Na het ontbijt gaat de voortent eraf en de daarvoor bestemde opslag in. We koppelen de caravan aan en gaan op weg richting België. We volgen eerst de route richting Amiëns, die ons al gauw als 'snelweg A29' wordt voorgespiegeld. We blijven echter een provinciale weg volgen. Na een tiental borden -nu hebben ze ze wel- zien we een snelweg met twee rotondes. Even goed kijken: 1e afslag niet, 2e afslag niet, maar de derde ook geen richting Amiens. We rijden een rondje extra: hebben we iets gemist? Nee; we zien alleen de richting Rouen aangegeven en daar komen we dus net vandaan. Misschien bij de tweede rotonde? Nee, dar kun je alleen verder via B-wegen. We zetten de auto aan de kant: eerst maar even de kaart bestuderen. Alleen: we komen er niet uit! We besluiten even terug te gaan naar waar we vandaan komen. Dat gaat beter: nu komen we Amiens voorbij en zien we borden die de richting Valenciennes aangeven. We gaan die kant op, maar zien dan echt pas op het allerlaatste moment dat dit een tolweg is. Daar hebben we dus geen zin in. Over de middenstreep -foei- nog net voor de poortjes, en weer terug. We slagen erin de richting Condé te vinden, dat gaat in ieder geval ook noordwaarts.

We zien plotseling een schitterende kathedraal voor ons opdoemen. We stoppen, maar we staan net verkeerd om dit gebouw goed op de foto of video te krijgen. We rijden door en kijk: nu worden we ineens wel naar de bedoelde snelweg verwezen en dit stuk blijkt nog gratis ook.

Als we nog maar kort op de snelweg rijden, geeft het benzinelampje ineens aan dat we niet zoveel verder meer kunnen. Dat wordt lastig, want er is voorlopig geen pomp te ontdekken. Na flink wat kilometers halen we een Texaco, waar we weer bijvullen.

Een flink stuk verderop komen we weer op provinciale wegen en vinden het onderhand wel tijd voor een broodje. We parkeren bij de oprit van een fabrieksterrein, in de berm. In de schaduw van enkele bomen genieten we onder meer van ons stokbrood, uiteraard met Franse kaas.

Voor we gaan rijden, is het hoog tijd voor een sanitaire stop. Léon gaat dus iets verderop de greppel door, die helaas een grote modderprut blijkt te bevatten. Gevolg: de rechtervoet zakt er volledig in weg en het resultaat ziet er niet uit. Er staat nog een emmer: die wordt met water gevuld en dan de voet erin. Waarop Loes -schuddebuikend van de lach- vraagt of ik m'n schoenen aan het watergeven ben. Ze legt het in ieder geval op de video vast, gelukkig maakt ze geen foto.

We vervolgen onze weg en merken dan al snel -aan de kwaliteit van de weg- dat we nu in België zitten. Als we in het plaatsje Albert komen, stoppen we nog even om de kerktoren met de 'gouden spits' vast te leggen. Dan rijden we Ronsse binnen .

Laat in de middag komen we aan op een Belgische camping, horend tot de Kompasgroep: duur, een doorgangsplek en niet echt gezellig. We zitten in Oudenaerde en lopen 's avonds richting centrum, waar kennelijk een jongeren-dansfeest aan de gang is. Knalharde muziek, dus we laten het centrale plein weer snel voor wat het is. We wandelen terug naar de camping en gaan al vrij snel onder de wol.

maandag 30 juni:  de terugreisdag                                                                                 dag 20

Over deze dag valt niet zo veel bijzonders meer te schrijven. We rijden -in de drukke maandagochtendspits, dat wel- terug van Oudenaerde naar Houten. Bij Antwerpen weten we dat we goed op alle richtingen moeten letten en ook dat het er heel druk is. Het gaat echter allemaal goed. Dan is de weg naar Holland snel gevonden. De doorgaande route is voor ons uiteraard de A27 en die is op dit tijdstip -het is nu tegen twaalven- al een stuk rustiger. We stoppen nog even bij een parkeerplaats voor een boterhammetje en zien dan om half twee het bekende bordje 'Houten' weer opduiken.