.
Op weg van Sankt Peter via de Titisee naar:
|
We
verlaten onze mooie camping in Sankt Peter en gaan op bezoek bij de
Titisee. Daarna doen we een rondrit over de Deutsche Uhrenstrasze. |
|
week 2 |
Dus gaan we vanaf die plaats naar Dreieck en vervolgen dan onze weg via de 500 richting Oberhöll. We hadden al gelezen dat de route vanaf hier naar Freiburg -inderdaad, dat lijkt 'terug'- een heel mooie is. Voorheen schijnt het niet meer dan een muilezelpad te zijn geweest, maar nu is het dwars door een aantal hoge rotsformaties een drukbereden weg. Bekend als het Höllental. |
|
gereden: 78 km |
||
|
||
|
Inderdaad: zeer druk, met veel vrachtwagens. Wij zitten ons steeds af te vragen wanneer nu het mooie stuk komt, want het eerste deel is gewoon een tweebaans route. Uiteindelijk komen er wat haarspeldbochten, waar we met z'n allen heel langzaam doorheen gaan en vervolgens komt er dan ook een stuk met steile rotswanden. Natuurlijk geen enkele mogelijkheid om te stoppen en foto's te maken. |
|
|
Dus maar een plaatje geleend van een spoorliefhebber, die de Höllenthalbahn in miniatuur nabouwt. Met dank aan Bertus, dus. Een geweldig project, overigens: de haarspelden die de auto's berijden, gaan voor de trein uiteraard niet lukken, dus daarvoor liggen er in de bergen een aantal 'windlussen' die de treinen op een hoger -of juist lager- niveau brengen. |
|
Voor de liefhebbers: kijk op www.n-spoorforum.nl/viewtopic.php?f=14&t=2300&p=35648#p35648 |
||
Vanzelfsprekend rijden wij nu niet helemaal door naar Freiburg, want we willen ook langs het zuidelijk deel van het dal rijden. Dus slaan we af bij Kirchzarten. Maar eerst nog even de boodschappen... we hebben een Getränkemarkt gevonden, parkeren enthousiast de bus, maar.. het is 12 uur geweest, dus ze zijn gesloten. Zo gaat dat anno 20011 nog in Duitsland. Door dan maar naar de Aldi, waar Loes nog een paar dingen inslaat en ik alvast kijk hoe we naar de rotonde komen, die we een paar dagen eerder vanuit de bus hebben gezien. Daar blijken we heel dichtbij te zitten. |
|
Het beeld op de rotonde is van een fietser, dus ga ik voor de verzameling van Teus een plaatje schieten. Als ik goed kijk wat erop staat, weet ik dat hij deze nog niet heeft: het is namelijk ter ere van Thomas Zipfel, die in 1995 Weltmeister werd. Ondertin het beeld worden de bergen uitgebeeld die hij heeft beklommen. |
We rijden vervolgens verder naar Todtnau, alweer over zo'n weg die sterk tot de verbeelding spreekt. Verschillende mooie uitzichten en lekker slingeren en klimmen door haarspeldbochten. |
||
Het is een leuke route die hoofdzakelijk de 317 volgt. Weinig kleine dorpjes: het zijn meer gehuchten. Toch is het er in de winter best druk, schatten we in, want we rijden zo'n beetje om de Feldberg heen en zien diverse skiliften. Bij Bärental blijven we eerst nog even de 317 volgen, want we gaan eerst oostelijk van de Titisee langs richting Neustadt. |
||
Dat blijkt een zeer toeristische plaats en eigenlijk voelen we er weinig voor de buzz hier neer te zetten en ons in deze drukte te begeven. Het lijkt Valkenburg wel: overal toeristen die op straat flaneren, winkeltjes bekijken, een ijsje likken of op een van de vele terrassen genieten van een wijntje of een biertje. Want dat laatste hebben ze hier natuurlijk ook volop. Ook de zon doet z'n best en zo te zien is het hier goed toeven. We rijden er met een glimlach langs en bereiken dan via de noordkant de weg naar de camping. De keuze voor een slaapplaats vannacht bood diverse mogelijkheden. In de Acsi-gids hadden we in eerste instantie camping .. gevonden. Die ligt dus teveel in het 'toerismegebeid'', helaas |
||
|
Dus rijden we de eerste keuze voorbij en gaan we door naar een camping waarvan we bij ons bezoek aan de vakantiebeurs ook een folder hadden meegenomen: Campings rond de Titisee.Daarin vonden we ook een terrassencamping, met uitzicht op de See. Als we er nu toch zitten, dan willen we natuurlijk ook wat zien. : ACSI - camping: Sandbank (Titisee)
|
|
We melden ons bij het 'slagboomloket' bij een vriendelijke dame en mogen het terrein oplopen voor de keuze van de plek. Uitzicht op zee en goed staan is een combinatie die toch nog wat hoofdbrekens kost, maar uiteindelijk vinden we een plaats die ons wel aanspreekt. |
|