Nepal

.

Camperreis   mei - juni 2011
laatst gewijzigd: 11-01-2022

Op weg via Belgie naar het noordelijk Zwarte Woudop weg naar bloemeneiland Mainau Naar Klosterbrau Alpirsbach en vervolgens dwars door Duitsland richting Holland
     stadsbezoek Freiburg         

 

 

Op weg van Sankt Peter via de Titisee naar:

Dresden

We verlaten onze mooie camping in Sankt Peter en gaan op bezoek bij de Titisee. Daarna doen we een rondrit over de Deutsche Uhrenstrasze.
Maar eerst dus een mooie route over een eigenlijk bekend stukje: naar Sankt Märgen. Eigenlijk hadden we op het kaartje dat we op de camping kregen, een andere -kortere- route gezien, maar Google kende deze mogelijkheid ook al niet en Germaine blijkt ook te vinden dat we iets moeten 'omrijden'.

week 2
DEEL twee

17 mei t/m 23 mei 2011

Dus gaan we vanaf die plaats naar Dreieck en vervolgen dan onze weg via de 500 richting Oberhöll. We hadden al gelezen dat de route vanaf hier naar Freiburg -inderdaad, dat lijkt 'terug'- een heel mooie is. Voorheen schijnt het niet meer dan een muilezelpad te zijn geweest, maar nu is het dwars door een aantal hoge rotsformaties een drukbereden weg. Bekend als het Höllental.

grote foto - met dank aan Wikipedia

donderdag 19 meinaar de startpagina van deze site: Moustache tekst & beeld

 gereden: 78 km

 

Inderdaad: zeer druk, met veel vrachtwagens. Wij zitten ons steeds af te vragen wanneer nu het mooie stuk komt, want het eerste deel is gewoon een tweebaans route. Uiteindelijk komen er wat haarspeldbochten, waar we met z'n allen heel langzaam doorheen gaan en vervolgens komt er dan ook een stuk met steile rotswanden. Natuurlijk geen enkele mogelijkheid om te stoppen en foto's te maken.

Dus maar een plaatje geleend van een spoorliefhebber, die de Höllenthalbahn in miniatuur nabouwt. Met dank aan Bertus, dus. Een geweldig project, overigens: de haarspelden die de auto's berijden, gaan voor de trein uiteraard niet lukken, dus daarvoor liggen er in de bergen een aantal 'windlussen' die de treinen op een hoger -of juist lager- niveau brengen.


Voor de liefhebbers: kijk op
www.n-spoorforum.nl/viewtopic.php?f=14&t=2300&p=35648#p35648

Vanzelfsprekend rijden wij nu niet helemaal door naar Freiburg, want we willen ook langs het zuidelijk deel van het dal rijden. Dus slaan we af bij Kirchzarten. Maar eerst nog even de boodschappen... we hebben een Getränkemarkt gevonden, parkeren enthousiast de bus, maar.. het is 12 uur geweest, dus ze zijn gesloten. Zo gaat dat anno 20011 nog in Duitsland. Door dan maar naar de Aldi, waar Loes nog een paar dingen inslaat en ik alvast kijk hoe we naar de rotonde komen, die we een paar dagen eerder vanuit de bus hebben gezien. Daar blijken we heel dichtbij te zitten. 

Het beeld op de rotonde is van een fietser, dus ga ik voor de verzameling van Teus een plaatje schieten. Als ik goed kijk wat erop staat, weet ik dat hij deze nog niet heeft: het is namelijk ter ere van Thomas Zipfel, die in 1995 Weltmeister werd. Ondertin het beeld worden de bergen uitgebeeld die hij heeft beklommen.

We rijden vervolgens verder naar Todtnau, alweer over zo'n weg die sterk tot de verbeelding spreekt. Verschillende mooie uitzichten en lekker slingeren en klimmen door haarspeldbochten.

Het is een leuke route die hoofdzakelijk de 317 volgt. Weinig kleine dorpjes: het zijn meer gehuchten. Toch is het er in de winter best druk, schatten we in, want we rijden zo'n beetje om de Feldberg heen en zien diverse skiliften.

Bij Bärental blijven we eerst nog even de 317 volgen, want we gaan eerst oostelijk van de Titisee langs richting Neustadt.

Dat blijkt een zeer toeristische plaats en eigenlijk voelen we er weinig voor de buzz hier neer te zetten en ons in deze drukte te begeven. Het lijkt Valkenburg wel: overal toeristen die op straat flaneren, winkeltjes bekijken, een ijsje likken of op een van de vele terrassen genieten van een wijntje of een biertje. Want dat laatste hebben ze hier natuurlijk ook volop. Ook de zon doet z'n best en zo te zien is het hier goed toeven. We rijden er met een glimlach langs en bereiken dan via de noordkant de weg naar de camping.

De keuze voor een slaapplaats vannacht bood diverse mogelijkheden. In de Acsi-gids hadden we in eerste instantie camping .. gevonden. Die ligt dus teveel in het 'toerismegebeid'', helaas

 

Dus rijden we de eerste keuze voorbij en gaan we door naar een camping waarvan we bij ons bezoek aan de vakantiebeurs ook een folder hadden meegenomen: Campings rond de Titisee.Daarin vonden we ook een terrassencamping, met uitzicht op de See. Als we er nu toch zitten, dan willen we natuurlijk ook wat zien. :

ACSI - camping:

Sandbank (Titisee)  

 

We melden ons bij het 'slagboomloket' bij een vriendelijke dame en mogen het terrein oplopen voor de keuze van de plek. Uitzicht op zee en goed staan is een combinatie die toch nog wat hoofdbrekens kost, maar uiteindelijk vinden we een plaats die ons wel aanspreekt.

 

 

vrijdag 20 mei

rondrit Uhrenstrasze

gereden: 217 km

 

van de Titisee via Waldau naar Furtwangen, om te eindigen in Ewattingen.

Vanaf onze camping gaan we vandaag een rondrit maken, deels weer een stukje terug in de richting waar we vandaan zijn gekomen. We willen namelijk achter het geheim van de koekoek proberen te komen. Ofwel: we volgen een van de vele toeristische routes in deze buurt: de Deutsche Uhrenstrasze.

Er zijn meerdere plaatsen die een klokkenmuseum hebben en ook is niet elk gemeentebestuur het erover eens wie nu de grootste koekoeksklok ter wereld heeft. Wij gaan in ieder geval het museum in Furtwangen bezoeken.

We beginnen echter foto's te maken van de Titisee, omdat het licht gisteravond niet denderend was. Zo in het eerste ochtendgloren hebben we echter meer succes: het meer ligt er mooi bij.

We korten de route wel wat in, want we zijn natuurlijk al uitgebreid in Sankt Peter geweest en bovendien willen we niet al teveel kilometers maken. Dus rijden we vanaf de Titisee iets noordwestwaarts naar Waldau, steken dan recht omhoog naar Furtwangen, en dan als 'hoogste punt' het dorp Schönwald. Vanaf daar laten we het noordelijk deel van de route even voor wat het is. Daar komen we ''op de terugweg'' namelijk langs.

We gaan dus oostelijk richting Villingen-Schwenningen en dan naar Vöhrenbach en dan zuidwaarts via Eisenbach terug naar Titisee-Neustadt.

Het eerste stukje is een gezellig parcours en al snel zitten we in -beter gezegd: rijden we door- Waldau.

We stoppen onderweg nog even om het mooi glooiende landschap op de foto vast te leggen.

 

Daarna is het niet zo heel ver meer naar Furtwangen, waar we even moeten zoeken naar een geschikte plek op de camperbuzz kwijt te raken. Dat lukt bij een zeer futuristisch busstation, dat je hier niet zo snel zou verwachten.

 

We lopen een rondje door de straatjes, eigenlijk -zo blijkt later- een beetje om het dorp en dus ook om het VVV en het museum heen. Maar we vinden beide toch en krijgen een mooie kaart mee waarop de Uhrenstrasze goed staat aangegeven, inclusief per dorp enkele wetenswaardigheden.

Het museum ligt schuin tegenover het VVV en daar gaan we dus vervolgens naar toe. Keurig met korting, omdat we gast zijn op een camping in deze regio.

 

Het is al snel duidelijk dat er hier in dit stadje klokken worden gemaakt. Wat een enorme collectie, in een heel grote verscheidenheid!

We stellen meteen vast dat dit een prachtig reisdoel zou zijn voor broer Ben, die immers helemaal weg is van alles wat met uurwerken te maken heeft en die er ook enorm veel van en over weet.

 

 

Na dit zeer interessante museumbezoek hebben we nog tijd genoeg om het stadje nader te bekijken. Twee straten verder al ben je bij het centrum en dat levert aardige, typisch Schwarzwaldplaatjes op.

Dubbelklik om foto's toe te voegen

 

Het wordt tijd om op weg te gaan naar de overnachtingsplek voor vannacht:

 

ACSI - camping:

Wutachsclucht (Ewattingen)

Een totaal andere camping als de vorige: achter een soort fabrieksgebouw -waar je gelukkig weinig van ziet- en volledig vlak en open. Het is volgens de eigenaars nog duidelijk voorseizoen: het is erg rustig en we hebben ruime keuze voor een staanplaats.

We installeren ons, in de wetenschap dat we hier twee nachten zullen blijven, want morgen wordt het een wandeldag. Het startpunt daarvan kunnen we met het openbaar vervoer bereiken.

Als we bijna klaar zijn met eten hoor ik ineens fanfaremuziek en nog behoorlijk dichtbij ook. Het blijkt dat in de fabriekshal het clubhuis van de plaatselijke muziekvereniging zit en ze hebben vanavond op straat marstraining. Plaatjes schieten, dus...

Dubbelklik om foto's toe te voegen

 

Na deze muikale verrassing begint de schemering al aardig in te vallen. Het korps is weer naar binnen: vanuit de fabriekshal bereiken ons af en toe flarden marsmuziek. Helaas horen we geen complete nummers, dus zetten we onze eigen muziek maar aan, tot het ook voor ons bedtijd wordt.

Wandelen dioor de Wutachschlucht