woensdag 03-08

donderdag 04-08

vrijdag 05-08

zaterdag 06-08

Vier dagen struinen door Londen

Op voorstel van de NS -wij hebben een voordeel-urenkaart- maken we gebruik van een aanbod om in augustus tegen een flinke korting met de Eurostar naar Londen te reizen. We boeken snel voor deze stedentrip -in mei- want als je later bent, stijgt de prijs. Dat merken we een dag later al, als we een print willen maken van onze reisgegevens.  Dan blijkt de prijs al twee tientjes hoger. Wij betalen slechts €44,-

We plannen de heenreis voor woensdag 3 augustus en verwachten op zaterdag 6 augustus weer thuis te zijn.

Op zoek naar een leuke B&B

Natuurlijk moeten we ook nog een onderdak voor de nacht hebben en dat vinden we op de site: www.budgetplaces.com Ons Bed&Breakfast 'Charlotte Guest House' ligt op loopafstand van metrostation Hampstead Heath: in Sumatra Road.

Overigens krijgen we keurig drie dagen van te voren een herinneringsmail, met nog wat nadere gegevens.

Vertrek uit Houten richting Eurostar Londen

De avond voor ons vertrek ga ik nog even naar de OV-site, om te kijken naar de reistijden en de aansluitingen. We hebben inderdaad wel erg lange reistijden en al snel zie ik dat het ook sneller kan. Als we namelijk in plaats van vertrek om 07:38 uur richting Utrecht -en dan verder naar Rotterdam- om 07:50 uur richting Geldermalsen gaan, scheelt dat al zonder meer een half uur. Plus het iets latere vertrek.

Die route hebben we dus gekozen, ook al omdat je in Geldermalsen overstapt op hetzelfde perron: van de b-zijde naar de a-zijde. Nou, dat hebben we geweten! Op station Houten gaat het al mis: daar heeft de trein zes minuten vertraging.

En: we hebben maar vier minuten overstap.

Eenmaal in de trein bevestigt de conducteur ons bange vermoeden: die aansluiting kunnen we wel vergeten: de andere trein wacht niet. Later zal blijken dat daar nog een andere oorzaak voor is: op het traject Geldermalsen - Breda rijdt niet de NS maar Arriva.

Dus zit er niets anders op dan een extra half uur lijdzaam op het perron te wachten op de volgende trein. Gelukkig kunnen we het lijden: we hebben nog steeds rekening gehouden met ruime tijden.

Wel vragen we ons af of ons treinkaartje nu ook geldig is: het is immers via Eurostar en NS geboekt. Spannend, dus.

We stappen in en wachten af. Na twee stops komt de conductrice en ik laat het thuis uitgeprinte kaartje zien: tegenwoordig ook al een van de verworvenheden van internet. Ze kijkt er eens naar -je ziet haar denken- en zegt dan dat het prima in orde is en geeft netjes een stempeltje op het bovenste blad. We informeren nog even naar de overstap: in Dordrecht kunnen we de Fyra nemen, de hogesnelheidstrein dan NS die van Amsterdam naar Brussel-Zuid rijdt.

station Roosendaal:
nog zo'n heerlijk oorspronkelijke stijl

Reizen met de Fyra

De overstap op Dordrecht is ruim, want de Fyra gaat maar een keer in het uur en we zitten er dus nu precies 'op het halve uur tussen'. Dus tijd voor een kopje koffie, dat overigens uitstekend van kwaliteit is. Dat laten we de bediening ook even weten en ze bloost ervan!

Bij het instappen in de Fyra lopen we alweer tegen een ander probleem aan: je kunt nergens je koffer kwijt. Alle ruimtes in de coupé zijn veel te krap en we gaan hem dus echt niet onbeheerd op het balkon zetten. Zo te zien denken meer mensen er zo over en dat geeft meteen overlast als er enkele reizigers in Roosendaal uitstappen en ook bij de komst van de koffiekar moeten we capriolen uithalen.

Brussel-Zuid: we stappen over op de Eurostar Londen

We vinden het dus niet zo gek dat de NS met de Fyra verlies lijdt: eerst maar eens zorgen dat alle voorzieningen in je trein -waar je nu eenmaal reizigers-met-vakantiekoffers kunt verwachten- op orde zijn.

Van de oorspronkelijke overstaptijd in Brussel van 1 3/4 uur blijft nu nog maar drie kwartier over, maar dat zouden we dus moeten halen.

Brussel-Zuid is net zoiets als Schiphol, met douane, bagagecontrole en fouilleren, maar dan allemaal veel kleinschaliger. Het verloopt allemaal vlot en niet zo superstreng en we mogen wachten tot we het perron opmogen waar de Eurostar staat te wachten. Ook dat gaat allemaal netjes en we hebben het juiste rijtuig snel gevonden. We stappen in, zetten de koffers in het daartoe bestemde rek op het balkon, en lopen naar onze plek.
De coupé blijkt voornamelijk vol te zitten met scholieren.

Een snelle rit naar Londen

Die blijken er geen probleem van te maken als wij van plek willen ruilen: wij zitten namelijk niet naast elkaar, maar ook zij blijken geen plek naast elkaar te hebben en zijn dus wel blij met ons voorstel, want anders zouden ook zij worden gescheiden. iedereen
tevreden, dus.

De reis naar Lille verloopt voorspoedigen je kunt nu tenminste het grote verschil merken tussen hoge snelheid in Nederland en die naar Belgisch/ Franse begrippen: we hebben nu een stevig gangetje.

Vlak voor de Eurotunnel is er nog een station, maar daar gebeurt niet veel. Het aantal in- en uitstappende passagiers is marginaal.

Dan schieten we de tunnel in en 21 minuten lang is het buiten pikkedonker.
Als we er uit zijn, zien we meteen de wereld van verschil: een Engels landschap toont heel anders dan het Franse.

De afstand is nu niet zo heel groot meer, bovendien zitten we na de stop voorbij de tunnel weer aardig op snelheid, dus het gaat 'gezwind'.

De Londen stedentrip begint nu echt

Als we zo rond ..uur aankomen op London St. Pancras beginnen we eerst met foto's maken.

Ze zijn hier al druk voorbereidingen aan het treffen voor de Olympische Zomerspelen van 2012, vandaar de Olympische ringen en er staat een grote aftelklok. Die geeft aan hoe lang het nog duurt tot de opening.

Het eerste wat we moeten doen is Engelse ponden aanschaffen. We besluiten niet in de lange rij bij de eerste de beste automaat aan te schuiven, maar op zoek te gaan naar een tweede. Dat lukt en hier staan maar twee menden.

Wij gaan bij het loket voor de metro's eerst een kaartje kopen, om te zorgen dat we op een 'geldige' manier bij station West-Hampstead Thameslink terechtkomen. Dat kan met twee travelcards voor één dag, dan kunnen we vanmiddag / vanavond ook nog op stap, als we willen.

Charlotte Guest House

Er staan hier op diverse plekken info-balies en bij een daarvan vragen we een medewerker waar we National Rail vinden, want zij verzorgen de treinverbinding naar West Hampstead. Die vinden we helemaal achteraan in de hal.

De trein is eveneens snel gevonden en met iets meer dan twintig minuten staan we op het perron van onze eindbestemming Nu nog ontdekken waar we vervolgens heen moeten. Dat blijkt niet moeilijk: als we om ons heen kijken, zien we tegen een van de gevels links een groot bord:  Wel moeten we even om de groep huizen lopen en dan meteen links de eerste4 straat in. Na zo'n tachtig meter zijn we bij het pand waar zich de receptie bevindt.

We worden op een heel vriendelijke manier welkom geheten en de inschrijving verloopt vlotjes. We krijgen meteen wat toeristische folders mee en worden gewezen op de ontbijtzaal, die in hetzelfde pand, beneden achterin zit. Vanaf acht uur kunnen we daar 's morgens terecht, tot half tien.

We mogen de koffers weer oppakken, want Charlotte blijkt in dezelfde straat over meerdere locaties te zijn verdeeld. Het is nog best een flink stuk lopen, maar bij nummer 165 mogen we naar binnen.

De kamer -nummer 7 op de bovenste verdieping aan de achterzijde- is erg standaard, maar wel netjes.
De kozijnen zouden wel een opknapbeurt mogen hebben, maar het belangrijkste is: we kunnen er slapen. Jammer dat er geen stoelen staan -alleen een bureautje- want dan zou je in ieder geval ook even ontspannen kunnen zitten.

De kamer heeft een wastafel en voor douche en toilet moeten we de gang op, maar dat was onze keuze vooraf.

De trein die ons hierheen bracht passeert op hooguit 75 meter van ons raam, maar het is niet alleen die lijn die hier langs loopt: er liggen in totaal
zes sporen met dus tenminste drie verschillende lijnen.
Gelukkig hebben we allebei al eerder behoorlijk dicht naast het spoor gewoond en we schatten in dat we er weinig hinder van zullen ondervinden.

We pakken de koffers uit -eigenlijk hebben we maar één grote bij ons- en we proberen alles zo goed mogelijk in de supersmalle muurkast te krijgen. De hangertjes moeten schuin hangen: recht gaat niet.

We gaan eerst maar eens de buurt verkennen. We lopen nog iets verder door de straat uit en dan -zoals de verhuurder ons al had aangeraden, de wijk in. Na een paar straatjes zigzaggend doorwandelen vinden we een supermarkt, waar we wat bier en wijn inslaan. Even verderop maken we een foto van de brandweergarage en we strijken neer op het terras van een van de pubs die je hier hebt: de Red Lion. Heerlijk ontspannen en gezellig mensen kijken. Nou: die zijn er hier in alle soorten maar zeker -grote- maten!
Na ruim een uur stappen we weer op en lopen naar de nabijgelegen bushalte.

Van A-Z-gids:
volop bezienswaardigheden in Londen

Dit is het begin van de lijn, dus we gaan heerlijk bovenin zitten, achter de voorruit. We krijgen al vrij snel een historisch beeld voorgespiegeld: de zebra op Abbey Road, waar de beroemde foto is gemaakt van de Beatles die er oversteken.

Er is zelfs -merken we later- een website Abbey Road Crossing waarop je je ''eigen crossing'' kunt zien.

De rit is behoorlijk lang en we proberen een goede plek te vinden om uit te stappen. Enkele jaren geleden kocht ik in Londen tijdens een vakantie ''London A-Z'': een stratenatlas waar we de rit goed op kunnen volgen. Nog twee haltes ongeveer.

Wandelen door Marylebone

Wij besluiten uit te stappen in de wijk Marylebone, waar ook het wassenbeeldenmuseum staat. Het theater hier ziet er overigens geheel anders uit dan we kennen uit Amsterdam. Niet zozeer natuurlijk het gebouw -logisch dat dat anders is- maar je ziet hier geen hal met alvast een paar wassenbeelden om de bezoekers in de stemming te brengen. We vinden het nogal koud en afstandelijk overkomen.

We lopen over Marylebone Road richting de parochiekerk en gaan dan een stukje verderop een winkelstraat in: Marylebone High Street. Een gezellige, typisch Londense straat met kleine en bijzondere winkeltjes.

Het loopt tegen etenstijd en we hebben al een paar restaurantjes bekeken. Ze trekken ons nog niet echt. Tot we een soort Thais restaurant zien. Het zit in een kelder en is redelijk modern ingericht, maar wel gezellig. Daar krijgen we dus een tafeltje.

De kaart bevat genoeg lekkers, dus het is een moeilijke keuze. We beginnen -zoals wel vaker- met stokbrood met kruidenboter. Het hoofdgerecht laat echter langer op zich wachten dan we hadden gehoopt. De kok komt zich verontschuldigen: we krijgen het idee dat een van de ingrediënten niet op voorraad was.  Mijn eten is er al, maar Loes moet nog wachten. Dus eet ze alvast wat met mij mee. De kok belooft het goed te maken en dat blijkt als het gerecht van Loes er ook is: dan krijgen we haast een dubbele portie. Dat is dus heftig.

We lopen na deze heerlijke maaltijd naar het dichtstbijzijnde metrostation, rijden naar .. en lopen dan het laatste stukje, hooguit zo'n vijf minuten, naar onze kamer.

We zijn het mooi zat. De tv gaat nog even aan voor een beetje muziek, ik zet foto's over naar de laptop en de reserve-schijf, maak nog een paar aantekeningen en dan gaan we van onze eerste Londense nachtrust genieten.