laatst bijgewerkt: 17-12-2018

  zondag 30 september:

Pioneer Village in Toronto

Immigranten bouwden hun bestaan op

Vandaag doen we een tweede poging het Pioneer Village te vinden. Hier zijn oude gebouwen uit Groot-Toronto van de ondergang gered en samengebracht. Belangrijkste doel: aan de huidige generaties te laten zien onder welke omstandigheden de eerste immigranten uit Europa hier hun bestaan opbouwden.
We weten nu precies welke route we moeten volgen en inderdaad: het ligt als het ware bij ons 'om de hoek'.

Er is op de parkeerplaats ruimte genoeg, maar je moet wel even 6 dollar betalen. Als de drukte van toestromende belangstellenden voorbij is -blijkt achteraf- gaat de kassa dicht. Er is genoeg verdiend en bewaken? Ach...

Bij de kassa laten we voor de verandering maar eens onze 'Show-your-card' van de ANWB zien Helaas: het helpt niet, volgens de geraadpleegde collega staat er op dat hij alleen in Europa geldig is. Tegen zoveel simpelheid kunnen we niet op. Evengoed krijgen we vandaag korting en worden ook nogeens als senior aangemerkt, dus we boffen. We krijgen een route met beschrijvingen mee en komen als eerste de tinsmid tegen. Hij laat juist zien hoe een stallantaarn wordt bewerkt met versieringen. Met een pennetje en een klophamer worden deukjes of juist bultjes in het tin geslagen. We leren ook nog dat als de lantaarn naar veelvuldig gebruik dof is geworden, je schoolbord-krijtstof neemt, beetje vochtig maken en poetsen maar.

Vrijwilligers vertellen het verhaal
van de eerste pioniers

Gelukkig hebben we een plattegrondje gekregen met daarop alle gebouwen en de beschrijving van het gebouw zelf. Daarnaast wordt verteld wat er in het gebouw te zien is. In veel panden is iemand aanwezig die -gestoken in historisch kostuum- kan vertellen wat hij of zij aan het doen is.
Bij het tweede huis van de familie Stong bijvoorbeeld -gebouwd nadat het gezin groter werd- stookt het dienstmeisje net het vuur wat op, om er straks op te kunnen koken. Dan is de maaltijd klaar als meneer straks thuis-komt.

Ze vertelt de bezoekers van alles over de indeling van het huis en over haar dagelijkse taken.

In het eerste huis van de familie - men was zuinig in die tijd, dus ook dit is bewaard gebleven- krijgen we een demonstratie spinnen. Naast het spinnen van strengen wol op het grote spinnewiel, laat de dochter des huizes zien dat kinderen al vroeg leerden spinnen op een 'verticale tol'. Als je die laat bungelen, gaat hij draaien en kun je de strengen tot draden maken.

De schoentjes -als je ze zo kunt noemen- die in de kamer ernaast staan, trekken onze belang-stelling. Het blijken schoenverhogers te zijn: de voetlange rokken sleepten binnenshuis over de vloer en dan werd de rand vuil. Dus droeg je schoenverhogers, zodat je rok net rij hing.

Halfway House: oud Canadees gebouw uit 1849

We beginnen trek te krijgen en lopen naar Halfway House. In dit uit 1849 daterend gebouw -en dat is dus voor Canadese begrippen heel oud- stopten boeren en handelen 'halfweg' Dunbarton en de markt in Toronto. Het was ook een stopplaats voor de koetsen, op weg van Toronto naar Kingston. Men kon hier onderdak krijgen en vanzelfsprekend werd er een heerlijk maal op tafel gezet. De kok heeft juist zijn broden uit de over gehaald en gebruikt nu de restwarmte voor het bakken van cake en koekjes. Het ruikt al heerlijk, dus worden we alleen al dardoor aangemoedigd de trap af te gaan voor een maaltijd. Het wordt Farmers soup met daarbij een 'tosti', maar die blijken ze hier heel anders -maar wel heel lekker- klaar te maken dan wij gewend zijn. Je hebt er echt een complete hap aan.

We zoeken de frisse, maar wel warme, buitenlucht op voor een rondgang langs alle andere bezienswaardigheden. Daar zullen we geen beschrijving van geen, maar hieronder zie je wel een aantal foto's. 

Al met al zijn we aan dit bezoek veel meer tijd kwijt dan we hadden gedacht, vooral omdat het verhaal achter de gebouwen, de leefwijze van mensen jaren geleden, zo interessant is. De stevige stappers die we voor de trail bij Brampton mee hadden, blijven dus in de auto, als we teruggaan naar het huis in de Navenby Crescent.

Diverse winkels zijn weer gewoon open: we zeiden het eerder: Canada gaat steeds meer op weg naar een 24-uurs economie.

We zitten zowel 's middags als aan het begin van de avond nog heerlijk buiten. Even na achten echter begint het af te kolen en zoeken we ons vermaak verder binnen. Ook deze vijfde week is echter met schitterend -en zeker niet verwacht- weer begonnen.

We zijn benieuwd wat de volgende drie dagen zullen brengen, als we een kijkje gaan nemen bij de Niagara watervallen.