Laatst bijgewerkt op: 22-12-2018 |
vakantie van 5 november t/m 17 december 2005 |
Darwin - Singapore vrijdag 16 december
We krijgen veel respect voor al die mensen die een eeuw geleden huis en haard verlieten om hier onder primitieve omstandigheden een nieuw bestaan op te bouwen. |
Darwin - Singapore Deze dag staat in het teken van afscheid nemen. Allereerst moeten we zorgen dat alles weer zodanig in de tassen komt, dat we slechts één stuks handbagage hebben en de koffer niet te ver boven de 20 kilo uitkomt. Dat gaat lukken. We zeulen alles weer naar de receptie, waar het tijdelijk de bagagekamer ingaat. Eerst naar de kapper. Dat valt nog niet mee, want de barbier van onze keuze heeft drie knippende dames die het echter te druk hebben met schoonmaken en in afwachting van hun afspraakklanten niet tussendoor willen knippen. Kom om vier uur maar terug. Nee dus, want dan vliegen we al. Op naar de volgende, die maar een plekje voor één hoofd heeft en wij hebben er toch echt twee in de aanbieding. Drie keer is scheepsrecht: we moeten een kwartiertje wachten, maar dan worden bij Loes de punten bijgeknipt. Ik zit in de 'zaak ernaast' nog even van mijn koffie te genieten en besluit na tien minuutjes op de wachtstoel plaats te nemen. Wachten??? Niks ervan: meneer u bent aan de beurt! En ook bij mij duurt het krap tien minuten: de Australië-look is een feit. Slechts 50 dollar armer bedanken we de kapster voor haar werk en gaan op zoek naar een broodjeswinkel. Het wordt een soort kip-snackbar, maar het smaakt in ieder geval, ook als je niet zo'n kip-liefhebber bent. Het is verschrikkelijk warm: hemd en overhemd zijn doornat en we besluiten niet naar de Cully-Bay te lopen, maar richting de haven te gaan. Daar komen we terecht bij de ''Travellers-Walk'': het pad dat emigranten naar Darwin in de periode tussen 1870 en 1940 steil omhoog moesten klimmen. Met al hun bagage! We krijgen opnieuw respect voor het doorzettingsvermogen van deze pioniers. Als eerbetoon aan hen is er een groot mozaiek gemaakt, waarin die klim is verbeeld. Ook oude -zwart-wit- f'oto's zijn in dit mozaiek opgenomen. Heel mooi, heel indrukwekkend. Vanaf Stokes Hill Wharf gingen de emigranten hier naar het Chinatown van Darwin (nu niets meer van terug te vinden) en vestigden zich dan in de stad of trokken verder naar de goudmijnen. Terug door het MillenniumparkWe dalen af richting de haven en lopen dan via het Millenniumpark weer terug naar het hotel. De taxi wordt besteld en keurig rond één uur gaan we naar de luchthaven. Nou ja, je zou misschien beter kunnen zeggen: de landingsbanen, want er zijn maar vijf gates en alles is 'gelijkvloers' (maar instappen gebeurt wel netjes met een slurf 'op niveau'). We hebben goed ingepakt: de tas van Léon krijgt wel een 'heavy-sticker' voor zijn 23 kilo, maar Loes compenseert het totaal met slechts 17 kilo. Hier gaat de laptop weer in een apart bakje door de scan en dan zijn we klaar voor het laatste onderdeel: terugvliegen.
Het eerste traject voert naar
Singapore, waar we bijna zes uur hebben om over te stappen. De luchthaven
van deze wereldstad is begin 2005 verkozen tot beste luchthaven en dat is te
merken. Alles ziet er piekfijn uit en we vermaken ons die uren best.
Natuurlijk in de diverse winkels, maar ook in de rustkamer waar heerlijke
bedden staan om eens lekker een uurtje een uiltje te knappen. Dat doe ik dan
ook ;-)) |
Singapore
- Londen - Amsterdam zaterdag 17 december De terugvlucht lijkt eindeloos lang, omdat het buiten maar niet licht wil worden.
AUSTRALIË
HOUTEN |
Singapore - Londen - Amsterdam - HoutenOm 00.10 uur moeten we startklaar zitten voor vlucht QF15 en inderdaad kiezen we ook nu weer op tijd het luchtruim. Na een uurtje krijgen we een maaltijd -wat een tijdstip- en dan gaan we slapen. We zitten bij het raam, dus geregeld moeten we onze mede-passagiere -die zich onder haar deken heeft verstopt- even vragen of we langs mogen naar het toilet. Tegen vijven is de slaap al aardig over, maar de lichten blijven voorlopig uit. Sterker nog: ook buiten blijft het donker, want we vliegen tegen de klok in. We doezelen af en toe nog wat weg en als het ten slotte al half twaalf 's morgens is, gaan er eindelijk wat lampen aan. De klok is inmiddels weer vijf uur terug gezet en buiten valt er nog steeds geen spoortje licht te bekennen.
Tussenlanding op Heathrow
|