Nepal

.

 

Camperreis augustus / september 2009
laatst gewijzigd: 25-04-2019

  op verkenning in het Reuzengebergte  vanuit het reuzengebergte via Jicin naar Brno       

 

 

Op weg van Houten via Osnabrück naar:Vancouver

Dresden

Op de fiets naar Bad Schmiedeberg is voor vandaag ons eerste doel. We zijn weer lekker op tijd op, na een heel zwoele nacht. De temperatuur wilde niet veel lager zakken dan 19 graden. Toch konden we, vanwege muggen en rommelend onweer, ook niet al te veel openzetten.
We bekijken op het kaartje dat we bij de receptie uit het bakje konden pakken een mogelijke route. Dat wordt in ieder geval eerst naar Bad Schmiedeberg en vervolgens dwars door het natuurgebied Dübener Heide naar de hoofdplaats: Bad Düben.

week 1
DEEL twee

23 augustus t/m 29 augustus

We drinken eerst op het gemak nog een bakkie en gaan dan rond elven op pad. Al meteen het eerste stuk merken we goed dat we op heuvelachtig terrein rijden. We zijn al snel bij ons eerste doelwit en worden hartelijk welkom geheten met en bord van het gemeentebestuur.

 

Bad Schmiedeberg is een aardig stadje: meteen al bij het station stoppen we even om een foto te maken van een wel heel bijzondere 'lelijke eend': een uitgebouwde familie-auto, die -aan de strikjes te zien- onder meer wordt gebruikt voor trouwerijen.

 

Woensdag 26 augustusnaar de startpagina van deze site: Moustache tekst & beeld

gefietst: 51 km

De oude stadspoort van Schmiedeberg

Het oude centrum lijkt vroeger duidelijk een stadsmuur te hebben gehad. In ieder geval is een van de poorten behouden gebleven en wordt op dit moment gerestaureerd. De straatjes zijn voor een deel nog geplaveid met de oude kloostermoppen, die het fietsen niet geheel tot een aangename bezigheid maken. Gelukkig liggen er op verschillende plekken brede stoepen, die een mooi alternatief vormen.
Bij de bakker scoort Loes twee spekkoeken, terwijl ik aan de overkant een kijkje neem in de etalage van een boekhandel. Rien Poortvliet ligt er prominent de aandacht te trekken.

 

Als we verder rijden, komen we bij en groot wit gebouw, dat het Kurhaus blijkt te zijn. Een heel groot ruim plein ervoor, waar geen autoverkeer is toegestaan, moet de rust van de bezoekers garanderen.

Toch is het er op een andere manier druk: mensen lopen af en aan naar een rond koepelgebouwtje, waarin twee beelden rug-aan-rug staan. Het blijkt Margaretha te zijn, die doorlopend bronwater in een schaal laat lopen.

De bron van Margaretha, die al meer dan honderd jaar water geeft.

Het blijkt bijzonder heilzaam water te zijn en dat wordt hier dus in flessen mee terug naar huis genomen. Uiteraard vullen wij ook een flesje en maken meteen van de gelegenheid gebruik onze spekkoek te verorberen. Heel apart, met veel ui, maar wel lekker en vooral erg voedzaam.

We willen nu verder rijden in de richting van Bad Düben en vragen een echtpaar of we, wijzend naar links, de goede richting inslaan en. De man fronst zijn wenkbrauwen, kijkt eens naar onze fietsen en zegt dan veelbetekenend: ''Ja, die weg leidt uiteindelijk wel naar Bad Düben.'' Blijkbaar vindt hij dat een hele onderneming, per fiets. Even later zien we het door hem al aangekondigde bord: nog 15 kilometer. Dat valt dus best mee.

Wat beslist niet meevalt onze onze keuze, net buiten Schmiedeberg, om de aangegeven fietsroute te volgen. We hadden al op het kaartje gezien dat deze naar Bad Düben leidt, dus gaan we welgemoed op de pedalen. Het stijgt, dat is niet erg, maar wordt na een halve kilometer een gravelweg.
Dat zou nog redelijk gaan, maar het wordt al meer en meer een bospad. Eigenlijk zitten we nu al te ver om terug te gaan. We trappen dus dapper door, maar het rijden is wel erg zwaar.

Niet alleen moet je steeds uitkijken voor kuilen en losloggende stenen, er zitten ook stukken tussen met vrij los zand en dat maakt de rolweerstand alleen maar groter.
Even later komen we bij een wegwijzer en stellen dan vast dat we ook nog eens te noordelijk rijden. Linksaf dus -gelukkig kunnen we dat op het kaartje aardig volgen- op weg naar het Dreiländereck (goh, dat klinkt bekend).
Nog anderhalve kilometer en dan bereiken we gelukkig weer het asfalt. Ergo: over en stukje van nog geen vijf kilometer hebben we ruim een uur gefietst, sorry, geploegd.

We rijden nu -goh... dat is lekker- heerlijk ontspannen de volgende tien kilometer naar Bad Düben. Het zonnetje schijnt best en we stoppen nog even voor een smeerbeurt. Als snel bereiken we de Altstad.

Het VVV is nog even dicht, maar een winkel die wel open is, is de Italiaanse ijssalon Toscane. Loes biedt aan een ijsje te nemen en dat sla ik natuurlijk niet af. Zij gaat zelf voor een Eiscafé en ik kies een Amarenen-beker, maar dan met After eight in plaats van chocola.

We genieten ervan op het terras op het plein, tegenover de salon.

Daarna maken we nog wat foto's en video van het oude Rathaus, fietsen een klein stukje door het centrum -maar stellen vast dat we Bad Schmiedeberg mooier vonden

Bij het VVV krijgen we een kaartje -dat we al hadden- en laat de man achter de balie zien dat we een mooie route terug kunnen nemen in de richting Torgau. Het eerste stuk volgen we dan inderdaad die route, kunnen vervolgens afbuigen naar Authausen -waar het meteen een stuk rustiger is en we de beide typisch Duitse molens op de plaat kunnen vastleggen.
We vervolgen nu richting   Falkenberg, gaan dan naar Dahlenberg. waar we even een fruitstop houden. Er komt een schoolbus voorbij en die horen we behoorlijk schakelen. Als we zelf weer op de fiets zitten, snappen we waarom: weliswaar staat hier nergens een bordje met het hellings-percentage, maar dit moeten er zeker acht zijn.

Vlak voor Wörblitz krijgen we de keuze: doorrijden, of linksaf, waarschijnlijk een fietspad richting camping. We controleren het op het kaartje: dat klopt. Het eerste stuk is in ieder geval geasfalteerd en we gokken het erop dat dit zo blijft. Goed gegokt: dit pad loop grotendeels parallel aan een inmiddels vervallen spoorlijntje en de laatste kilometer gaat dan weer over de 'gewone' weg. Die leidt langs de camping!

 

 

 

.

Donderdag 27 augustus

 

gereden: 217 km

 

van Bad Schmiedeberg
naar Dresden

We vinden het niet zo erg deze stille camping te verlaten. Even voor tienen is alles ingepakt en starten we de motor. Bij de slagboom moeten we even wachten, de beheerster komt aangelopen, wacht duidelijk op een zwaai-gedag, loopt dan naar het kantoortje -dat ze eerst moet openen- en drukt dan binnen op de knop en jawel: we worden vrijgelaten. Linksaf dan maar: eigenlijk is dit nu een lange doorgaande route.

Uiteraard mogen we her en der nog een bochtje nemen, en moeten we een keer Germaine zelfs in verwarring brengen, omdat ook wij op het allerlaatste moment zien dat er een omleiding is. Ze gaat drie keer herberekenen en dan zitten we weer op het juiste spoor.

 

In het plaatsje Groszenhain stoppen we voor een broodje: daar waren we al een tijdje aan toe, maar konden nog niet eerder een geschikt schaduwplekje ontdekken.
Ik maak er meteen nog even een foto van een kleurrijke gevelrij.

Even later gaat de route langs de Elbe: we komen al duidelijk in de buurt van Dresden.

 

Het is best weer warm in de Heppiebuzz: de temperatuur schommelt geregeld tussen de 28 en 31 graden. Het zweet staat ons beiden duidelijk op de rug. Als we bij Meiszen zijn, zetten we de buzz nog even aan de kant voor een foto van een mooi gebouw, dat hoog boven de omgeving uitsteekt. We willen eigenlijk ook nog een plaatje schieten van de Elbe, maar dit is toevallig net geen fraai stukje.

 

Kort daarop krijgen we echter een herkansing, als we moeten wachten voor een stoplicht bij een wegversmalling. Snel camera pakken, vanuit het busraam scherpstellen, knippen, toestel weg en gasgeven: dat ging prima!

 

We naderen na al aardig de camping voor vandaag, maar willen nog wel even boodschappen meenemen. Zul je natuurlijk altijd zien: kom je behalve drie keer Lidl en twee keer Aldi niks tegen. Dan maar een alternatieve route (sorry, Germaine, supers staan nog niet in je databestand).
Bijna lijken we de camping eerder bereikt te hebben dan de grutter, maar dan zien we een Konsum. Nooit van gehoord, maar het blijkt een zeer nette kwaliteitssuper te zijn met een z
éér uitgebreid assortiment aan zowel bier als wijn.

Met nog slechts twee minuten te gaan, hebben we de camping al haast in het vizier. Ze zijn er nog wel bezig aan het middagdutje, maar de slagboom staat open en we mogen alvast een plekje uitzoeken.
Dat valt nog niet mee, want we willen toch ook een beetje schaduw: het is al heet genoeg. Het is een echte stadscamping en het grote terrein bestaat uit lange rijen groen met asfalt.

Camping:

Mockritz (Dresden)

De campers en caravans staan behoorlijk dicht naast elkaar. Uiteindelijk vinden we een aardige plek, die waarschijnlijk bestemd is voor twee bezoekers, maar voorlopig staan we er in ons uppie.

Later blijkt dat er nog een tweede veld is. daar verwijst een bordje naar (rechts), maar dat is zo klein dat wij -en naar wij vernemen meer mensen met ons, dat over het hoofd zien. Er staat bovendien op: tenten. maar campers mogen er op het voorste stuk ook staan.

Na vieren wordt het duidelijk drukker, maar wij blijven voorlopig verstoken van directe buren. Bovendien: als er al eentje komt, merken we het toch niet,want de luiken vallen even dicht ;-))

 

 

De rest van de middag en de avond brengen we door met lezen, internetten -het eerste bericht naar de Hollandse achterlinie- post lezen, en gewoon heerlijk genieten van de vakantie.

Fietsen naar Dresden en dan de Saksische Schweiz in