Rondreis met de

camper door
Elzas & Vogezen

 woensdag 18 april...    'Wandelen in de Vogezen rond Saint Maurice''                                   voor het laatst bijgewerkt op:  07-02-2022

Het ochtendweer is niet erg aanlokkelijk: het heeft de hele nacht geregend -is nu wel droog- maar het is nog erg koud en somber. Vanwege die hevige regenval willen we niet het risico nemen dat de bospaden en het struweel, waar we volgens de verkregen beschrijving dwars doorheen moeten, te nat zijn en dus glibberig. We besluiten om het 's morgens rustig aan te doen en dan begin van de middag twee wandelingen te combineren. Die beginnen allebei het zelfde: bergopwaarts, langs huis 'Mon Lard' (...) het bos in, pad omhoog volgen, tot we zo'n 300 meter vanaf het begin van het bos een pad rechts omlaag moeten zien lopen.

We komen bij een leuk watervalletje

Bij de eerste versie ga je daar naar beneden en kom je een eindje verder bij een watervalletje van zo'n tien meter. Daarna kun je zelfde weg terug naar de camping. Dat doen we dus niet: we kiezen dan voor het vervolg, voorbij de waterval. Maar eerst gaan we die bewonderen.

Even goed opletten als je omlaag loopt: er ligt behoorlijk wat blad en we weten niet hoe glad de ondergrond is. Maar met kleine stapjes gaat het goed. De eigenaar van de camping had er al voor gewaarschuwd: er moet wel voldoende water door de beek stromen. Met die regen van vannacht is dat geen enkel probleem. Het water klatert lekker omlaag en vormt een aardige stroom, die natuurlijk niet te vergelijken is met andere grote watervallen die we hebben gezien. Maar dat is natuurlijk geen enkel probleem... We nemen wat foto's, proberen nog wat dichter bij de voet van de waterval te komen en gaan dan weer omhoog, terug naar het pad.

Rechts afslaan en na 100 meter het bruggetje van het 'watervalriviertje'' over.

Je hebt hier mooie vergezichten

Dit is een asfaltweg en die moet langs 'een wit huis voeren'. Dat klopt ook wel: alleen is het voor de liefhebber te koop. We suggereren al: aanschaffen en dan excursies organiseren naar de waterval, die er vlak achter ligt. Uiteindelijk vinden we het toch teveel afgelegen liggen en besluiten we maar door te wandelen.  Je hebt vanaf hier wel mooie vergezichten op de bergen en die leggen we dan maar als herinnering vast op de sd-kaart.

Langzaam dalen we weer af naar het niveau van de doorgaande N66, maar eerst komen we in het gehucht -ze noemen het hier liever een woongemeenschap- Longeligoutte en daar moeten we het weggetje rechts nemen. Dat loopt als het ware parallel met de N66 en voert langs diverse typisch Franse huizen. Waarom dat typische? Niet zozeer vanwege de stijl van de architectuur, maar vooral omdat we ons er ook hier weer over verbazen dat mensen best mooie huizen hebben, maar het op het erf een complete zooi is. Tot en met jaaaaren oude autowrakken aan toe, zoals een Citroen van kort na de vorige eeuwwisseling, die echter alleen nog bestaat uit chassis en opbouw. De rest is weg. Blijkbaar is afvoeren naar de sloop te duur en laten ze zoiets dan hier maar in hun tuin liggen wegroesten.

We  scoren een grasmatje

Bij een van de  -zo te  zien al tijden niet meer bewoonde- huizen ligt een kunstgrasmatje. Dat van ons heeft z'n langste tijd gehad, dus al snel wisselt het matje van "eigenaar". Beter gezegd: een eventuele nieuwe koper koopt het huis zonder matje ;-))

Het laatste stukje gaan we niet langs de N66, maar volgen we het fietspad, dat ook hier op een voormalige spoorbaan is aangelegd. Dat loopt vlak achter de camping langs.

gelopen: anderhalf uur

donderdag 19 april...
''dwars door het Parc Natural des Voges naar Vesoul''

Voor het eerst was het gisteravond weer een heldere, rustige en droge avond. Dat had natuurlijk wel gevolgen voor de temperatuur: die zakte flink. Toch was het uiteindelijk niet zo koud als we hadden verwacht. Het heeft namelijk eeeeenorrumm geregend. Beiden zijn we eer diverse keren wakker van geworden.

Als we zijn opgestaan en het ochtendritueel hebben voltooid, rijden we een klein stukje verder de camping op. Daar kunnen we vuil water lozen. We keren om, gaan naar de slagboom die weer keurig omhoog gaat en we rijden, alweer in de regen, in zuid-oostelijke richting.

Onderweg valt er niet zo heel veel te beleven. De ruitenwissers doen hun best alle water netjes af te voeren -ook dat is wel anders geweest ;-)) en de huizen die we onderweg zien zijn niet bepaald van het aansprekende type. Dat is wel een heel groot verschil met de Elzas, waar alles nog vriendelijk oogde en kleurrijk was. Hier is het redelijk saai, ook in architectuur.

Af en toe denk je: nu wordt het helder, de lucht breekt, de regen stopt, maar vijf minuten later is het weer feest. Dit is de eerste dag dat we het zo heftig hebben. Gelukkig is de afstand tot Vesoul maar 60 kilometer, dus die leggen we redelijk snel af.

We zien een Super U, dus daar stoppen we voor een paar boodschappen.

''Gestolen'' waar gedijt niet

Spullen mee, koelkast omzetten op gas en dan... ''Heb jij het groene matje ergens gezien??'' Nee... dat is balen: het ligt nog op de vorige camping. En dan te weten dat we net vanmorgen het oude, versleten 'grassprietmatje' in de container hebben gedumpt. Deze hadden we gisteren tijdens onze wandeling meegenomen en op de camping helemaal schoongespoten en de vuiligheid er tussenuit geplukt. Het leek er namelijk op dat de vorige eigenaar een kat had, die er hele dagen op in het zonnetje heeft liggen spragen. Nu moeten we dus echt op zoek naar een nieuw exemplaar, want het is de afgelopen vier seizoenen een heel handig middel gebleken om er je voeten op te vegen voor je de camper instapt.

Het centrum van Vesoul heeft echt weinig te bieden. We hadden daarover al iets gelezen, maar er stond wel bij dat de drukste winkelstraat doorliep onder een andere naam naar het oude stadsdeel. Die volgen we dus, maar we kunnen op het hele stuk slechts één pand ontdekken dat er aardig uitziet. Daar maken we dan maar een foto van en vervolgens lopen we terug naar het grote plein waar de camper staat. Voorheen stonden hier blijkbaar de hallen, nu mag je er gratis parkeren. Behalve op donderdag, tot 14 uur. Vandaag dus. Maar dat blijkt geen probleem: door de hevige regen hebben blijkbaar alle marktkooplui het vandaag al vroeg voor gezien gehouden en is het hele plein leeg. Op enkele tientallen al geparkeerde auto's na, en de veegwagen die de laatste restjes opruimt. Maar ook aan die hoeveelheid is al te zien dat ze vandaag een slechte omzet hadden.

Je kunt prachtig wandelen rond het Lac de Vesoul

Wij rijden door naar de camping: International du Lac, waar we ons rond rond half drie melden.. Ook hier is een deel van het terrein -inclusief een tweede sanitairblok- nog afgesloten vanwege de geringe belangstelling. Wij vinden kort bij de ingang een mooie, deels verharde plek: wel nodig omdat de ondergrond door de hevige regenval behoorlijk doorweekt is. Korte tijd later komen schuin tegenover ons drie old-timer tractoren te staan. De een heeft er een stevige aanhanger achter hangen voor de bagage, nummer twee heeft een klapcaravan voor de leef- en slaapruimte en nummer drie: heeft niets. Blijkbaar zijn de drie heren op weg naar een evenement voor oude tractoren.

Het is zonnig, dus we zitten nog even buiten. De naam van de camping verwijst al naar het meer waaraan de camping ligt. We besluiten een rondje te doen: acht kilometer, dus een fikse wandeling.

Ik bof enorm met de wolkenlucht: die is af en toe heel 'dramatisch', dus dat is fijn fotograferen.

Er zijn wat wisselende activiteiten rond het meer, maar helaas: als we ter hoogte van de surfers zijn gekomen, blijken ze allemaal voor vieren binnen te moeten zijn. Dat hebben we dus net gemist.

Het is een heerlijke wandeling geweest en daarna is het tijd om de ogen even te sluiten...

vrijdag 20 april...
''fietsen langs de Saône''

We hebben op de camping een kaartje gekregen met de mogelijkheid om te gaan fietsen. We hadden gevraagd naar 'langs ''de Saône'', maar het blijkt een 'lus' te zijn vanaf het meer richting Port-sur-Saone en Chemilly. Weliswaar kom je dan redelijk dicht bij de rivier, maar het is niet wat we bedoelden.

We besluiten dus toch door te rijden naar de toeristen-info van Port sur Saône, die gevestigd blijkt in een mooi oud pand. daar hebben ze een ''strak, compact' foldertje van de route. Die is totaal 80 kilometer lang, maar wij zullen slechts een eerste stukje rijden. Ook al omdat er een frisse wind staat en we bovendien weer op dezelfde plek moeten terugkomen.

Er staat netjes met borden aangegeven waar de Rives de Saône beginnen en daar is een kleine parkeerplek waar we de Heppiebuzz kunnen neerzetten. Er komt juist ook een Duist gezin met de camper aan, maar die gaan -althans pa- vissen.
Onze fietsen gaan van het rek, dikke jassen aan en handschoenen -ja, zo koud is het- en dan op de pedalen.

Op de heenweg hebben we tegenwind, dus als het niet al te veel tegenzit, kunnen we de terugtocht met het windje in de rug afleggen. Het fietspad bestaat eerst uit een soort gravel, maar al snel wordt het gewoon asfalt. Dat is dus heerlijk rijden. We hadden al wel gelezen dat lang niet alle delen zo goed zijn: er zitten ook stukken tussen die omschreven worden als grasverharding. in ieder geval is er genoeg breedte om naast elkaar te rijden en als het moet een tegenligger ongehinderd langs te laten komen. Sommige stukken staan overigens open voor 'publiek gebruik', bijvoorbeeld voor de vissers die we langs de kant zien zitten.

Sluizen houden het water op peil

Geregeld zit er ook een sluis in de rivier: volgens de borden ter plekke 'automatisch'.  dat wil zeggen dat de schipper zelf moet zorgen dat de deuren sluiten, het water stijgt of daalt en vervolgens de deuren aan de andere kant weer open gaan.

Wij rijden door tot het dorp Scey sur Saone. Daar is een keuzemogelijkheid: een korte 'omleiding' naar het volgende dorp -overigens via een verhard graspad- of naar het centrum van Scey. Wij kiezen voor het laatste. Voor je het weet, ben je er overigens weer uit, maar wij besluiten hier in het hokje bij de bushalte ons brood te eten.

Een verstandige keuze: het begint te regenen en wij zitten dus droog. Even later komt ook de schoolbus. Blijkbaar moeten die kinderen om twee uur weer in de bankjes zitten.

Wij kijken nog even hoe verschillend de kinderen zich gedragen bij het instappen: de een komt vrolijk zelf aanlopen en gaat kennelijk geheel blij de bus in, terwijl de ander door 'maman' wordt begeleid, hoofdje omlaag en troost zoekend bij zijn knuffel. Ze wachten blijkbaar nog op één kind, maar als dat na vijf minuten nog niet is komen opdagen, sommeert de struise buschauffeur iedereen in de gordels te gaan en zet ze haar tocht voort... op naar school.

De regen is alweer iets verminderd, dus ook wij zetten onze tocht voort, maar dan wel voor de terugweg. De wolkenlucht in de richting die we eventueel zouden moeten rijden, voorspelt namelijk weinig goeds. Dus gaan we dezelfde weg terug, nu inderdaad met meestentijds de wind in de rug.

Eenmaal terug bij de camper blijken de vissers alweer verdwenen. Wij zetten de fietsen achterop en gaan richting Plombières-les-Bains. Onderweg komen we een kinderoptocht tegen. Dus: bus aan de kant, fototoestel mee en plaatjes schieten. Helaas ben ik er niet achter gekomen waarvoor het is, maar er staan ook allemaal grote kramen in het centrum. De kinderen beelden vooral beroepen uit.

We vervolgen onze route en bij Plombières is het even zoeken naar een geschikte plek. Dat lukt, tegen de heuvel op, en vervolgens twee minuten lopen naar het centrum. Ooit is het een badplaats van grootse allure geweest, maar zo te zien is dat er nu wel af. De grootheden die hier kwamen om een bad te nemen, zullen weinig elitaire opvolgers hebben.

Het meest bekende badhuis is hier de Thermes Napoleon, geheel in stijl van Napoleon III ingericht. Zelfs de buitenkant mist nu allure, doordat de 'voortuin' een grindchaos is.

Thermes Napoleon in betere tijden

Net buiten Plombieres ligt camping 'de l'Hermitage'. Het blijkt dat wij de enige gasten zijn. De eigenaar -die dit complex blijkbaar nog maar kort geleden heeft overgenomen- is druk aan het werk. Het is best een aardige camping, met het sanitair in een ruimte op de begane grond van zijn woning. Er staat een elektrische kachel en die zal hij morgenochtend aansluiten, zodat we het met douchen niet zo koud hebben. Gôh... waar hebben we dat meer gehoord??

gereden: 166 km.