Nepal

.

Camperreis   mei - juni 2011

laatst gewijzigd: 31-12-2021

Onze eerste week: via Stavelot naar Kaiserslautern en Karlsruhe     

 

 

Op weg van Houten via Stavelot naar:

Dresden

 

 

Moustache op reis

Reisverslag camperreis naar het Zwarte Woud

Het zoeken naar een vakantiebestemming is ieder jaar opnieuw een spannende bezigheid. Hebben we meteen hetzelfde idee of is er stevig overleg nodig? Deze keer zijn we een handje geholpen door beelden die we zagen bij de tv-uitzending van André Rieu op het bloemeneiland Mainau. Dáár willen we ook wel naar toe en ook het Schwarzwald  stond al een tijdje bovenaan onze verlanglijst. De keuze is dus niet heel erg moeilijk om een rondreis naar het Zwarte Woud te gaan maken.

 

We hebben het voor elkaar: onze vakantie Zwarte Woud start om half twaalf als we -na afscheid te hebben genomen van de buren Cees & Rina- zijn vertrokken. Bovendien hoefden we niet eens terug omdat we -standaard eigenlijk- iets  vergeten zouden zijn. Wel stoppen we nog even bij parkeerplaats De Wetering, omdat we het plastic bij de gemeentewerf willen afleveren en de verlichting / knipperlichten willen controleren.

week 1
DEEL een

10 mei t/m 16 mei 2011

De route voert via de A27 naar de A2 en dan volgen we onder Eindhoven de N-wegen richting Valkenswaard, Genk, Bilzen -stukje snelweg richting Aachen/Verviers- en dan binnendoor naar Stavelot. We hebben al gelezen dat we, zodra we daar van de snelweg af zijn, het navigatiesysteem moeten uitzetten. Anders komen we namelijk op een klein, steil en zeer bochtig weggetje, dus we rijden door langs het Total-tankstation. Dat is een mooie gelegenheid even de voorraad aan te vullen... ware het niet dat ze het station net aan het opknappen zijn.

Dinsdag 10 meinaar de startpagina van deze site: Moustache tekst & beeld

 gereden: 250 km


De abdij heeft tegenwoordig een combinatie van oud- en nieuwbouw, waarbij ook oude muurresten zichtbaar zijn gemaakt.

Camping l'Eau Rouge

 

Dan morgen maar in de buurt iets opzoeken. We rijden door naar ''het eerste weggetje rechts, naar beneden...'' Nou dat gaat inderdaad stevig omlaag. We rijden het terrein van camping ''l'Eau rouge'' op en juist als we de zonnebril hebben verwisseld voor een wat helderder zicht, komt eigenaresse Franka aanlopen. We mogen een plekje zoeken, met als advies: hier vooraan links, want achteraan rechts zit vanavond een groep van 50 kinderen. We vinden snel een leuke stek en zijn weldra geïnstalleerd. Blokken eronder voor de 'waterpas', luifel uit, stoelen buiten en dan proosten op een goede, zonnige en vooral rustige vakantie, na die zeven hectische weken die we na de inbraak achter de rug hebben.

Genieten met Belgische bieren

Het komt er niet meer van om nog naar de abdij van Stavelot te gaan; wellicht morgen. Nu zijn we blij dat we zitten en houden het dus maar op[ een meegebrachte 'Petrus' en een 'Andes Peaks' (merlot) in plaats van een Brune de L' , de specialiteit van deze abdij.

Dat doet me wel meteen weer denken aan de schitterende tv-serie op België-2 over de Belgische bieren, de Tournée Generale. Ik kan me niet herinneren dat ze ook in Stavelot waren, maar we gaan er zeker morgen een kijkje nemen. Onze route is maar 203 kilometer, dus na het lekker uitslapen -daar zijn we beiden hard aan toe- hebben we alle tijd.

eerste camping op weg naar het Zwarte Woud: l'Eau Rouge

Inschrijven en het Acsi-tarief betalen (15 euro)

 

 

Ik ga nog even een rondje over de camping, om een paar foto's te maken. Het ligt er allemaal heel mooi bij. Het aangrenzende land van boer Frances is mooi glooiende, dus leg ik zijn koeien op de plaat vast.

Na het eten lopen we nog even naar de receptie, want we moeten nog inschrijven. Bij onze aankomst was Franka druk aan het werk, dus ze zou later nog wel even langskomen. Wij willen echter ook kijken hoe het een en ander er  daar uitziet, dus lopen we zelf naar de receptie. 

We betalen onze 15 euro, maken nog een praatje met de klusjesman / instructeur handboogschieten en zitten vervolgens nog tot bijna half negen buiten. De rest van de avond brengen we in de camper met gepaste bezigheden door.

Om half elf zijn we het zat en gaan het bed opmaken.

 

woensdag 11 mei

 

gereden: 217 km

 

van Stavelot
naar Schönenberg

We hebben heerlijk geslapen !! De schooljeugd even buiten beschouwing gelaten -maar daar hebben we geen last van gehad- is het een heerlijk rustige camping met heel veel vogels.

Gisteravond al waren de mussen ons zeer dankbaar dat we nog een krentenbol, hadden. Eentje kwam er zelfs op nog geen halve meter afstand bedelen.

 

Het is even rond achten als we wakker zijn en lekker uitgerust beginnen aan weer een volgende dag genieten.. op weg naar Schönenberg. Maar eerst naar Vielsalm: daar staat een monument ter nagedachtenis aan Sean Kelly en dat zetten we -net als tijdens onze vorige vakanties op verzoek van Teus, die er een boek over schrijft- op de foto.

Eerst zien we echter een Reuzenfiets bij een rotonde, dus die gaat eerst op de plaat.

Vielsalm staat bekend als de stad van de heksen, dus ook het bronzen exemplaar bij de kerk wordt vereeuwigd. 

Monument ter ere van Sean Kelly

Het lukt niet zo om een benzine-station te vinden en bovendien gaan we er in eerste instantie van uit dat het monument wel bij het startpunt van de Sean-Kelly-toertocht staat: de piste bij de Barrage de Fraiture. Als we echter zien dat dat nog een half uur extra rijden is, besluiten we rechtstreeks naar Vielsalm te gaan en het daar bij het VVV te vragen. Dat blijkt een goede optie: het staat tegenover de kerk, blijkbaar op een centraal punt waar iedereen het goed kan zien.

 

Wij kopen nog een heerlijk brood en gaan dan richting Vianden, de eerste ''etappeplaats' voor vandaag. Dat komt meteen goed uit, want we hadden al bescheiden getankt en kunnen -nu we toch door Luxemburg komen- de tank tegen een schappelijke prijs volgooien: 1 euro 31,1 tegen 1,658 in België (dat daarmee dus nog duurder is dan wij de laatste keer in Holland betaalden, terwijl de olieprijs drastisch is gedaald).

 

Rondkijken in Vianden

Als we in Vianden aankomen, valt natuurlijk meteen het kasteel op. We besluiten de Heppiebuzz te parkeren en richting de burcht te lopen. We kunnen aardig wat mooie plaatjes schieten.

Vianden is een oude stad: al in de middeleeuwen was het de hoofdstad van het gelijknamige graafschap. Dat telde 136 dorpen en strekte zich uit tot Prüm en Bitburg. Het graafschap was in oppervlakte te vergelijken met het huidige Groothertogdom. Vianden zelf was een versterkte stad, aan de voet van de rots waarop het kasteel was gebouwd dat de stad tegelijkertijd beschermde en domineerde.
De stad werd omringd door stadsmuren met daarin 24 half-cirkelvormige torens en vijf poorten. Een ervan, de vierkante "Hockeistour", werd gebouwd op een rots en is nog steeds als klokkentoren in gebruik. De stadsmuren werden in 1679 door Maarschalk de Boufflers afgebroken. Rond 1850 werden de laatste twee stadspoorten, de bovenpoort en de brugpoort, afgebroken.

In de loop der eeuwen ontwikkelde Vianden zich tot een welvarende stad van handwerkslieden. Met 400 gezinnen en 3.000 inwoners was het de derde grote stad van het land. Haar voorspoed dankte zij aan het talent van haar kunstenaars en aan de kundigheid van haar handwerklieden. Deze ambachtslieden waren georganiseerd in zeven gilden: het gilde der leerlooiers, der lakenwevers, der kuipers, metselaars, kleermakers, slotenmakers en goudsmeden. Aan het gilde van de goudsmeden heeft de stad een indrukwekkend aantal kunstwerken te danken, die verspreid zijn over het hele gebied van de Ardennen en de Eifel. De zeven Viandense gilden hadden recht op speciale maten voor vloeistoffen, voor koren en voor verschillende waren die per gewicht en per el werden verkocht.

In 1308 verkregen de bewoners van Vianden vrijbrieven en genoten daardoor dezelfde vrijheden als de burgerij van Trier. De stad werd bestuurd door een burgermeester en zeven schepenen die ook recht spraken. Vianden bezat gerechtshoven voor de verschillende niveaus der rechtspraak, waaronder een speciaal tribunaal waar alleen rechtsgedingen der nobelen plaatsvonden.

Het kasteel -dat we uiteraard even van dichtbij gaan bekijken- werd in de loop der tijd het symbool van het ongeluk en het lijden van de stad. Voor het huis Nassau, dat het graafschap erfde in de 15de eeuw, was Vianden slechts een tweederangs bezit. Zij woonden niet meer op het kasteel en lieten het bestuur over aan een baljuw. Dat was het begin van de ondergang van de stad, in 1794 bovendien versneId door de afschaffing van het graafschap. In 1815 werden 42 dorpen op het Wenercongres aan Pruisen 'overgedragen'. 

We wandelen nog wat rond en zien dan nog van die mooie, oude exemplaren van brievenbussen, en nog in twee talen ook! Dat is nog eens andere koek dan die oranje bussen van TNT, die nu geloof ik ook alweer een andere ''eigenaar'' hebben.

[photogallery/photo00027544/real.htm]
 

Camperreizen maken is best vermoeiend

We besluiten niet al te veel meer binnendoor te rijden. Na het tanken -de eerste pomp is dicht, maar er zijn er hier meer ;-)) zoeken we de route naar Bollendorf op.  Dat wil zeggen dat we het riviertje de Sauer eerst nog aan onze rechterhand houden, maar dan na.... de snelweg naar Trier nemen. Die volgen we tot aan de E40, dan de E42 (nakijken) en dan gaan we richting Kaiserslautern en Saarbrucken. Helaas zijn ze met wegwerkzaamheden bezig, dus een flink eind mogen we alleen maar 80 en dat is heel saai en vermoeiend rijden.

We stoppen daarna dan ook even op een parkeerplek, om de luiken tien minuten te sluiten.

Het laatste deel van deze route is nog maar kort: we gaan al rap van de snelweg af, maar we willen nog wel boodschappen doen, dus vragen we Germaine naar een supermarkt. Zij heeft alleen de Pennymarkt in haar systeem, dus daarvan krijgen we de vijf dichtstbijzijnde. Die in Schonenberg blijkt echter dicht: zo te zien al een aardig tijdje. Gelukkig zien we even verderop een Getränkemarkt... en... de verwijzing naar de nieuwe Pennymarkt en een Aldi. Mogelijkheden genoeg dus.

Met nog 2,5 km te gaan bereiken we onze volgende overnachtingsplek, de eerste camping aan de rand van het Zwarte Woud:

 

ACSI - camping:
Ohmbachsee (Schönenberg)

Het aanmelden verloopt vlot, we vinden een leuke plek en na het welkomstdrankje komt al snel de Cadac weer tevoorschijn en staat in een mum van tijd een heerlijke maaltijd op tafel.

's Avonds wordt er gelezen en gepuzzeld en beteed ik tijd aan het schrijven van het reisverslag.

 

week 1 - deel twee