Op weg van Schapbach naar:

''Laat niet als dank...'' met een kleine variant daarop hebben wij wel ons afvalwater bij deze camping achtergelaten, maar zo werkt het nu eenmaal. Zelf hadden we de stortput nog niet ontdekt, maar die ligt net buiten de camping, naast het woonhuis. Het opnieuw innemen van schoon water lukte niet: de kraan gaf geen drup. Dat gaan we dus bij de volgende camping proberen.

Bij ons vertrek blijft Germaine maar druk rekenen en herberekenen: ze is helemaal van slag. Ze geeft zelfs als aankomsttijd 23:15u en dat lijkt ons wel heel erg laat. Gelukkig weten wij zelf al dat we de route die we twee dagen geleden reden, gewoon moeten vervolgen. We wachten dus niet tot ze uitgerekend is, maar gaan vast linksaf. dat lijkt haar geen goed idee. Steeds maar wil ze ons de andere kant op hebbeen en blijft herberekenen.

Wij zijn eigenwijs en volgen de weg langs het riviertje Wolfach naar het zuiden, tot aan de gelijknamige plaats. Dan rechtsaf over de 33 langs Hausach. Daar staat een modelspoorbaan Schwarzwald, maar wij gunnen ons er nu geen tijd voor.

maandag 16 mei

 gereden: 250 km

Bij Haslach zakken we weer af naar het zuiden: via de 294 naar het stadje Elzach. We zien meteen dat dit de moeite waard is om te gaan bekijken, dus we zetten de buzz in de Hauptstrasze neer. Met de blauwe kaart mag je er twee uur staan. We lopen een rondje en dat is zeker de moeite waard. Dat is wel weer het voordeel van deze vakantie: de routes die we in gedachten hebben zijn niet erg lang -voor vandaag staat er zo'n 70 kilometer- en dat geeft mogelijkheden genoeg om voor iets moois ruim de tijd te nemen. Wat dat betreft hebben we lering getrokken uit vorige camperreizen, die vaak wat te lange dagtrajecten hadden.
Elzach ontleent zijn naam aan het riviertje de Elz en dat kronkelt gezellig door het centrum, waar vandaag ook de Maiemarkt is: een jaarmarkt.

Er zijn diverse kramen met ondergoed en we komen twee keer langs een mevrouw die wel erg graag wil laten zien wat voor wondermiddel ze heeft om onze schoenen te poetsen. Wij bedanken voor de eer.
Er blijkt, gezien de muurschilde-ring, ook een brouwerij te zijn, met een in 2009 bekroond witbier. Helaas blijkt de Getränkemarkt die erbij hoort vandaag niet open. Gelukkig kan ik ze later die dag wel in Waldkirch bemachtigen.

We stappen de buzz weer in en rijden door naar Waldkirch. Eerst zien we echter een geschikt plekje met prachtig uitzicht om te lunchen.

We hebben het adres van een supermarkt opgevraagd en precies op het moment dat we de laatste straat ervoor rechtsaf worden gestuurd, zien we op de hoek een Getränkemarkt. Dus toch nog biertjes kiezen en wat blijkt: ze hebben ook nog een heel grote keuze.

We slagen dus goed, evenals bij de Aldi waar Loes de voorraad aanvult en ik een soort mediamarkt induik, om er weer met een cd/dvd combi van het concert van Rieu in de Royal Albert Hall in Londen uit te komen.

We moeten nu even goed opletten, want we moeten iets terug op de weg die we net hebben gereden, dan rechtsaf en een klein weggetje nemen via de berg Kandel en dan langs Sagendobel naar Sankt Peter. Aan het begin stoppen we even een waarschuwingsbord vertelt dat de maximale breedte 2.10m is, net zo breed dus als onze bus. We gaan het toch maar proberen, erop rekenend dat ze altijd iets minder centimeters aangeven dan de echte breedte. Dit slingert en draait en is inderdaad heel mooi.

Tussendoor stoppen we nog even om een foto te maken van zowel de buzz als van het uitzicht. We stappen weer in, nog steeds 'verlangend' uitkijkend naar dat smalle moment. Loes zal dan de buzz uitgaan en aanwijzingen geven. En natuurlijk willen we ook daarvan een plaatje schieten. We zien nog wel een bordje 'wegversmallling', maar daarna niets meer. Blijkbaar was het dat!

Boven op de Kandel staat een groot restaurant en het tevens het eindpunt van een buslijn vanuit Sankt Peter. Zo te zien is het een geliefde plek om 's winters te skien en in de zomer kun je er ..vluchten maken. Wij stoppen er een kort moment, maar gaan dan weer verder in de richting van ons eindpunt voor vandaag.

Het laatste stuk dat we rijden is een vrij simpele route. Vanuit het centrum van Sankt Peter -beter gezegd een weg die langs het eigenlijke centrum voert- moeten we volgens Germaine een stukje richting Titisee aanhouden. gehoorzaam als we zijn, doen we dat. Rechtsaf, stukje 'omhoog'' en dan links de camping opdraaien.

We melden ons bij de beheerder van...

ACSI - camping:

Am Steingrubenhof (Sankt Peter)  

We worden netjes ingeschreven en hij laat ons buiten zien waar we ongeveer kunnen staan. Zelf dacht hij aan plaats 48 op 'Terras II', maar als we een ander plekje willen, moeten we dat straks even melden. Wij zien daar geen aanleiding toe: het is een schitterend plekje!
WAT EEN GEWELDIG UITZICHT !!

We waren al van plan hier twee of drie nachten te blijven: dat worden er zeker drie! Het is een terrassencamping en in de gids had ik al gelezen dat je vanaf de ... uitzicht hebt op de heuvels. Daar is niets teveel mee gezegd. Bovendien is het een mooie en rustige camping met goed sanitair. Je zou hier zomaar een week kunnen blijven, maar ja, er valt nog zoveel moois te zien.

dinsdag 17 mei

gereden: 217 km

stadsbezoek aan Freiburg

We zijn redelijk vroeg wakker: even over zevenen. Ons ritme is -gelukkig- anders dan andere jaren. We kunnen dus op een mooi tijdstip genieten van de zon en lekker buiten ontbijten.
Het voordeel van een camping in het Zwarte Woud is de gratis Konuskarte. Een gastenkaart waarmee je zoveel je wilt gebruik kunt maken van het openbaar vervoer. Dat komt voor ons dus goed uit, want we willen graag naar Freiburg voor een stadsbezoek. Bovendien had de campingeigenaar als gewaarschuwd dat je de camper in de stad vrijwel nergens kwijt kunt.

We lopen dus in zo'n acht minuten via een binnendoorpaadje -dankzij het goede kaartje dat we op de camping hebben gekregen- naar de doorgaande route langs het centrum, waar lijn 7216 ons gaat meenemen naar Kirchzarten. Vanaf daar reizen we in ruim een kwartier per trein naar het centrum van Freiburg: het Hauptbahnhof.

Bahnhof Kirchzarten

We hebben de ANWB-gids GOUD mee om de daarin beschreven stadswandeling te kunnen lopen. Daarin staat bijvoorbeeld beschreven dat er bij het Hauptbahnhof een Velocafé is, waar ze fietsen verhuren, je ze kunt stallen, kleine reparaties kunt laten verrichten... kortom: vergelijkbaar met het Fietstransferium van Houten. Dat is dus een bezoekje waard. Bovendien heb je er -de naam zegt het al- een plek waar je koffie met gebak kunt krijgen en daar zijn we nu wel aan toe.

Bij het verlaten van het station zagen we al een heel imposante kerk staan, die echter niet op onze wandelroute staat. Op het stadsplattegrondje dat we bij de toeristen-info willen halen, moeten we dus de naam ervan nog even achterhalen. Nu we er echter dichtbij zijn, gaan we deze klerk eerst even van dichterbij bekijken. En dat blijkt zeker de moeite waard. Eenvoudig, zeker niet uitbundig, maar wel stijlvol.

We lopen door naar het begin van onze wandeling, maar zien op de brug naar het stadstheater nog een bijzonder beeld: een bronzen jas. In eerste instantie denken we aan een 'gewoon' kunstwerk, maar het blijkt een bijzondere betekenis te hebben.

De jas symboliseert het vertrek van de joden, die met nog inderhaast meegenomen spullen hier in de goederen-wagons werden geladen, op weg naar vernietigings-kamp Auschwitz.

Bij het lezen van die verklaring krijgt zo'n jas ineens een heel andere betekenis en lopen je de rillingen over de rug. Slechts weinig passanten zullen daar tegenwoordig bij stilstaan.

We lopen verder langs het Stadstheater om vervolgens uit te komen bij het Colombipark. Hier staat het 19e eeuwse Colombi Schlössle, gebouwd voor gravin de Zea Bermudez y Colombi, waarin nu het archeologisch museum is gevestigd. Eromheen ligt een bijzonder park, waar aan nog niet zo heel lang geleden een wijngaard is toegevoegd met van tientallen druivenrassen steeds één exemplaar. Maar ook het oorspronkelijke tuingedeelte voor het slot is zeker de moeite waard. We lopen vervolgens door naar de toeristen-info en die blijkt ook in een bijzonder gebouw te zijn gehuisvest.

De stad is rond 1120 gesticht door de hertogen van Zahringen. Natuurlijk wilde men ook hier een grote kerk bouwen, de Munster, en daarvoor werd het geld gebruikt dat de Freiburgers verdienden met de handel, maar ook uit de opbrengst van de zilvermijnen. De bouw startte kort na 1200

In 1368 stelden de burgers zich vrijwillig onder bescherming van de Oostenrijkers. In het begin van de 15e eeuw stichtte Albrecht VI de Freiburger Universiteit. Thans zijn er meer dan 30.000studenten. Naast vernielingen in de Frans-Duitse oorlogen bleef er in de Tweede Wereldoorlog slechts 5% van de gebouwen gespaard. Veel is daarna weer opgebouwd. De stad geldt nu als hoofdstad van het Zwarte Woud en wordt door veel toeristen, vooral door de gemoedelijke sfeer, graag bezocht.

We lopen nog even over de markt en uiteraard leggen we daar het prachtige Rathaus vast. Lijkt een beetje weggestopt tussen andere panden, maar alles samen vormt het een mooi geheel.

We gaan via een andere weg -de heenweg hebben we al gezien ;-))

terug naar het station.

De terugweg is natuurlijk weer net zo simpel als heen: we moeten even wachten op de eerstvolgende trein, maar na een ritje van ruim 12 minuten hebben we een prima aansluiting op de bus. Die brengt ons dan weer in 20 minuten naar het centrum van Sankt Peter. We blijven nu een halte langer zitten, zodat we inderdaad in het 'echte' centrum komen. Weliswaar heel klein, maar wel met een kerk en 'kloosterhof' die het waard maken er even een kijkje te nemen.

Er staat hier een werkelijk prachtige kloosterkerk! We lopen het voorplein over en als we dan de kerk binnenkomen wordt je echt overweldigd door alle schoonheid. Wat een werk moeten alle bouwers hieraan hebben gehad.

De kerk is begonnen als huiskapel van graaf Berthold von Zähringen. Vanaf 1095 ontwikkelt zich hier een Benedictijnengemeenschap en krijgt de kerk zijn eerste vormen. Uiteindelijk is het in dit zo op het zicht kleine dorp een prachtige barokkerk geworden.

In het dorp ontdekken we ook een winkeltje van een klokkenmaker: Das Zeitraum.

Vanaf het kerkplein lopen we terug naar het lager gelegen deel, weten inmiddels welk weggetje we moeten hebben om naar de camping te gaan en tien minuten later kunnen de stoelen in de zon worden gezet om met een drankje erbij nog even na te genieten. Vooral natuurlijk ook van ons uitzicht.