extra week rond het meer van Atitlan - terug naar Antigua   bijgewerkt op: 22-02-2022

dag 27

dinsdagdag 06-01

Een week terug naar het meer van Atitlan

Vandaag willen we per boot naar Santa Cruz. Die vertrekken allemaal om half negen, dus gaan we eerst ontbijten bij Contemp. Zo vlot zijn ze hier nog niet: als wij om kwart voor acht aan tafel willen schuiven, moeten eerst de fietsen en de scooter uit het kantoor annex de eetzaal. Daarna genieten we van een erg lekker ontbijt: eenvoudig maar goed. En dat voor maar 15 quetzales!
 

Oversteek met privé lancha

Precies op tijd zijn we bij de steigers. Daar blijken echter alleen de ferry's naar San Pedro en Santiago stipt op tijd te vertrekken.. Voor een overtocht naar Santa Cruz zijn we aangewezen op een privé-lancha. We weten de prijs omlaag te krijgen tot Q 110; voor minder lukt het niet (ondanks de 'belofte' in de Lonely Planet dat het ook voor Q 30 kan).

We vertrekken dus richting Santa Cruz la Laguna en meren af aan de enige steiger die dit dorp blijkbaar rijk is. Van hieruit  maken we een wandeling langs de berghelling. Wat een evenement! We lopen 3½ uur over smalle paadjes, af en toe nauwelijks begaanbaar met heel steile klimpartijen (over rotsen en losliggend gruis) naar San Marcos. Wat een tocht! Doodvermoeiend, niet teveel naar beneden gekeken, erg erg errrruug warm. Maar wel mooi om te doen (af en toe zeker vergelijkbaar met Nepal). We hebben genoten van prachtige vergezichten over het meer en waren uiteindelijk blij in San Marcos te zijn aangekomen.

Als je een wandeling langs de randen van het meer maakt, moet je er niet tegenop zien om flink wat klim- en klauterwerk te verrichten. Het is een stevige tippel, maar alleszins de moeite waard. Telkens weer, als je een 'bocht' omgaat, krijg je een nieuw, verrassend uitzicht over Lago Atitlan voorgeschoteld.

Ook de zonsondergangen zijn vanzelfsprekend de moeite waard en iedere dag weer anders.

Lunchen bij Antonio: heerlijk

Daar hebben we een klein restaurantje opgezocht om wat te drinken en vooral weer even bij te komen. Dit is een heel rustig dorp, temidden van de koffieplantages. Het dorp is beroemd om zijn meditatie-centrum Las Pirámides, waar alle bouwwerken in de piramidevorm zijn opgezet. Je hebt er sauna, yoga, Tarot-lezen en al wat er bij zo'n centrum hoort, maar wij voelen nog geen aandrang hier enige uren door te brengen.

Terug met de boot vanuit San Marcos en daarna weer bij Antonio geluncht, na het naar binnen gieten van twee Grande Jugo de Naranja en een Liquado Aardbeien... heerlijk... Ook de maaltijd die hij serveert, mag er weer zijn.
Een lekkere douche genomen, uitgerust en dan weer lopen naar de toeristenstraatjes. Daar wisselen we op de hoek bij de bank -ook hier staat weer stevige bewaking- de laatste cheques in.. we zullen het ermee moeten doen. Vanavond eten... bij Antonio (voor de verandering) en dan slapen en morgen een luie dag, met eerst ontbijt... juist... daar weer.

dag 28

woensdag 07-01

Opa en oma Van Zijl zijn vandaag 61 jaar getrouwd.

Rustdag bij hotel Atitlan: 'lekker' zonnen

Dit hele gebied was ooit een bloeiende koffieplantage ''San Buena Ventura'. In 1970 besloot de zoon van de eigenaar er een hotel te bouwen. De eerste vleugel met 14 kamers opende in december 71 en al snel kwamen er twee vleugels bij. Blijkbaar smaakte dit naar meer, zodat het hotel een omstreden project werd: drie hoge torens van twaalf verdiepingen overheersen het uitzicht dat je vanaf het meer hebt. Maar ondanks protesten, wordt het complex toch met deze torens uitgebreid. Als 'compensatie' worden ze groen geschilderd, zodat ze tegen de bergwand minder opvallen.

We genieten van de botanische tuin

We hebben langdurig in de zon gelegen en -ondanks alle insmeerpartijen- blijkt het allemaal wel erg hard te zijn gegaan.

's Middags bezoeken we het naastgelegen natuurreservaat. Er lopen allerlei paden en paadjes dwars doorheen, enkele met een soort hangbruggen -maar gelukkig niet van de 'enge'' soort- zodat we slingerapen op nog geen vier meter afstand op de foto/film kunnen vastleggen. Ook een aantal vlinders wordt vereeuwigd: volgens de brochure is er een tuin vol van, maar dan moet je ze wel ontdekken...

´s Avonds blijkt Antonio weer aanwezig: we zijn hem trouw en genieten weer een heerlijke maaltijd.
In de avond lopen we nog wat langs het strand, richting Sunsetbar en keren dan via een van de parallelstraten terug.

dag 29

donderdag 08-01

San Catarina Palopó

Na een ochtend ´ont-roten´ gaan we op weg voor een rustige wandeling richting Santa Catarina Palopó. De route valt echter tegen: we moeten over een gewone asfaltweg lopen en niet langs het meer. Hier valt dus weinig te zien noch te beleven, ondanks de aanbeveling in de Lonely Planet dat er zulke aardige, nauwe straatjes zijn. Je schijnt er wel tegen een redelijke prijs heel mooie huipiles te kunnen kopen, maar ja, wat moet je daar in Holland mee? We zijn dus maar teruggegaan.

Als we voor de maaltijd weer bij Antonio aanschuiven, laat ook hij zijn waardering blijken voor ons veelvuldige bezoek: we krijgen van hem een (visvangende) houten vogel op een standaard, met de naam van zijn restaurant erop... erg leuk.

dag 30

vrijdag 09-01

Klaar voor vertrek naar Antigua

We staan niet op de lijst van Atitrans

Om vijf voor twaalf draait het Turismobusje het terrein op -mooi op tijd dus- maar rijdt er met dezelfde vaart weer vanaf. Er achteraan, dus!
Gelukkig komt hij iemand van het hotel naast de ''inrit'' ophalen en we krijgen de kans de meneer met het herkenbare shirt van Atritrans onze vouchers te laten zien. Hij reageert erg verbaasd, net als wij overigens, als blijkt dat we niet op de lijst staan. Even telefonisch navragen: we kunnen mee, geen probleem.
Eerst rijden we nog zo'n veertig minuten door Panajachel, hier en daar mensen afzettend of juist oppikkend, en dan zetten we toch koers richting Antigua.

Precies twee uur later -lekker snel- rijden we de stad binnen. Na vijf minuten al staan we voor Santa Lucia 3. We zetten onze spullen op de kamer- we hebben wederom nummer acht- en halen de achtergelaten bagage op. Die blijkt inmiddels in een vochtige, muffe 'kast' onder de trap te staan, bij de voorrad watergallons. We gaan op de knieën de kast in -het deurtje is te smal om er gewoon in te stappen- en onze tassen meegenomen.

Boven op de kamer even opgefrist en het lijf weer ingesmeerd en dan op stoffenjacht (geen idee waarom, het is hier op straat al stoffig genoeg). Stofjes zien we wel, maar nog geen dat Loes bruikbaar acht. Dus vereren we gravin Condesa maar weer met een bezoek: deze keer kamillethee en een liguados van bosbes, aangevuld met tiramisugebak en cranberry-applepie.

dag 31

zaterdag 10-01

Nog één dag rondstruinen in Antigua

Life optreden van de Cofradias

Drie jaar later had hij genoeg verzameld om een muziekmuseum te beginnen., met als toepasselijke naam: Huis der muziek. Je ziet hier naast de foto's ook de verschillende muziekinstrumenten die hij heeft verzameld en levensgrote poppen in de originele kleding. Ook maskers en gebruiksvoorwerpen maken deel uit van de collectie. Deze is niet zo heel groot, maar je krijgt een goed idee van het 'culturele leven' van de Maya's. Tenslotte heeft niet iedereen zoveel geluk als wij om een 'live-optreden' te zien van de cofradiás.  

Naast de muziek speelt ook de koffie hier een belangrijke rol. Ook dit is een belangrijk onderdeel van het leven van de huidige bewoners van Guatemala. Daarom is er in het museum een expositie ondergebracht over de verbouw van de koffieplanten, de oogst en het drogen en tenslotte 'scheiden' van de bonen.

Langs de uitgestalde verzameling kun je zelfstandig een rondgang maken. Je kunt ook even wachten op een gids die uitleg geeft, maar dan moet je het Spaans onder  de knie hebben (en dat geldt helaas niet voor ons ;-))

In de tweede hal staan vooral de machines opgesteld die het mogelijk maken om de geoogste planten te bewerken. Een ervan is een soort fiets, die het mogelijk maakt de bonen uit de schil te krijgen.

Dat moeten we dus even uitproberen.

De middag gebruiken we om nog even binnen te lopen bij Nim Po't, een groot centrum voor traditionele textielkunst. Dit is een coöperatie van Mayavrouwen, waar je vrij kunt binnen-lopen en je laten informeren over de kunst van het weven, de technieken en de symboliek van de motieven. Er zijn wat prachtige, zeldzame huipiles te zien en ze verkopen -tegen een eerlijke prijs- 'gebruiks- en kunstvoorwerpen'.

's Avonds eten we voor het laatst bij het restaurantje dat we ook op de afscheidsavond net de hele groep onze klandizie gunden. Dan gaan we, nog één keer onder de poort van het voormalig klooster Santa Catalina door en komen we voor onze laatste nacht bij het hotel. We pakken de rest in: de laatste voorbereidingen voor het vliegtuig.

dag 32

zondag 11-01

terug naar huis

De laatste dag. Terug naar Holland, opnieuw met Iberia.

We weten nu wat ons bij de overstap in Miami ongeveer te wachten staat, maar toch worden we verrast. Bij de douanecontrole staan twee kleien rijtjes. We schuiven aan de rechterzijde aan. Dan blijkt dat de linker douanier wat sneller is, dus we besluiten het werk 'eerlijk te verdelen' en schuiven alsnog bij hem aan.

Ai, dat is buiten de waard gerekend. Op snauwerige toon maakt hij ons duidelijk dat het hier zó niet werkt. Of we maar weer bij zijn collega willen gaan staan. De goeie man was blijkbaar toe aan zijn pauze en wij dreigden roet in zijn eten te gooien ;-))

De rest van de reis verloopt wel voorspoedig, maar het is en blijft toch een hele zit. Ook in Madrid gaat het nu allemaal wat sneller en we kijken al echt uit naar het laatste 'stukje': naar Schiphol.

Rond 10 uur landen we weer veilig op Hollandse bodem: we kijken terug op een erg geslaagde vakantie, met veel mooi weer en heel veel dingen die we hebben mogen beleven.