We pakken de fiets richting Konstanz en met de pont naar Meersburg, om tenslotte weer terug te keren in:

We hebben een Radwanderkarte aangeschaft. Dat moet er in ieder geval voor zorgen dat we de juiste -makkelijk(er) befietsbare wegen kunnen vinden. Bovendien hebben we advies gekregen van de campingeigenaar en gehoord wat de 'zwaardere' routes zijn. We beginnen de richting Onterhöfen en dan blijkt al snel dat dit helemaal goed gaat. Bij het allereerste dorpje maken we even een foto van de kerk: het bewijs op de torenklok dat we vandaag al heel vroeg op stap zijn. We gingen al om even over half tien van start en dat is voor ons doen -zeker als je dat vergelijkt met vorige vakanties- supervroeg !

We houden nu Stahringen aan, om vervolgens een klein stukje langs de 34 te rijden naar Güttingen. Daar 'steken we dwars over', richting Liggeringen. Nou, dat hebben we geweten !! Tsjee, wat een stijgingen. En dat zo vroeg in de ochtend. We moeten een paar keer afstappen, want dit gaat boven onze macht.

Bij een van de stops merk ik dan ook op: ''Als ik ooit nog een trouw, zoek ik een vrouw die van dammen houdt .. Dat is een stuk makkelijker op te brengen dan fietsen.

Maar goed: ik heb de route zelf bedacht, dus ik moet ook de gevolgen aanvaarden. We trappen dapper verder, richting Langenrain -daar schijnt een mooi Schloss te zijn- en dan naar Dettingen.

maandag 23 mei

 gefietst: 72 km

Als we die plaats na veel zweten en extra water drinken hebben bereikt, is het tijd voor een boterham. De helling naar Wallhausen ligt gelukkig voor ons de gunstige kant op -we mogen even profiteren van een daling- maar al snel zitten er weer een paar kuitenbijters tussen.

We zitten nu vlak langs de Bodensee, beter gezegd de Überlinger See: een uitloper. Dat kunnen we meteen merken, want de route naar Dingelsdorf verloopt een stuk vlakker.

Het gaat hier 'voor de wind', zou je kunnen zeggen. Alles loopt op rolletjes. Wat een verademing. Bovendien is het een mooi uitzicht. We moeten wel goed blijven opletten, want de richtingbordjes staan hier niet volgens een bepaald 'systeem'.

Heel even dreigen we nu weer op een hellend vlak te komen, maar op de kaart hebben we gezien dat dat niet klopt, dus met een rondje om achter langs de kerk van Dingelsdorf hebben we de route langs het meer weer te pakken. Die voert ons door Litzelstetten en langs het eiland Mainau -daar gaan we morgen heen- en dan bereiken we via het dorpje Egg de buitenwijken van Konstanz. Nu is het even opletten, want hier staat niet alles even goed aangegeven. Maar het lukt. Om het centrum te bereiken moet je over de brug -en dat gaat vlotjes met speciaal voor fietsers en wandelaars aangelegde tunneltjes en bogen.
Op de brug zelf stoppen we even voor een mooi plaatje, maar dat levert meteen commentaar op van een Konstantiense: ''Viel zu gefährlich!' Dit kan echt niet ;-))

De stad is zeker de moeite van een bezoek waard, merken we meteen bij het binnenfietsen van het centrum. We zoeken een plekje voor onze twee stalen rossen: bij het .. Brauhaus lijkt ons wel geschikt.

Te voet gaan we dan de rest van het centrum verkennen van de stad die nog Duits is, maar ook aan Zwitserland grenst.

De stad telt nu ruim 81.000 inwoners, maar ontstond toen de Romeinen hier hun eerste strategische vestingen bouwden. De stad werd -in 523- voor het eerst genoemd als Constantiae, was in 570 al bisschopsstad en werd vanaf 1215 een vrije, onafhankelijke rijksstad. De belangrijkste bloeiperiode lag in de middeleeuwen en dat is gelukkig nog steeds goed te zien. Wellicht door zijn ligging tegen het neutrale Zwitserland heeft de stad van het oorlogsgeweld zo goed als geen schade ondervonden.

Het loopt alweer tegen half drie als we besluiten de stad achter ons te laten. We moeten tenslotte nog met de veerboot naar Meersburg en dan de route volgen langs de Bodensee in noordelijke richting. Op de heenweg hebben we gezien dat het stuk tussen de veerboot en het centrum best pittig is, dus kiezen we voor een -ook al door de campingbaas aangeraden- alternatief iets meer buitenom: langs de rand van het meer via Petershausen en Allmansdorf. Dat gaat en stuk beter.

Bij de veerboot aangekomen kunnen we als een van de laatsten mee -maar elk kwartier vaart er een- en met vijftien minuten zijn we aan de overkant.

Een bezoekje aan Meersburg zit er niet echt meer in: dat gaat -gelet op de terugtocht- te veel tijd kosten. Dus fietsen we dapper door naar Unter Uhldingen, waar we meteen nog even wat boodschappen meenemen. Dan gaan we door naar Überlingen, wat een behoorlijk grote en gezellige winkelplaats blijkt te zijn.
 

Maar ja: wij moeten kilometers trappen, anders zijn we niet voor donker thuis ;-))

Gelukkig is de route nu veel vlakker dan vanmorgen en we schieten lekker op: Sipplingen, Ludwigshafen en dan links naar Espassingen.

Daar kopen we bij een kraampje -zoals we er dezer dagen al zovele hebben gezien- heerlijk verse aardbeien, direct van het land. Het is nog maar een klein stukje naar de camping, dus dat gaan we redden. Dachten we. Met nog maar twee kilometer te gaan doemt een hek op: werkzaamheden. Ze hebben tijdelijk de brug weggehaald. Althans: er ligt al wel weer een nieuwe overkluizing, maar nog geen weg erover. Nu zouden wij niet zo makkelijk voor één gat te vangen zijn, maar er zijn wegwerkers bezig die nogal onverbiddelijk blijken te zijn. We moeten terug naar Espassingen. ''Dan de eerste weg links en u komt hier precies aan de overkant van de brug uit. dan kunt u de weg vervolgen!''

Er zit dus niets anders op: dat kost ons bijna drie kilometer extra. Gelukkig zien we op tijd een ''omfietser'' van de andere kant uit een paadje links komen -zodat we begrijpen dat wij daar ook in moeten- want er staat niets aangegeven, net zo min als het richtingbord voor fietsers was afgeplakt. Hoezo: Deutsche Gründlichkeit?

Om kwart voor zes zijn we weer bij Wahlwies. We hebben .. kilometer op de teller staan, niet van de Heppiebuzz maar van de Giant en Gazelle. We kunnen genieten van weer zo'n mooie voorjaarsavond, want het is nog lang geen zomer, hoewel het er al weken alle schijn van heeft.

dinsdag 24 mei

gereden: 75 km

van Wahlwies via Mainau
naar Weiszensberg

Na het afrekenen en een zwaai naar een paar 'bekenden' is ons eerste doel vandaag een bezoek aan het bloemeneiland Mainau. Daar hadden we voor de vakantie al over gelezen in de ANWB-gids, maar twijfelden nog over een bezoek. Door een uitzending van een optreden van Andre Rieu daar, waren we echter helemaal overtuigd: dit willen wij ook wel zien. De entreeprijs is best aan de maat:  €15,90 per persoon, maar het is zeker wel de moeite waard.

De weg er naartoe is een beetje recht-toe-recht-aan en vlakbij het eiland is een heel grote parkeerplaats. Je hebt daar zelfs een omkleedruimte voor motorrijders: die kunnen het pak uit en dan 'casual gekleed' het eiland bezoeken. Natuurlijk is ook hier weer een flink aantal bussen leeggelopen, maar met een beetje beleid kun je de grote groepen omzeilen. In het begin vragen we ons nog even af of dit inderdaad een bezoek ten volle waard is. Er zijn namelijk daar nog maar weinig bloeiende planten, iets dat Andre ook al was 'opgelopen''.

We weten echter dat we in het rozenseizoen zitten -hoe zouden ze er bij ons thuis bij staan?- en we houden dus vertrouwen dat het goed komt.Dat blijkt inderdaad zo te zijn: een overdaad aan bloeiende planten, met veel gevoel gerangschikt. Er zijn prachtige combinaties, vooral met blauw/paars en geel/oranje. Opvallend zijn de hele grote uienbollen - Alliums- schitterend mooi en in diverse variëteiten. We nemen ons opnieuw voor dit najaar ook bij onszelf extra exemplaren aan te planten, want van onze oorspronkelijk bollen zijn er niet zo heel veel meer over.

Al snel komen we ook bij de afdeling 'rozen' en ook daarvan staan er tientallen soorten, waarvan sommige een heerlijke geur verspreiden.

Het is heel bijzonder om te ervaren dat de aankleding van dit hele eiland het werk is van één familie: Bernadotte.

De grondlegger was graaf Friedrich I, maar graaf Lennard Bernadotte herstelde de oorspronkelijke aanleg en zorgde voor de basis van de tuinen zoals die nu te bezoeken zijn. Tegenwoordig is het een compleet bedrijf, vooral natuurlijk omdat men de toeristen -twee miljoen per jaar- graag van al dit moois -uiteraard wel tegen betaling- wil laten meegenieten.

Door het hele park heen zie je dan ook een ploeg Jan-Henk-en bezig met de aanplant van nieuwe objecten en met het onderhoud. Bijzonder is bijvoorbeeld een groep eenden, waar moeder met drie kleintjes achter haar ''aanzwemt'', maar dat zijn dus grote aarden vormen in staaldraad, die gevuld worden met begonia's. Dat moet over een paar weken een schitterende aanblik geven!

Wij lopen nog wat rond, onder andere op het 'hoge deel' van dit eiland, want van hieruit heb je dan weer een schitterend gezicht op het lagere gedeelte. Alles met evenveel zorg ontworpen en onderhouden. Als we de vergelijking maken met de Keukenhof, dan doet dit natuurlijker aan: meer 'losjes' opgezet, terwijl toch overal de hand van een grandioos tuinontwerper te herkennen is.

We gaan het eiland weer verlaten om voor de tweede keer de boot te nemen naar Meersburg. Dat is eerst een klein stukje langs de noordelijke kust rijden richting Konstanz en dan bij Staad de pont op. We hebben nog even tijd, dus Loes bekijkt op haar gemak de kaart. Het is nog steeds heel mooi weer, dus zo'n stop is erg prettig.

Als we aan de andere kant zijn, hoeven we niet helemaal richting Lindau aan te houden, want de camping ligt iets noordelijker bij Laimnau. We hebben er bewust voor gekozen een wat kleinere camping met ons bezoek te vereren, want we schatten in dat de twee vlakbij Lindau erg druk zullen zijn (en ze zijn prijzig). We zijn van plan voor het stadsbezoek aan Lindau de fiets te nemen.

Camping Gutshof ligt te blakeren in de zon. We bekijken de situatie met argwaan en lopen het terrein op. Bijna nergens -op de plekken waar we mogen staan- is een beetje schaduw te bekennen. De camping geeft ons geen prettig gevoel, dus besluiten we door te rijden richting Lindau en dan toch naar de Gitzenweiler Hof te gaan.

Deze camping was niet onze eerste keuze- vanwege de omvang- maar het blijkt in de praktijk mee te vallen. Het zijn goed afgeschermde gedeeltes en we vinden een leuk plekje temidden van twee Engelse stellen. Bijkomend voordeel: de afstand naar Lindau is nu een stuk kleiner.

Er staan weer 75 extra kilometers op de teller: voor de Heppiebuzz dus een rustige dag.

De rest van de avond brengen we op de gebruikelijke wijze door: Loes leest en ik werk aan het verslag en het inlezen van de foto's. Op de achtergrond staat een show van André Rieu aan.