VancouverNepal

.

Camperreis augustus / september 2009

laatst gewijzigd: 28-09-2019

         

 

 

 

 

 

 

 

een paar dagen Praag

week 5
DEEL
twee
20 september t/m 26 september

Dwalen door de joodse wijk van Praag

Negen jaar geleden zijn we al een keer op stap geweest door de Joodse wijk, bij ons vorige bezoek aan Praag. We hadden toen pech: het was juist die dag een Joodse feestdag en daardoor konden we onder meer geen bezoek brengen aan de synagoge of aan het beroemde Joods kerkhof. We proberen het deze keer opnieuw, nadat we goed hebben nagekeken dat er nu geen bijzondere dag is.

dinsdag 22 september

met de metro naar het centrum

van Praag

 

We weten nu precies hoe het werkt met de metro, dus hebben we weer een dagkaart aangeschaft en rijden van station Luka naar Namesti Republiky. We gaan eerst op zoek naar de weekmarkt: die moet vlakbij het metrostation liggen, maar wij kunnen hem niet zo snel vinden. Achteraf blijkt dat we er ongeveer een rondje omheen hebben gelopen. Het is er inderdaad heel gezellig, maar natuurlijk ook puur toeristisch. Hier kun je bijvoorbeeld de klok uit de beroemde toren in tientallen formaten aanschaffen. Voor we echt richting joodse wijklopen, maken we nog een paar leuke foto's.

In de tiende eeuw vestigden zich joden in Praag, bij de burcht Vysehrad. Vanaf de twaalfde eeuw verplaatsen zij hun activiteiten naar de oevers van de Moldau (Vlatava), nabij de grote markt Starometské namesti. Ze zetten er meteen een muur omheen en zo ontstond Josefov: een 'stad-in-de-stad'.  Tijdens de regeerperiode van Rudlf II beleefde de wijk een grote bloeiperiode, onder leiding van de financieel adviseur van de keizer, de jood Mordechai Markus Maisel. Er kwamen nieuwe huizen bij, meer inwoners, een synagoge en een begraafplaats. 

 


Via de Zlatnicka komen we in de Joodse wijk terecht.

 

 

 

 

De achterzijde van de synagoge

De woon- en leefomstandigheden in Josefov waren verre van optimaal. Er zaten teveel mensen op een te klein stuk grond. Uiteindelijk stond Jozef II hen meer bewegingsvrijheid toe. Mensen die zich dat konden veroorloven, trokken naar -betere- Praagse wijken, maar daardoor bleven er juist nog meer arme joden in de joodse wijk achter.

Net als elders in Europa werd ook hier pas eind 19e eeuw begonnen met verbeteringen: oude huizen werden afgebroken, nieuwe gebouwd.

 

Praag heeft een prachtige synagoge 

de prachtige Jerusalem synagoge in Praag

Meer dan driehonderd huizen werden gesloopt en als je nu zo door de wijk loopt,is er weinig dat aan die tijden herinnert. Het zijn vooral gebouwen in zogenoemde fin-de-siècle architectuur. Daarover krijgen we meteen een stukje uitlegt van een gids: er lopen hier diverse gidsen rond, allemaal ''bevoegd', want je mag als buitenstaander (lees: reisleider) niet zomaar zelf gidsen. Dat is allemaal van hogerhand geregeld. Wij luisteren dus af en toe maar met een groep mee, om wat meer aan de weet te komen.

De joodse bevolking van Praag groeide eind negentiende eeuw nog verder, tot aan de tweede wereldoorlog, en vormde zo de de belangrijkste Joodse gemeenschap in Oost-Europa.

Een 'fotobewijs' kost 40 kronen

Al wandelend en rondkijkend maken we diverse foto's, tot we uiteindelijk bij een van de belangrijkste bezienswaardigheden van deze wijk komen: de synagoge en het kerkhof. We kopen een entreekaartje, dat ons een gecombineerde toegang tot beide verschaft. We beginnen in de synagoge, waar je gedeeltelijk mag fotograferen zonder flits en op andere plekken helemaal niet. Althans, als je geen extra 'fotobewijs'' van 40 kronen hebt gekocht. Dat staat in geen verhouding tot de prijs van het entreekaartje (120 kronen), dus zuinige Hollanders als we zijn: dat bewijsje schaffen we niet aan.

Het oude Joodse kerkhof

Het oude Joodse kerkhof

Vervolgens gaan we naar het meest indrukwekkende onderdeel voor vandaag: het oude kerkhof. Dit stamt uit de 15e eeuw en is daarmee het oudste kerkhof ter wereld. Hier werden tussen 1439 en 1787 ruim 12.000 mensen begraven. Er waren echter geen uitbreidingsmogelijkheden, dus steeds kwam er een laag bovenop de vorige. Nu lijkt het een verwaarloosde wirwar van stenen en grafmonumenten, maar dat wordt mede veroorzaakt door de Joodse traditie: een graf mag niet worden geruimd. De natuur mag eveneens zijn gang gaan, dus groeien er op willekeurige plekken bomen. Gelukkig worden die wel op de 'paden' tegengegaan.

Het is allemaal heel bijzonder om eens in werkelijkheid te hebben gezien.

Dit bezoek zal ons zeker nog lang heugen.

We lopen nog een beetje 'doelloos' door Praag: want dat is het leuke hier: je slaat zomaar ergens rechts en dan weer eens linksaf en steeds zie je weer hele mooie dingen die natuurlijk ook voor het verslag worden vastgelegd.

 
 

Jugendstil in Nové mesto

Het laatste deel voert ons onder meer naar de Kruittoren, die de grens markeert tussen de oudste en nieuwere wijk: Staré mesto en Nové mesto. In 1475 is de toren gebouwd als onderdeel van de vesting rond de stad. Er waren in totaal dertien van deze torens: dit is de enige overgeblevene. Vanaf de 18e eeuw lag hier kruit opgeslagen.

Naast de toren staat de Obecni dům uit 1911: het Representatiehuis. Hierin is nu een fraai restaurant en hotel in Jugendstil gehuisvest, maar van oorsprong is het gebouw als cultuurhuis bedoeld. Het is ook de plek waar in 1918 de Tsjecho-Slowaakse republiek werd uitgeroepen. De grote glazen koepel is het dak van de belangrijkste concertzaal van Praag: de Smetanazaal. Op de eerste verdieping bevindt zich de burgemeesterskamer.
Op deze plek stond tussen 1383 en 1485 het koninklijk paleis.

We lopen terug via de Celetna: de voetgangers-straat die naar het Oude stadsplein voert. Daar stappen we weer op de metro, die ons terugbrengt tot bij de camping.

Heel frappant: bij thuiskomst blijkt het wasrekje ineen onder de luifel te staan. De reden, zo verklaren de Amsterdamse buren, is dat het zo rond kwart voor drie erg begon te dreigen en ze de regen voor wilden zijn. Dankjulliewel! In het centrum hebben we daar dus helemaal niets van gemerkt.

 
 

het laatste hoogtepunt van Praag: de berg