Maandag 31 augustus

Vandaag lopen we een route die eerst naar het Aussichtspunkt Li..voert en dan naar de Drie (versteende) broers. Dat doet ons overigens meteen denken aan de Three Sisters in Canada....

Het eerste stukje door het dorp kennen we nu, dus we weten ook de kortste route naar het bos, via de Beizen. Daar zien we de eerste markeringen al staan: we lopen vandaag de ''gele punt''.

We gaan vandaag echt genieten van de natuur in -dit deel van- het Nationaal Park Sachsische Schweiz. Klik voor een voorproefje op deze link.

We beginnen erg educatief. Er is hier namelijk een 'voorlichtingsbos aangelegd': kinderen (schoolklassen) maar natuurlijk ook volwassenen kunnen in dit bosperceel zien hoe er met het bos wordt omgegaan. Wat is er allemaal nodig om het bos te onderhouden? Wat gebeur er als er bomen moeten worden gekapt? En wat doen ze vervolgens met het hout?

Klompen maken doen ze al eeuwenlang

Zo zien we bijvoorbeeld dat ze er al eeuwen lang klompen van maken. Dat is namelijk niet alleen een Hollands product. We zien ook de verschillen in gemiddelde voetlengte: in Sachsen was de voetmaat anders dan in ..
Je ziet dat overigens ook in ons land terug in de oude lengtematen: de Rijnlandse voet een heel andere is dan de .. voet.

Ook het dieren- en plantenleven in het bos wordt op panelen uitgelegd, nadat je in het speciale informatiecentrum al de nodige kennis hebt kunnen opdoen.

Deze wandeling is wat minder dan die we gisteren hadden, maar zeker ook goed te doen. Het is nog steeds mooi weer, maar gelukkig ook weer niet al te warm.

We eindigen weer bij restaurant Buchenpark, waar deze keer een lekker ijsje de beloning is.

Aan het eind van de middag is het eerst tijd voor een wasje. Dat is hier goed te doen en je kunt vervolgens de was op het plaatsje ernaast aan de buitenlijnen hangen om te drogen.

 's Avonds is het weer tijd voor het leesboek en de puzzels van Loes en voor mij om achter de laptop verdere werken aan dit verslag.

We verkennen de

Het wordt vandaag een wandeldag. Zoals het Nederlandse stel in Dresden ons al vertelde, kunnen we hier ons hart ophalen met wandelingen in een prachtig natuurgebied. Bij de receptie hebben we een foldertje gekregen met aanbevolen wandelroutes. Die variëren van drie uur tot acht uur. Wij kiezen als basis voor de route van drie uur -via de blauwe markeringen- maar gaan die uitbreiden met een deel van de rode route. Dat blijkt namelijk het grote voordeel van de opzet van deze routes: je volgt één van de kleuren of kiest aan de hand van het kaartje, dat we bij de receptie hebben gekocht, zelf een combinatie. Het thema voor vandaag is de Obere Schleuse.

Zondag 30 augustus

Veel routes beginnen bij de parkeerplaats Buchenpark -er zit een restaurant, dus eindigen ze daar ook ;-))) en dat is vanaf de camping een klein halfuurtje lopen. Dat hebben we dus alvast te pakken. Als we starten richting Hohweg, zien we een tuin vol poppetjes, bijen, oud gereedschap, vogelhuisjes en allerlei snuisterijen. Daar schieten we dus maar even een plaatje van.

Al vrij snel verlaten we nu de geëffende paden en worden we letterlijk het bos ingestuurd naar de Dachshöhle. We dalen flink, voorzichtig de weg zoekend tussen de wortels of via soms half vermolmde planken die als traptrede zijn neergelegd. Behalve de bomen en varens -je zou niet anders verwachten in een bos- rijzen her en der ook rotsformaties op. We kruisen een breed pad, dat bedoeld is voor de mountainbikers. Via die route kun je ook bij de Obere Schleuse komen, maar wij kiezen uiteraard voor het echte berg- en boswerk.

We gaan de Obere Schleuse verder per boot verkennen

Bij het vertrekpunt voor de boot is het al gezellig druk. Er is hier een kleine uitspanning met wat eten en drinken, maar daar zijn wij nog niet aan toe. We kopen een kaartje en moeten een paar minuutjes wachten op de volgende abfahrt (meestal gaan ze elk kwartier, staat er op een bordje).

We boffen met de schipper: het is een ouwe rot in het vak die heel smakelijk kan vertellen over zowel de geschiedenis van dit gebied als specifiek van de rivier en de boottochten die hier al sinds 1839 worden gemaakt. Soms ontgaat ons een detail in het Duits, maar over het algemeen liggen we -samen met de hele boot- geregeld in een deuk.

Dat was dus een heel bijzondere ervaring! Het is heel afwisselend om na een stuk wandelen een boottochtje te maken en dan weer verder omhoog te klimmen. Want het verschil tussen het riviertje Kirnitzsch -waarnaar ook het dal is genoemd waar de historische tram rijdt- en het volgende 'keuzemoment' is zo'n zestig meter. Het eerste deel daarvan kun je bereiken met afwisselend houten en stalen trappen, op weg naar Hermannseck.

Boven gekomen is het eerst tijd voor een broodje. Uiteraard hebben we dat mee, evenals wat drinken. Onderwijl genieten we ook hier van het uitzicht.

Het volgende stuk voert nog via de gecombineerde rood/blauwe route naar de Felsschlucht Hermannseck en dan naar de Wettinplatz. Hier verlaten we de blauwe route en gaan over rood verder. Die voert naar de Königplatz en dat is meteen de hoogste top van deze omgeving. Dit tweede deel van de wandeling is nog mooier dan het eerste deel: we lopen door nauwe rotsspleten, moeten uiteraard flink klimmen en af en toe is het paadje nog nauwelijks zichtbaar.  

Het uitzichtpunt Konigplatz biedt een mooi panorama

We zitten nu op 436 meter hoogte, dus we zijn er alweer 100 omhoog gegaan. Dat was ook best te merken. Maar de beloning is dan ook heel fraai.

Hierna beginnen we aan het laatste deel van de route en hoeven we alleen nog maar te dalen. Vanaf hier is het een klein half uurtje terug naar het startpunt. Daar wacht natuurlijk de beloning voor al onze inspanningen: een heerlijk gekoeld Kapuziner Weiszbier en voor Loes, jawel, de rode wijn.

Het laatste stukje terug naar de camping onderzoeken we een alternatieve route. We komen eerst de Beizen tegen, maar daar staat een bordje doodlopend bij en dat durven we niet helemaal aan. We gaan iets verder door naar de Dorfbachstrasze. Ik weet zeker dat dat wel lukt, want die zijn we op de heenweg tegen gekomen.

Het is gelukt: het binnendoorpad naar de camping is gevonden. Er is zelfs een apart (vee)klaphek, zodat we direct het terrein op kunnen.

Na de avondmaaltijd lezen we nog wat en werk ik aan het verslag, want in Holland zullen ze onderhand wel nieuwsgierig worden naar onze belevenissen van de eerste week. Punt 1: dan moet ik genoeg hebben geschreven. Punt 2: dan moet ik weer aan het net hangen en dat lukt hier even niet.