maandag 10 september: Nanaimo/
Horseshoe Bay, de Shannon Falls en Squamish naar Whistler
gereden: 140.4 km
|
Onze tweede week start
met de overtocht van Nanaimo naar Horsheshoe Bay, in het noordwesten van
Vancouver. We nemen de ferry van tien over half tien, dus we hebben alle
tijd voor een heerlijk ontbijt met Arjan & Jackie. Die kunnen hun eigen ogen
niet geloven, als ze zien dat het wederom heerlijk weer is, een aangenaam
temperatuurtje met zon, warm genoeg om op het terras te eten. Dit hebben zij
in weken niet meegemaakt. Wij in Nederland ook niet, dus ook wij zijn dik
tevreden.
Er komen allerlei cerials
op tafel, want sinds zij op een van hun reizen een speciale mix hadden
gekregen, stelt Arjan zijn eigen mix samen. Jackie houdt het bij haar
favoriete muesli en wij doen met Arjan mee: dat willen we wel eens proeven.
Inderdaad: een smakelijke combinatie.
Even voor half negen gaat
de telefoon: Arjans broer, ofwel onze fietsvriend, Frank belt vanuit Holland
Landing. Natuurlijk wil hij weten hoe we Canada tot nu toe vinden, of het
uitzicht vanaf Arjans huis ons bevalt en hoe het met ons gaat. Hij en zijn
vrouw Renae zien er naar uit om ons over drie weken bij hen thuis te
ontvangen. Volgens de al eerder gemaakte afspraken gaan we dan samen het een
en ander ondernemen.
Wij gaan ons eerst gereed maken voor de rit naar de ferry. |
De route naar Departure Bay is niet moeilijk, maar wij
krijgen het voor elkaar om al bij de tweede straat verkeerd te rijden. Dat
wordt een extra ommetje van tien minuten, maar dan zitten we toch weer op
het goede spoor.
We mogen deze keer in rij 13 gaan staan en roepen meteen dat dit ons
geluknummer is. Dat klopt wel, want keurig op tijd mogen we de boot oprijden.
Even gas geven -het propaangas hebben we netjes afgesloten en het ventiel
met een sticker 'verzegeld'- en we komen op deck 3. Auto afsluiten en dan
via de trap naar deck 6: het zonne- of buitendek. Het is vandaag met recht
een zonnedek: er staat een windje, maar de zon schijnt al heerlijk.
Bovendien is het behoorlijk helder, dus we kunnen volop genieten. Daarnaast
is deze boot wat moderner dan die tussen Vancouver en Victoria, dus we
beleven deze overtocht veel meer.
foto's vervangen !! |
Even over twaalf bereiken we de overkant. Het ontschepen
verloopt vlotjes en tegen kwart voor een rijden we op snelweg 99: de Sea to
Sky-highway. We waren er al voor gewaarschuwd: het eerste stuk tot aan
Whistler is één groot werkterrein.
De complete weg
wordt verbreed naar twee keer twee rijstroken en dat valt in een gebied met
zoveel rotsgrond niet mee. Steeds zijn er stukken weg versmald, half
opgebroken, nog niet van nieuw asfalt voorzien of, inderdaad, klaar. Maar
van die laatste soort hebben ze er nog niet zoveel. Je moet dus constant
opletten op wijzigingen in de snelheidslimiet. Er is ook een deel waar ze
blijkbaar absoluut niet willen dat er hard wordt gereden: daar krijg je een
werkwagen met zwaailichten voorop, die het filetje auto's achter hem met een
'gepaste' snelheid van 20 km/u voorrijdt. Heel vermoeiend rijden, het schiet
voor geen meter op en de mooie uitzichten onderweg worden eigenlijk verknald
door al het wegwerk. |
Gelukkig zijn er nog wat mooie stops
onderweg, zoals de Shannon Falls. Heel makkelijk te bereiken: auto op de
parkeerplaats, klein stukje lopen en je krijgt al een del van de val in
beeld. Als je even doorloot naar boven, kom je nog dichterbij. Het water
valt hier van 335 meter hoogte, dat wil zeggen: zes keer zo hoog als de
Niagara watervallen. Maar ja, die zijn veel breder en daardoor ook
indrukwekkender. Je moet echter op zo'n vakantie klein beginnen, nietwaar?
Desondanks lukt het niet om de val in zijn totaal in beeld te krijgen.
Grappig
zijn de steentjes die je hier overal ziet: bezoekers bouwen spontaan de
Inuksuk na, het beeldje van de indianen dat verbroedering betekent.
Bij deze zijn ze niet zover gekomen, want juist de platte steen die dwars
over de stapeltjes hoort te liggen, ontbreekt. |
Bij het plaatsje Squamish ligt het West Coach Railway
Heritage Park. Tsja, je bent treinliefhebber of niet, maar wij gaan er dus
een kijkje nemen.
Ze hebben een
indrukwekkende verzameling rijtuigen, waarvan een deel is gerestaureerd en
toegankelijk voor bezoekers. Een ander deel wacht nog op de broodnodige
vrijwilligers, die alles weer in oude luister willen herstellen. We kopen
een toegangskaatje en bekijken alvast een deel van de gift- en souvenirshop.
|
De toegang tot het terrein wordt gevormd door het oude
stationsgebouw van Squamish. Dus lopen we eerst naar het perron, waar een
van de nieuwere exemplaren van een dieselloc staat. |
Er is op het terrein een hele route uitgezet, die we braaf
volgen.
Dat het reizen per trein vroeger niet altijd even
ongevaarlijk was, bewijst een van de posters die in een oude wagon over de
spoorweggeschiedenis is opgehangen.
Deze toont een treinberoving waarbij iedereen zijn sieraden moest afstaan. |
We rijden door richting Whistler en passeren eerst de
Bryndawyne Falls. Die laten we even voor wat ze zijn, want we ervaren
inmiddels zelf hoe vertragend alle werkzaamheden voor de Olympische
Winterspelen in 2010 werken. We bereiken na zo'n 110 kilometer -waar we dus
bijna vier uur over hebben gedaan- het stadje Whistler. Het oorspronkelijke
plan om door te gaan naar Pemberton laten we varen: het rijden met al die
vertraging werkt heel vermoeiend en we zijn dus toe aan een verfrissende
douche.
Eerst gaan we Whistler zelf in, maar dat blijkt inderdaad een
uit de grond gestampte wintersportplaats. Wat een eenheidsworst van
gebouwen, die allemaal even lelijk zijn. Inderdaad: hier hoef je niet lang
te blijven.
We vragen bij het Visitor Infocentre een goede plattegrond
en de baliemedewerkster tekent er meteen op aan: snelweg vervolgen, bij de
tweede stoplichten rechts, direct links en dan ben je bij Riverside RV
campground. Moet te doen zijn. Wij zien echter allerlei van alles:
dorpsstraatjes, bouwterreinen, parkjes, maar geen RV park. We vragen het
twee fietsers: terug naar de snelweg, bij het volgende stoplicht rechts en
dan meteen links. Ahaaaa! De infodame had zich dus vergist: pas bij het
derde stoplicht voer je de beschreven handelingen uit en jawel: een groot
bord met daarop Riverside Campground welcomes you. |
Dat laatste
kunnen we ons voorstellen: ze vragen hier zonder blikken of blozen 50 dollar
voor een overnachting bij een hook-up. En om dan te zeggen: alles is hier
geweldig voor elkaar: nee. |
|
|