Rondreis met
de camper door
Elzas & Vogezen

zondag 15 april... 'Een wandeling omhoog: de Kaysersberg' voor het laatst bijgewerkt op: 07-02-2022

We volgen een prachtige wandelroute

Bij de receptie hebben we een folder gekregen met vier aangegeven wandelroutes -gekleurde cirkels- en daarnaast nog zo'n acht suggesties. De routes raken / kruisen elkaar, dus je kunt naar hartenlust combineren. Dat doen we dan ook. Om te beginnen kiezen we de blauwe route, die over het pad langs de rivier naast de camping. Dat is meteen een educatieve route, waar je meer kunt leren over de planten en bomen dier staan en de vogels die je er ziet of hoort.

Er staat ook een insectenhotel: hier nog helemaal intact, terwijl er toch een skateparkje naast zit. In het Houtense bos Nieuw Wulven stond er ook een, maar die was al snel omgehaald door... zeg het maar.

Op het punt waar we de bruine route kruisen, gaan we die linksaf volgen. Omhoog, tegen de berg op. Een heel mooie wandeling, die -als je eenmaal op het hoogste punt bent beland- een mooi uitzicht biedt op het plaatsje Kaysersberg.

Het is overigens een stadje dat niet alleen bekend staat vanwege het jaarrond toerisme, maar vooral ook vanwege de jaarlijkse kerstmarkt met veel handnijverheidsproducten en (streek)lekkernijen.

De burchruïne op de Schlossberg

Dit stuk van de wandeling duurt ruim vijf kwartier en dan kom je bij de burchtruïne, waarvan alleen de toren nog staat. Naar deze Schlossberg is ook een wijn vernoemd en die kreeg in 1975 als eerste Elzaswijn het predikaat Appelation Grand cru d'Alsace.

Loes zoekt het hogerop en zwaait me als echte jonkvrouwe toe vanaf de torenschans. Ik blijf liever onderaan de voet wachten. Daarna is het nog een stevige afdaling naar het centrum van Kaysersberg.

Vanzelfsprekend verwachtten we dat het rustig zou zijn in het stadje: het is immers zondag. Dat valt alles mee: er loopt een grote groep figuranten die met straattoneel een middeleeuwse sfeer neerzetten. Helaas gaat dat met de Franse slag: het is niet bepaald gecoördineerd en juist als je denkt: nu doen ze iets, stoppen ze al weer. Maar we kunnen toch wat extra foto's maken van dit spektakel.

In Kaysersberg vind je veel vakwerkhuizen

Daarnaast natuurlijk flink wat foto's van de ook hier volop aanwezige vakwerkhuizen. Het valt ons op dat het stadje nog behoorlijk wat oude, oorspronkelijke elementen heeft. Bovendien, het is net pasen geweest, zijn er veel versieringen aan de gebouwen die met dit feest te maken hebben. Dat is toch iets dat we in Nederland bijna niet meer zien.

Wandelend door dit stadje zien we dat het mooi historisch is. De rivier de Weiss stroomt hier door het centrum en dat brengt me natuurlijk meteen op een idee: daar zal het Weissbier wel vandaan komen ;-)) Hoewel: als ik het water zie, lijkt het me niet bijzonder smakelijk.

We lopen terug door de Rue Charles de Gaulle, waar mij nog een foto-verzoek van vriend Teus wacht: hier bevindt zich het hotel-restaurant van Roger Hassendorf, een wielrenner die in Kaysersberg is geboren. Na zijn carrière -die onder meer in 1953 een gele trui opleverde en tussen 1950 en 1956 negen etappezeges in de Tour de France, kwam hij hier terug om zijn brood in de horeca te verdienen.

Om zijn zaak onder de aandacht van passanten te brengen, hangt er een smeedijzeren uithangbord met een fietser. Het pand er schuin tegenover is het geboortehuis van Albert Schweitzer, waar tegenwoordig een museum over hem en zijn werk is gevestigd.

Wij lopen het laatste stukje terug naar de camping.

maandag 16 april...
''via Eguisheim en Sausheim naar Mulhouse''

We bezoeken Eguisheim opnieuw

Een -hernieuwd- bezoek aan Eguisheim mag deze reis natuurlijk niet ontbreken. We komen er tenslotte langs en dus parkeren we de buzz op dezelfde plek als vier jaar geleden. We gaan nog even langs bij de toeristen-info voor een plattegrondje; dat loopt wat makkelijker. Een van de foto's die ik in elke geval nog een keer -wellicht met een iets ander standpunt- wil nemen, is de splitsing van een straatje, met een markant pandje op deze plek. Dat lukt, maar het is wel meteen duidelijk dat we in het verkeerde seizoen zitten. De bloeiende geraniums die juist dit beeld toto een zo sfeervol geheel maken, ontbreken. Jammer, het is niet anders.

Natuurlijk genieten we weer volop van het stedenschoon, of misschien moeten we beter zeggen: van de pracht die dit dorp te bieden heeft. Je kunt nog voor een deel over de oude vestingmuur lopen, van waar je een mooi uitzicht op het dorp hebt. Wij houden het maar gewoon op een trip dwars door het centrum. Wederom genieten we van de prachtige geveltjes, de nauwe straatjes en de geweldige sfeer.

Monument voor Roger Hassenforder

Na dit feest van herkenning wordt het weer tijd om op zoek te gaan naar het volgende foto- en belevenismoment: een wielermonument in Sausheim. Dat ligt vlak voor Mulhouse, dus we hoeven maar een klein stukje 'andere route' te kiezen. Hier bevindt zich aan de Rue de Grain een sportcomplex, vernoemt naar wielrenner Roger Hassenforder. De weg is redelijk snel te vinden en we nemen op de parkeerplaats ernaast even een broodje. Bij de ingang staat een grote plaquette die ik vastleg. De hekken staan open, dus ik loop nog even door naar de gebouwen, om te zien of daar ook nog een herinnering te vinden is. Niets.

Rondstruinen door Sausheim

We rijden naar het centrum van Sausheim en dat blijkt een heel aardig stadje te zijn. Dus zetten we de buzz weer even aan de kant en gaan we met de benenwagen verder.

De verschillende mooie plekjes worden op foto vastgelegd.

We maken ons op voor het laatste stukje vandaag: de route naar camping Municipal de l'Ill. Een camping die duidelijk wil laten zien dat ze in Mulhouse ook veel aandacht besteden aan bloemen. Niet alleen bij de receptie, maar zelf centraal in het sanitairblok zijn ze te vinden.

We betalen hier € 14,- voor een overnachting.

gereden: 166 km.

dinsdag 17 april...
''op naar de Ballon d'Alsace''

Ons eerste reisdoel: Mulhouse

Er staat maar een korte etappe voor vandaag in de planning: zo'n vijftig kilometer van Mulhouse naar St. Maurice, net voorbij de Ballon d'Alsace. Maar wij gaan natuurlijk niet rechtstreeks: we kiezen weer voor een mooie route. Die voert eerst naar het stadje Thann, dan bij Bitschwiller linksaf de Route du Joffre volgen -met flink veel haarspeldbochten- naar Masevaux. Daar komen we op de -eveneens zeer bochtige- weg naar de Ballon d'Alsace, met de Col de Ballon op 1247 meter als hoogste punt.

Als we opstaan schijnt de zon al, dus dat belooft veel goeds voor vandaag.

Als eerste op het programma staat een bezoek aan Mulhouse. Een stad waarover we vooraf nog niet zo veel info hebben, dus we zijn benieuwd.

Als we de stad hebben bekeken en wat aardige plekken hebben vereeuwigd, komen we tot de conclusie: prut. We zijn blij dat we het programma hebben aangepast: in eerste instantie hadden we voor de stad een hele dag uitgetrokken, maar mede vanwege de afstand -50 kilometer- zijn we gaan combineren.

De imposante kerk van Thann

We gaan richting Thann: een stadje met een 'flamboyant-gothische klerk', zoals de Capitoolgids het omschrijft. Met een 78 meter hoge toren en een koorgestoelte van uitzonderlijke kwaliteit. Wie daar niet lyrisch van wordt, is stoïcijns.

De kerk is gewijd aan de heilige Thiébaut, een naam die je in Holland niet zo vaak tegenkomt

Grappig is dat ik dan meteen aan een collega moet denken, die ik voor de grap altijd Aafke Typefout noemde (ze was bovendien secretaresse; haar taalgevoel zorgde echter dat ze deze bijnaam alleen eer aandeed bij controle van het werk van anderen ;-))).

Hier wordt ter ere van de Saint nog jaarlijks een grote processie gehouden, waarbij drie sparren worden verbrand, Die staan symbool voor de lichtpuntjes die boven drie sparren verschenen, toen een dienaar van de overleden Thiébaut in de Elzas stopte. Daar -in Thann- moest hij een kerk stichten.

Op 30 juni vieren ze hier nog altijd het feest ter ere van hun beschermheilige, met een processie, een fakkeloptocht en de verbranding van drie sparren, verwijzend naar de legende van de stichting van de stad. Nu is het vooral paasversiering die we zien.

De Ballon d'Alsace:
berucht bij wielrenners

Vanaf hier gaan we niet meer via de de N66 maar richting Masevaux, en dan via de D466 door de vallei van de Thur, een weg die parallel loopt aan de route de Crêtes, richting Ballon d'Alsace.

Vanaf Sewen begint het hier alweer aardig te slingeren, met leuke haarspeldjes. Uiteraard zetten we de buzz bij de Ballon ook weer neer, want vanaf deze 1247 meter hoge bergtop heb je een mooi zicht op de omgeving. Bovendien heb je hier vanzelfsprekend ook weer een flinke brok wielerhistorie, want de Ballon is al vele malen opgenomen geweest in de route van de Tour.

Bovendien is er ook weer een monument te vinden, deze keer ter herinnering aan... Dat wordt dus weer vereeuwigd en ik heb het geluk dat er juist een wielrenner bij het monument is gestopt die wel bereid is even voor de foto te poseren.

Bij het standbeeld voor
René Pottier

Wij lopen vervolgens het bergpad op, waar een stoer standbeeld staat van Jeanne d'Arc.

Het laatste deel van de route voert naar Saint Maurice sur Moselle, waar de volgende camping zich bevindt. Heel toepasselijk is dat Acsi-camping Les Deux Ballons. Maar eerst komen we op een bijzonder plekje voor dit jaargetijde: er ligt nog sneeuw! En dat is voor Loes aanleiding met sneeuwballen te gaan gooien.