Camperreis augustus / september 2009

we trekken door
Noord-Moravië

We zijn wel blij dat we deze camping weer kunnen verlaten. Dit is beslist geen park dat we aan anderen zullen aanbevelen. De verlichting buiten bij het sanitairgebouw werkt niet, dus je moet 's avonds met een zaklantaarntje richting wc. En die verdient zeker ook geen schoonheidsprijs, laat staan de armetierige bakjes die moeten dienen om er af te wassen.

We hebben vandaag als einddoel een camping die niet zo heel ver van Brno af ligt en vanaf daar kunnen we -zo hebben we vooraf al gelezen- per boot naar die stad. Het eerste deel van de route is heel ontspannen. We komen weer door allerlei kleine dorpjes en genieten onderweg volop van de omgeving.

zondag 13 september

van Kostelec naar Verveska Bityska (bij Brno)

Onderweg komen we een paar leuke dingen tegen. Op de eerste plaats een in de zon  schitterende koperen kerktoren, van het zo bekende model ui. We waren er bijna aan voorbij gereden, want we hadden net getankt en moesten even opletten op het veilig invoegen.

Het valt niet mee deze goed in beeld te krijgen: niet alleen omdat de kerk op een heuvel vlak naast de weg ligt en er ook nog bomen staan, maar ook om de schittering goed op de foto te krijgen.

Litomysl heeft een aardig stationnetje

Bij het stadje Litomysl  zien we een alleraardigst oud stationnetje en ook dat moeten we natuurlijk even voor het nageslacht vastleggen. Even verderop staat ook nog een treinstelletje, dat leg ik wel vast maar je kunt vanzelfsprekend niet alles op de site zetten. Misschien ga ik nog wel eens proberen met Photoshop het treinstel voor het station te krijgen (maar terwijl ik dit opschrijf, realiseer ik me dat ik dan het stel precies van de andere kant had moeten fotograferen). Ach, je kunt niet alles hebben.

Gesorteerde onderdelen

De route gaat uiteraard weer door heel landelijke gebieden en geregeld komen we leuke dorpjes tegen. Bij een ervan zetten we de buzz toch even aan de kant: er zit hier een autosloperij die opvalt door zij geweldig gevoel voor orde en netheid. Alle onderdelen staan gesorteerd op grote rekken en als je dus eens iets nieuws nodig hebt, bijvoorbeeld een linker cabinedeur voor je Renault, dan loop je de stellingen langs en jawel: daar staat hij!

In een ander klein dorp -we hebben niet eens de naam genoteerd- horen we ineens muziek en zien we een optocht. We kunnen gelukkig snel rechtsaf slaan en de buzz even verderop parkeren. Hier willen we de optocht aan het eind van de straat 'opvangen', maar ze blijken achter ons langs te komen. Ook goed: in ieder geval hebben we nu de kans foto's te maken en daar gaat het tenslotte om.

Bij aankomst op camping Hana is de beheerder even afwezig, volgens het briefje op de deur.  Maar dat valt mee, want ze komt er net aanlopen. We mogen alvast een plekje uitzoeken en dan kunnen we ons daarna komen melden. We blijven redelijk dicht bij het receptiegebouw staan, maar zien wel dat we onder de elektriciteitsdraden staan. Als dat maar geen problemen met de internet-ontvangst geeft. Zodra alles is geïnstalleerd en we internet hebben gecontroleerd, blijken we inderdaad geen ontvangst te hebben. Eerst maar even vragen en meteen inschrijven. Het blijkt dat we niet op de 'officiële site van de camping' moeten inloggen, maar op Hana-1, haar eigen site. Dat blijkt inderdaad goed te gaan, dus we hoeven niet te verhuizen.

Camping Hana op drukkere momenten. Met nog vijf caravans en een tentje was het in ons geval een stuk rustiger.

Aan het begin van de avond -het is half zeven- zitten we nog heerlijk in de zon. Ik geniet -letterlijk dubbel- van een primator 21%. Vrij vertaald naar het Nederlands -in Tsjechie rekenen ze met het wortgehalte- is dat negen procent en ik kan zeggen: dat hakt erin!! 

Maandag 14 september

gereden: 14 km

per openbaar vervoer

We hebben van Hana informatie gekregen over de vervoers(on)mogelijkheden naar de stad Brno.

Waar we oorspronkelijk voor kwamen -de boot- blijkt niet te kunnen. Vorig jaar was er blauwalg, daarna hebben ze het meer leeg laten lopen en de alg bestreden en volgend jaar kan dan de boot weer varen.

Met bus en trein naar Brno:

een hele belevenis

Maar er zijn alternatieven: bijvoorbeeld de bus en de trein. Je koopt vooraf bij haar een combikaart voor wel 24 kronen, ofwel een euro. Daarmee heb je een enkeltje via station Kurim naar Brno. Voor die mogelijkheid gaan we: twee keer twintig minuten plus overstap en je bent er.

Dat is snel opgeschreven, maar de reis zelf had wat meer voeten in aarde. Het begon al net buiten de camping: voor ons gevoel ligt Brno rechtsaf, maar geldt dat voor de bus ook? Even vragen bij de uitbater van het restaurant op de hoek. Nee, naar Brno is naar links, aan de overkant opstappen. De bus gaat namelijk naar Kurim en je zou dan kunnen blijven zitten tot Brno, maar dat duurt heel lang.

Twee vingers: dan moet je naar spoor drie

(ze bleek twee minuten te bedoelen...)

Na twintig minuten komen we aan op station Kurim, best een flink grote stad. Op het grote scherm in de hal staat dat we bijna een half uur moeten wachten op een trein naar Brno. Dat lijkt ons geen goede aansluiting. Toch maar even vragen. Helaas, de dame aan het loket spreekt geen Duits, maar bij het horen van het woord Brno steekt ze twee vingers op en wijst naar buiten. Wij snappen het: spoor twee (denken we). Dat blijkt overigens niet naast spoor 1 te liggen, zoals we verwachtten, maar aan het volgende perron. Daar staan echter helemaal geen mensen, terwijl bij spoor drie en het naastgelegen spoor 1 wel veel volk staat. Dan toch hier maar naar boven. Voor de zekerheid maar even aan een van de reizigers vragen: Jawel, hier komt de trein aar Brno. Hij telt op zijn vingers: het een, twee, drie.. vijfde station. Oh nee, het zesde is het Hauptbahnhof! Nog even wachten en dan kunnen we instappen.  

Onderweg schrijven we de namen van de haltes -veel meer kun je het haast niet noemen: een verhoging met hier en daar een scheefgezakt bankje- maar op. Handig voor de terugweg: Ceska, Brno Renkovice, Brno Kralovic pole, Brno Lesna, Brno Zidewice en Brno hlavi nad, wat dus het centraal station blijkt te zijn. We zoeken een bordje met Vychod, want dat zou volgens ons de uitgang moeten zijn. 

We kopen meteen een combikaart voor de terugweg: we laten gewoon onze huidige kaart zien en maken duidelijk dat we terug willen. Dat snapt de lokettiste, hoewel wij met de beste wil van de wereld geen verschil kunnen ontdekken tussen het kaartje heen en het kaartje terug. Als het maar geldig is, vinden wij het best.

Vanuit het station kun je met een voetgangerstunnel de drukke weg ervoor 'oversteken', dus we komen veilig bij de voetgangerszone. Brno blijkt een stad waar je heerlijk kunt slenteren. Uiteraard halen we weer een plattegrondje en lopen zo langs de voornaamste bezienswaardigheden.

In Brno kun je heerlijk slenteren

We gaan vervolgens naar de burcht, uiteraard weer hooggelegen op een berg (nou ja, vooruit... een heuvel). Maar het is best een pittige wandeling om boven te komen, want de hrad a pevnost (burcht en vesting) Spilberk torent hoog boven de stad uit. De burcht staat niet bepaald bekend om sprookjesverhalen over ridders en jonkvrouwen, want vanaf de 17e eeuw wordt dit complex vooral gebruikt als gevangenis. En niet zomaar een: politieke gevangenen uit zo'n beetje het hele Habsburgse rijk werden hier opgesloten en vastgeketend. Pas nadat keizer Jozef in 1783 de gevangenis had bezocht werd het onmenselijke regime milder, maar je zat er nog steeds bepaald niet voor de lol. In 1853 kreeg de burcht een functie als kazerne. Echter, in de eerste wereldoorlog werden de kerkers opnieuw gebruikt en in de tweede wereldoorlog huisde de Gestapo er. Nu is er het stadsmuseum van Brno.

40 cent per bolletje!

Als we bijna aan het eind van de rondwandeling zijn, kijken we of we ergens iets kunnen drinken. Ik zie echter al snel een bakker -we moesten toch nog brood meenemen- en daar verkopen ze ook ijs. Voor het geweldige bedrag van 70 kronen hebben we zeven bolletjes ijs (nee, niet beiden, maar samen; Loes drie en ik vier). Deze lekkernij is hier dus echt spotgoedkoop: 10 kronen voor een bolletje is dus 40 eurocent. Zo'n ijssalon moeten we in Holland nog ontdekken.

Helaas: alle motoren vallen uit

De terugreis moet dus precies omgekeerd verlopen: eerst je kaartje -dat we 's morgens na aankomst meteen hebben gekocht- stempelen op het station. Dan de trein naar Kurim en daar negen minuten overstaptijd voor de bus naar Verveska Bityce.

De vertrektijd en het spoor zijn in Brno goed te vinden en we strepen al snel de verschillende stations af. Uiteraard horen we ook in Brno Reckovice het vertreksein, echter gevolgd door zeg maar een felle klap. Dat klinkt niet goed, zeg ik dan meteen mijn spoorervaring. Alsof de pantograaf met een klap op de loc valt. Inderdaad vallen alle motoren stil.
Sommige mensen zien we uitstappen, het spoor overlopen naar de snelweg die langs het station loopt.

Even later loopt de conducteur door de trein, met een voor ons onverstaanbare mededeling. 

We zien nu iedereen uitstappen, dus vragen we maar aan een medepassagier wat er gaat gebeuren. Duits spreekt ze niet, maar wel Engels... ook goed. We moeten de trein uit, aan de andere kant op het perron wachten op de volgende trein naar Kurim en dan kunnen we de reis vervolgen. Samen met nog honderden anderen wachten we braaf af. Dan verschijnt opnieuw 'onze' conducteur in de deuropening en roept wat over het perron. We zien de mensen niet bepaald blijer kijken. Onze 'vertaalster' legt uit dat de trein die komt, niet verder gaat dan Kurim en we daar opnieuw moeten overstappen. Voor ons is dat geen punt: wij moeten daar toch de bus naar Verveska Bityce nemen.

Als even later het treintje -want dat is het in vergelijking tot die van ons- aankomt, blijven er inderdaad mensen staan die maar meteen op de volgende doorgaande trein wachten. Twee stations verder mogen we eruit en dan moeten we nog tien minuten geduld hebben voor de bus komt. Met een vertraging van uiteindelijk een uur zijn we weer terug op de camping.

Broer Ben: ''Reizen per trein is niks''

De rest van de middag komen we op de camping op ons gemak bij van dit avontuur. Erover napratend horen we broer Ben al zeggen: Zie je wel... reizen per trein is niks. In Nederland geeft het al zoveel problemen, laat staan in Tsjechië. Nou... nu heb je het zelf ook meegemaakt ;-))

We eten voortreffelijk Tsjechisch

's Avonds gaan we op advies van Hana eten in een van de twee plaatselijke restaurants. We hebben van haar een visitekaartje meegekregen, met haar stempel achterop, en dat geeft recht op een gratis aperitief. We kunnen via het pad langs het riviertje achter de camping langslopen, dan hoeven we niet langs de drukke weg.
Het eten is voortreffelijk en heerlijk Tsjechisch. Zo krijgen we als vooraf een knoflooksoep, geserveerd in een uitgehold brood. Geweldig! Alleen oppassen dat je niet teveel van het brood eet, anders zit je al vol voor de hoofdmaaltijd.

Op de terugweg volgen we toch maar gewoon de asfaltweg, want we zijn vergeten de zaklantaarn mee te nemen en langs de rivier is geen verlichting. Overigens blijkt al snel dat dat geen verschil maakt: ook langs de gewone weg en zelfs in een aantal straten van het dorp is het absoluut donker. Gelukkig brandt er het eerste stukje hier en daar in een huis nog een lamp. En af en toe licht een auto bij die langskomt.