dag 3 zaterdag 14-12 op weg naar Copàn |
Ontbijt achter in de bakkerij: dat smaakt!
We staan bijtijds op: we moeten wel, want er staat veel op
het programma. De wekker staat dus net vóór zevenen en na het
ochtendritueel gaan we om zeven uur de deur uit. Volgens aanwijzingen van
Rob moeten we 50 meter naar rechts, de straat oversteken en dan is er aan
de linkerkant een zaakje open om te ontbijten. Het eerste deel van onze rondreis beschikken we over luxe vervoer: een eigen busje voor negentien personen, waar we met elf reizigers + reisleider van gebruik maken. Onze chauffeur is Benedicio. Pas vanaf Caye Caulker zullen we met openbaar vervoer verder reizen. Met politiebegeleiding rijden we naar HondurasOm acht uur vertrekken we
richting Honduras. Daar
gaan we naar Copán, de enige Maya-site die ze er hebben.
We vervolgen onze tocht, maar krijgen onderweg politiebegeleiding. In verband met recente overvallen op toeristenbussen rijdt er een politiewagen achter ons. Als deze de ''grens van zijn district'' heeft bereikt, staat er alweer een volgende patrouille klaar die een stuk met ons meerijdt. Passeert een busje een patrouille, dan moet er door hand opsteken worden aangegeven dat alles goed is (en nu maar hopen dat de 'boeven' dit niet lezen ;-))
Geld wisselen is een heel gedoeOverigens blijken het niet alleen 'banditos' te zijn die ons busje ophouden: tot twee keer toe staat er een paard op de weg (gangen zijn hier nergens te zien en je moet als paard toch ergens gaan staan).
Bij de grens met Honduras krijgen we de kans geld te wisselen, maar eerst gaat reisleider Rob samen met Léon -die alle paspoorten beheert- stempels halen. Dat is een heel gedoe: er moet eerst een briefje worden ingevuld met alle namen en paspoortnummers. Dat schuif je vervolgens, voorzien van enige pecunia (Q 100), onder het loket door de gleuf en vervolgens wordt er driftig gestempeld. Gelukkig kent Rob het klappen van de zweep, dus hebben we geen verder oponthoud of controle: we mogen door. Echter niet in het busje: wij moeten lopend de ongeveer vierhonderd meter naar de volgende grens overbruggen.
Daar bevinden zich weer twee
loketten: bij loket 1 schrijven we uit en -echt vlak ernaast- bij loket 2
schrijven we in, uiteraard weer tegen betaling van dollars. Daarna
volgt pas het busje. Voorbij de tweede slagboom mogen we dan weer instappen,
maar eerst komen de (geldhandelaren) als vliegen op de stroop af. Je merkt
er overigens een duidelijke rangorde: als er één -met toestemming van Rob-
geld mag wisselen, komt er een vast groepje 'hulphandelaren' omheen en de
rest moet opkrassen. We rijden verder en komen aan bij hotel Paty, hoewel ze hier blijkbaar moeilijk een keuze kunnen maken: soms schrijven ze zelf Patty. Eenvoudige kamers, maar het ziet er keurig verzorgd uit. We tanken eerst even bij op de 'galeria': benen gestrekt op een tweede stoel, met fris water en een boek onder handbereik. 's Avonds gaan we eten bij 'Vamos a ver', waar een Nederlands stel de scepter zwaait. Het restaurant heeft een goede kwaliteit eten, een gezellige tuin en vlotte bediening. We drinken er nog koffie, nemen een serveza en dan lopen we door spaarzaam verlichte straten terug naar Paty. Tijd voor het ene oor. |
dag 4
zondag 14-12 De Maya-site
|
We bezoeken de site van CopánVandaag staat het eerste bezoek aan een Mayacomplex op het programma. Dat betekent weer vroeg opstaan en naar Vamos wandelen voor het ontbijt. In één woord: heerlijk! We kunnen het lopend af naar de site van Copán, want het is maar een klein eindje. Ooit was hier een grote Indiaanse stad gevestigd, die haar bloeiperiode kende tussen 465 en 800 na Christus. Nog steeds is niet bekend waarom deze beschaving rond 900 na Christus plotseling instortte.
De overblijfselen
zijn echter niet gering; piramides, tempels, balspelplaatsen en de uiterst
boeiende 21 stèles. De drie meter hoge afbeeldingen in steen zijn uniek
in hun soort: afbeeldingen van figuren en dieren en koninklijke portretten
met inscripties van geboortedata, huwelijken en overlijdensdata.
Bij de poort wacht Juan ons op, een heel enthousiaste Hondurees die afstamt van de Indianen. Hij kan ons precies vertellen wat zich hier vroeger heeft afgespeeld en laten zien en toelichten wat er nu van over is. Na een korte algemene uiteenzetting lopen we samen met hem het terrein op. Hij pakt een stukje schors met mos begroeid en begint erop te kauwen: de kauwgom van de Maya's. Dit blijkt vooral goed te zijn tegen maagproblemen. Juan wijst ons ook op de Acacia: de trouwboom van de maya's. Als een jongen verliefd was, plukte hij van deze boom en bloem en gaf die aan zijn geliefde. Hoe meer vruchten er aan die boom zaten, des te meer kinderen er verwacht konden worden (gelukkig niet evenveel als er vruchten aam de boom hangen, zo stelt hij ons gerust). Het getal 13 blijkt het geluksgetal van de Maya's te zijn: ze hadden dan ook 13 goden.
Stèle Conejo 18 is nog het meest in tact
|
dag 5 maandag 14-12 Op weg naar Livingston
|
Quirigua is onze volgende Maya-siteWe laten Copán al weer vroeg achter ons, nadat we Vamos weer een heerlijk ontbijt hebben laten serveren. Nog geen kwartier later (het is pas tien voor negen) echter slaat het noodlot toe: de gaskabel reageert niet goed, zodat de bus in slowmotion over de weg gaat. Bij een heuveltje is een slak zelfs sneller. Bij de Hacienda Grande zet Benedicio de bus aan de kant en gaan wij verplicht van het uitzicht genieten. Rick zakt op zijn hurken met een goed boek: daar heb je geen kind aan. Benedicio blijkt zeer inventief: bij een iets verderop gelegen huis haalt hij een stuk draad, buigt het op ingenieuze wijze tot een nieuwe gas-trek-kabel en jawel: als hij het pedaal intrapt, is er weer een lekker zoevend motorgeluid te horen. Na een tijdje blijkt dat het wel rijdt, maar nog niet optimaal. Met een gezapig gangetje bereiken we wederom de grens. Daar zijn we deze keer snel klaar met de officiële registraties. We wimpelen de geldwisselaars af: we hebben tenslotte nog genoeg Guamalteekse briefjes.
De volgende stop is Quirigua, waar we een kleine Maya-site bezoeken en Benedicio er weer languit bij gaat liggen. Quiriguá is een armoedig plaatsje met zo'n 1500 inwoners. Van hieruit worden veel bananen over de hele wereld verzonden. De ruïnes -drie kilometer buiten de stad- liggen in een prachtig woud met Ceiba en Amate-bomen waarin vele vogels huizen. In het park, dat in de jaren 1930 nog temidden van echt oerwoud lag, bevindt zich de Plaza Ceremonial waarin en waaromheen de ruïnes van de heiligdommen staan. Deze ruïnes bestaan uit 3 groepen A, B, en C, en werden op een heuvel en aan de rivier de Motagua gebouwd. Quiriguá heeft geen grote piramides en er zijn weinig gebouwen bewaard gebleven, maar de monolitische monumenten (stèles, altaren en zoömorfen) behoren tot de mooiste beeldhouwwerken van de Maya's. De mooi bewerkte zuilen (estela’s) zijn tot 6 m hoog en de grootste tot nu toe ontdekte in de Mayawereld. De lokale vorst die het kappen van deze zuilen beval en de beeldhouwers betaalde, was Koning Achttien Konijn. Met gepast ceremonieel vertoon stelde hij zijn jonge beschermeling K'ak' Tiliw aan als vorst van Quiriguá. Deze probeerde in de stèles die van Copan te overtreffen, maar zijn beeldhouwers bereikten nooit dat hoge artistieke niveau. Slechts in hoogte werden de Copan-stenen overtroffen. Dertien jaar later nam deze knaap het echter tegen Achttien Konijn op: deze werd gevangen gezet en in Quiriguá geofferd.
Het is goed verblijven in hotel Casa Rosada
Als we van
de site terugkomen, merken we dat de 'onder-de-bus excursie' resultaat
heeft gehad: we kunnen met een behoorlijk normale snelheid verder richting
Porto Barios. Dat blijkt een rommelige havenstad, waar we de boot ingaan
op weg naar Livingston. Een leuke, vooral snelle tocht, maar jammer dat
het zo heiig is.
Hotel Casa Rosada ligt vlak naast een wel heel fraaie buurman, maar daar
zullen de prijzen ook wel naar zijn. Het is een hotel dat ver vooruit in het water
steekt, gebouwd op palen, wat voor een heel groot contrast zorgt met ons
eenvoudige onderkomen van cabins, met riet gedekt, die in een U-vorm rond
een pleintje liggen. Maar dit heeft tenminste sfeer.
Binnen wordt al snel duidelijk dat we vannacht de nodige bezoekers kunnen
verwachten: boven elk bed hangt een muskietennet. |