Maandag 7 september

rustdag

Ik werk vandaag vooral aan het verslag van deze reis en Loes gaat 's middags op de fiets naar het centrum van Vrchlabi om wat boodschappen te doen.

Ik begin met een wandelingetje over de camping, waarbij het opvalt dat er niet zo heel veel mensen bij het zwembadje staan. Dat zal in de zomermaanden wel anders zijn!

Het is best mooi weer- dus Loes boft wel met fietsen- en voor mij dus ook de kans om met de laptop op schoot buiten te zitten. Vanzelfsprekend komt de overbuurman even kijken wat ik aan het doen ben en we maken een gezellig praatje.

Voor zover mogelijk sorteer en selecteer ik alvast een stel foto's om bij de tekst te plaatsen en zorg ik dat we zoveel mogelijk later kunnen teruglezen wat we de afgelopen dag allemaal hebben gedaan.

het is niet zo heel erg druk op de camping: in totaal staan we met vijf stel. 

De hoofdstraat van Vrchlabi: ziet er mooi uit, maar wie sommige panden
van dichterbij bekijkt, schrikt van de staat van onderhoud.

Een geweldige storm raasde over de camping

Het was ons al opgevallen en we hoorden het ook van de -allervriendelijkste- beheerder: nog maar een -paar maanden geleden was de camping doelwit van een geweldige storm. Je kon nu nog wel aan een aantal bomen zien dat er flink gezaagd was, maar dankzij het foto-album van de familie van der Berg -met dank- konden we echt zien hoe groot de schade en de chaos zijn geweest.

Wie dan nu kijkt naar de foto van onze eigen camper met op de achtergrond toch flinke grote bomen, kan zich nauwelijks voorstellen dat een harde windvlaag dwars over de camping moet zijn geraasd, maar blijkbaar in een -naar verhouding- toch smalle strook.

...als een luciferhoutje....

Onbeschrijflijk wat een puinhoop dit is geweest. Het zag er dan ook rood-en-geel van brandweer en ambulance.

Prachtig kasteel bij Vchrlabi

Ik hou het nog maar even bij de overpeinzingen, voor Loes weer terug komt van een best inspannend tochtje.

©Vertegaal

Vchrlabi is tegenwoordig naast geliefd wintersportgebied ook erg in trek als touwlocatie voor stellen die weer eens wat anders willen. Als je deze foto van het kasteel ziet, is meteen duidelijk waarom veel mensen hier de meest romantische dag van hun leven willen beleven.

Hier zou ik ook weleens als Buitengewoon Ambtenaar der Burgerlijke Stand willen optreden!

Dwalen door het Reuzengebergte

Het Reuzengebergte staat bekend om zijn glasblazerijen. We moeten zorgen dat we vandaag niet al te laat op pad zijn, want het glasmuseum in Harrachov is volgens ons boek over Tsjechië open tot één uur. Dus starten we de bus richting het noorden, voor een groot deel de rivier de Labe volgend. Wederom, ik weet -we vallen in herhaling- een mooie tocht.

Vlakbij het museum -dat we hebben gevonden dankzij de vriendelijke dame van het tankstation waar we de buzz weer heppie hebben gemaakt- kunnen we makkelijk parkeren. Er blijkt ook een brouwerij te zijn, maar we krijgen niet helemaal door hoe die combinatie in elkaar steekt. In ieder geval gaat de rondleiding door de glasblazerij. De dame die ons rondleidt is heel duidelijk in haar uitleg, geeft af en toe wat tips voor foto's en neemt ons eerst mee naar boven. Daar kun je vanaf een soort galerij prima de verrichtingen van de glasblazers beneden volgen.

Zondag 6 september

gereden: 83 km

van Vrchlabi door het Reuzengebergte naar het glasmuseum in Harrachov en terug via Roudnice

Die zitten / staan / lopen in een soort cirkel rond de ovens. Natuurlijk is alles handwerk -beter gezegd misschien mondwerk- maar elk van de medewerkers binnen een helft van de cirkel weet precies wat er binnen de ploeg wordt verwacht. Als een goedlopende ''machine'' zijn alle werkzaamheden op elkaar afgestemd.

Rondleiding door glasblazerij Harrachov

Na het glasblazen nemen we samen met de gids nog een kijkje bij de slijperij. Omdat het weekend is, zijn hier niet zo veel mensen aanwezig, maar er zitten er wel twee achter de slijpmachines. Volledig uit de hand en op het gevoel worden de voorstellingen in het glas geslepen. Het enige dat ze daarbij gebruiken is een basistekening.

Het Reuzengebergte

Het Reuzengebergte strekt zich uit van Zuid-Polen tot noord Tsjechië. De Pools /Tsjechische grens loopt er dwars overheen. Dit beschermde natuurpark is één van de grootste in midden -Europa en het is onderverdeeld in 12 natuurreservaten. Het Reuzengebergte is het grootste, hoogste en meest bezochte gebergte van Tsjechië en kenmerkt zich door zijn vlakke, afgeronde toppen en diepe dalen met steile hellingen. Het gehele gebergte is bedekt met hoogveen en op een hoogte van 1368 meter ontspringt de rivier Elbe. Het is een streek met de perfecte mogelijkheden voor bergwandelaars. Er zijn veel gemarkeerde routes langs klaterende beekjes en prachtige watervallen. Het feit dat alle routes zijn aangegeven zorgt ervoor dat het volkomen veilig is om op eigen houtje de bergen te verkennen.

Een mooie bergtop is die van de Snezka. Deze is met 1602 m de hoogste van Tsjechië. De berg overziet het gebied met meer dan 1000 wandelroutes. Vrchlabi, waar zich het Krkonosske museum en het regionaal informatiecentrum bevinden, wordt ook wel de poort tot het Reuzengebergte genoemd. De toeristencentra bevinden zich meestal tussen de bergkammen. De meest bezochte plaatsen zijn Splynderuv Mlyn, Pec pod Snezkou, Vrchlabi, Rokytnice nad Jizerou en Harrachov.

Even later gaan we naar het winkeltje, waar we voor Cees en Rina een mooi glas aanschaffen. Zelf kopen we een uiltje, uiteraard voor de verzameling. We hopen dat alles de komende vijf weken heel blijft en goed in Nederland aankomt.

Als laatste onderdeel bezoeken we het glasmuseum, waar de pronkstukken te kijk staat van eeuwen lang glasblazen en glasversieren. Er is hier ook nog een museum over skien en skispringen, omdat die sporten in deze buurt veel worden beoefend.  

We bezoeken het glasmuseum

We lopen er even doorheen, maar de Tsjechische sterren zeggen ons niet zo veel.

Bij het winkeltje schaffen we van elk van de drie soorten bier die ze hier brouwen twee flesjes aan, maar dat blijken wel plastic flesjes te zijn.

Uiteraard nemen we ook deze keer voor de terugreis weer een andere route. Als we Vchrlabi binnenrijden, slaan we nog even linksaf naar het centrum. We zijn er nu toch vlakbij en we hadden nog niet gezien hoe dat er uitziet.

Het is een klein stadje, met vooral een grote doorgaande weg waaraan zoiets als een pleintje ligt, maar veel sfeer heeft het niet.

Terug op de camping zien -en horen- we geregeld een vliegtuigje opstijgen: omdat het zondag is, wordt er door de sporters blijkbaar veel gebruik van gemaakt. Overigens heb je er geen last van.