Camperreis   mei - juni 2011

We gaan wandelen naar het centrum van Alpirsbach, waar we een bezoek brengen aan:

Nu we weer internet hebben, heb ik de afstand naar de brouwerij opgezocht en gekeken met welk 'vervoermiddel' we daar naar toe zullen gaan. Dat is schrikken: wel 1,8 kilometer. Dat wordt dus de benenwagen. Zo komen we ook op de website van de camping terecht: een voorbeeld van een super-informatieve site voor de gast. Je vindt er naast alle gebruikelijke informatie bijvoorbeeld ook het weerbericht voor Alpirsbach -maandag: zonnig, 24 graden en maar 5% kans op regen- en de afstand naar het centrum: via de bosweg te voet in 20 minuten. Er is tevens een aan te klikken overzicht van stadjes / bezienswaardigheden in de omgeving.

In de afwasruimte hing een aankondiging dat er om half drie 's middags een rondleiding is bij de brouwerij. We brengen de ochtend lezend / zonnend door en gaan dan na de lunch naar het dorp. Intussen heb ik op de site van de brouwerij alvast een voorproefje genomen: over de geschiedenis van het klooster en het assortiment bieren. Veelbelovend!

Wat een heerlijke dag vandaag! De voorspelling was 24 graden, maar daar zaten we om 10 uur al aan. Dus werd het zo'n 27 - 28 graden... En wat kun je dan beter doen dan een snuf cultuur halen in het klooster en daarna genieten van de Klosterbrau.

maandag 30 mei

 gelopen: 5,6 km

Tegen de middag naar het dorp Alpirsbach gelopen, waar we eerst een rondleiding volgden in het voormalig benedictijner klooster. Heel leerzaam: de gids vertelde veel achtergrond-info. Als je in de kerk een trap opgaat kom je in de voormalige slaapzalen en alle kloostervertrekken die je normaal nooit ziet.

Daarna de brouwerij in. Een particulier initiatief -eertijds stonden er alleen al in deze gemeente negen- maar ook de monniken hielden zich met brouwen bezig. Tegenwoordig heet het officieel de Klosterbrau, maar het heeft weinig met paters van doen. Het is wel geestrijk vocht..

De gids is een op-en-top brouwerijmedewerker en kenner: heel goede, humoristische uitleg.

Blijkbaar had hij mij al op het oog, want bij de brouwketel moest Loes naast me komen zitten en werden we ''in de echt verbonden''. Dat is een van de specialiteiten: het is een officiële trouwlocatie. Loes hoefde maar een paar dingen te beloven, maar bij mij kwam hij met een hele waslijst:
's morgens ontbijt brengen, afwassen, stoffen, ramen zemen, vloer schrobben....Hilariteit natuurlijk bij de andere aanwezigen. Lachen natuurlijk toen ik hem vertelde zelf trouwambtenaar te zijn.

Bij het eigen bedrijfsbiercafé kregen we een biertje, keuze uit vier soorten.  Voor mij maar een blonde: dat waardeer ik qua smaak het meest. Tijdens het nuttigen daarvan kregen we de onvermijdelijke promotiefilm over het hele brouwproces en wat er bij deze brouwerij allemaal aan wordt gedaan om het zowel de medewerkers als de klanten naar de zin te maken.

Intussen liep liep de gids al heen en weer om een grote kroes bier te vullen. Zo'n Beierse maat: 0,8 liter of misschien wel een liter... donker bier...en jawel: ik mocht een toost uitbrengen op ons huwelijksgeluk, maar moest hem wel helemaal leegdrinken....

Het is me gelukt, zelfs om daarna tegen de heuvel op terug naar de camping te lopen... en vervolgens een welverdiende middagslaap te houden ;-)) We zijn echt een volledige middag bezig geweest en hebben enorm gelachen en veel geleerd of het brouwen met ''eerlijke'' ingrediënten.

dinsdag 31 mei

gelopen 12 km

van Alpirsbach via het Flößerpfad naar .... en weer terug

Het wordt vandaag een wandeldag. We gaan namelijk, op advies van de campingeigenaar die ons daarvoor een foldertje meegaf, het Flößerpfad lopen. Dit voert door de omgeving van Alpirsbach en laat de historie zien van in ieder geval een van de activiteiten die hier plaatsvond: het vervoeren van gezaagde boomstammen over de rivier.

In de loop van de wandeling zal blijken dat je daar best veel verbeelding voor nodig hebt, want van het is ruig stromende water van weleer is nu nog slechts een armetierig stroompje over dat wij liever zouden omschrijven als een kabbelend beekje.

klik voor leesbare tekst

Het pad is keurig beweg-wijzerd en er staat ook een informatiebord, waarop je kunt zien -en lezen- hoe het er hier vroeger aan toe ging. Je ziet ook aan het pad zelf dat het lang niet meer is onderhouden: op de treden groeit veel onkruid en het hekwerkje dat je moet beschermen om niet naar beneden te kukelen, is lang geleden zijn functie al verloren.

Het is overigens al meteen flink klimmen: je kunt merken dat de bomen van hogerop de heuvel -of berg- kwamen en dan inderdaad met een flinke vaart via het water naar het dal werden vervoerd.

Nadat we het stijgende deel hebben gehad, kom,en we op de ''hoogvlakte'' en ook daar valt veel moois te zien. Zowel wat betreft vergezichten als de bebouwing.

Zo staat er (zie onder) een alleraardigst huisje, een soort mini-boerderijtje. Deze Jockelsbauernhof uit 1459 is volgens de beschrijving een oud schuurtje -zoals er hier vele stonden- dat nu als woninkje dienst doet.

We dalen de heuvels steeds verder af en langzamerhand komen we weer op het vlakke deel, dicht bij camping Alpirsbach. Voordat we rechts de hoek om gaan zien we echter nog een leuk gebouw met torentjes, dat zeker de moeite waard is om op de foto te zetten, dus dat gebeurt dan ook ;-))

Nog een klein stukje en we zijn weer terug bij ons uitgangspunt: we gaan de plannen voor morgen bekijken en weten al dat we de komende twee trajecten uit de planning deels gaan samen-voegen tot één: we rijden door tot Neubulach.

De rest van de avond is zoals gebruikelijk: wat lezen en puzzelen en zorgen dat alle gegevens van foto's en verslag  'bij-de-tijd'' zijn .