Reizen
en
ontdekken |
Finestrat mei
2009
|
 |
La
Sonrisa
- de
glimlach |
laatst gewijzigd:
27-07-2023




zondag
24 mei
|
Het
gelukkig weerzien...
We hebben redelijk geslapen, maar de
hele affaire blijft toch aan je knagen. We genieten kort van het mooie
uitzicht en gaan dan ontbijten -er is van alles zowel warm als
koud overvloedig aanwezig- en dan gaan we beneden eerst via internet op
zoek naar een telefoonnummer van La Sonrisa. Want dat is in ieder geval
een leermoment na gisteren: zelfs als je samen reist, moet je allebei
een telefoonnummer en uiteraard liefst ook een adres bij je hebben.
|
 |
Dat laatste hebben we echter op de
website nooit kunnen vinden. |
   |
Het lukt: we kunnen bellen en
stellen van Marjan de rest van de familie gerust: met een drie kwartier
komen we eraan. Sander en Renate stonden net op het punt om opnieuw naar
de luchthaven af te reizen en dan vervolgens ons als vermist op te
geven. Pfoehheeeh.. zo heftig hadden we ons dat ook niet gerealiseerd.
In ieder geval is iedereen weer blij en kunnen de tranen worden gedroogd
en de ervaringen van beide kanten worden uitgewisseld
|
 |
Natuurlijk maken we ook nog even
ene foto van de inrit die we dan hebben gemist. Tegen de rots staat met
grote letters in geel La Sonrisa, maar die zijn 's avonds niet verlicht.
Als je rijdt, let je vooral op een bord langs de weg, maar dat is er nu
juist weer niet. Er is ook geen andere verlichting. Toch snappen we niet
dat we deze oprijlaan hebben kunnen missen. In ieder geval is wel
duidelijk dat de aanduiding het beste kan zijn ''Na de afslag Balcon de
Finestrat nog 800 meter doorrijden en dan bij de postbussen rechts de
weg in: Carreira 25 (dat staat ook bij de postbussen, hoewel het geen
officiële straataanduiding schijnt te zijn. |

We zijn allemaal hard
toe aan koffie en dat staat gelukkig al klaar. We krijgen nu ook wat
tijd om te kijken naar het appartement zelf en het terrein waarop alles
is gebouwd.
 |

 |
 |
Het ziet er echt
formidabel uit en ook de uitzichten naar onder meer de Puig Campana zijn schitterend.
Natuurlijk maken
we ook daar wat foto's van.
De middag brengen we
door met wat spelletjes, computerverslag maken en lezen of puzzelen. Na
drieën, als de ergste warmte voorbij is, mogen de kinderen het zwembad
in. |
Wij gaan
samen nog even met de auto naar het dorp Finestrat. Natuurlijk willen we
gewoon zien hoe dat eruit ziet, maar we zijn ook nieuwsgierig om bij
daglicht te ontdekken waar we zijn terecht gekomen, nadat we de
'Sonrisa-oprijlaan' hadden gemist.
|
 |
We
parkeren de auto even, lopen wat in het centrum rond en gaan dan alweer
snel terug. Er valt niet veel te beleven.
Aan het eind van de middag vragen we
even hoe laat de restaurantjes in Finestrat open gaan, maar dat blijkt echt Spaanse tijd te zijn: niet
eerder dan zeven uur. Dat vinden we vooral voor de tweeling van twee te
laat, dus nemen we de auto naar Finestrat-strand. Daar vinden we een
fish & chips, van een Engels/Chinees echtpaar.
Klein, bescheiden, maar
wel lekker eten en daar gaat het tenslotte om.
We genieten volop. |
Finestrat
is een dorp van zo'n 5.000 inwoners, vooral bekend door zijn
bergsport-mogelijkheden. Dat is allemaal mogelijk dankzij de berg El
Puig. Maar ook het strandleven heeft zijn aantrekkingskracht: wie hier
op het strand ligt, kan de hele dag de zon in zijn gezicht hebben zonder
van plek te veranderen.
Het is een
behoorlijk langgerekte gemeente, zich uitstrekkend vanaf het strand tot
ver in het binnenland. Daar ligt het eigenlijke centrum: klein, maar wel
gezellig.
Hier zijn we dus gisteren ook
al geweest: in de doorgaande straat hebben we bij een café
de weg gevraagd. We werden toen teruggestuurd in de overigens juiste
richting. Alleen: als je vanaf die klant komt, rij je zeker langs de
donkere oprit. |
 |
's Avonds, als het jonge spul op één
ligt -het duurt trouwens best een tijd voordat Klaas Vaak de weg naar
Finestrat heeft gevonden- is het tijd voor de groters. We kletsen wat,
lezen, doen een spelletje en bekijken wat we de volgende dag gaan doen.
Ester en Sander hebben dan met de kinderen een eigen programma: er
is niet zo heel ver weg een prachtig themapark waar water centraal
staat: Aquamundo, een groot zwemparadijs. Wij kiezen voor geschiedenis: we gaan
kijken hoe oud-Benidorm eruit ziet. |
|
|
 |