Moustache op reis in Elzas & Vogezen

 

La France

Rondreis met de

camper

2010Camperreis Noord-oost Frankrijk week 1          Wandelen in de Vogezen rond St. Maurice en het Parc Natural     Met de camper naar Metz: stadsbezoek

  Camperreis Noord-oost Frankrijk week 2 - deel 2  Bezoek aan Kaysersberg en door naarde Ballon d'Alsace

 woensdag 11 april...  'Dwars door Elzas, van Wissembourg naar Vilsberg'                                   voor het laatst bijgewerkt op:  06-02-2022
REISVERSLAG

We starten met een ritje langs het -inmiddels bekende- Lembach en dan naar Wissembourg voor een stadswandeling. We hadden er vroeger willen zijn, maar zowel de afstand als de tijd die we nodig hadden om het ochtendritueel te voltooien vroegen aardig wat tijd.

Het is dus net even over twaalven als we -na intussen al een paar foto's van onder meer een prachtige bakkerij te hebben genomen- voor de deur van de Information staan. Helaas... dan zijn ze dicht voor hun lunch en het hier nog gebruikelijke middagdutje. Dan maar aan de hand van de Guide Michelin de stadswandeling volgen. Als eerste zien we een leuk pleintje annex stadsparkje, met daarin heel veel paaseieren, paashaasjes, versierde takken en manden: allemaal erg leuk.

We starten bij het stadhuis aan de Place de la République. Gebouwd tussen 1741 en 1752. Torentje, fronton en uurwerk zijn opgetrokken uit roze zandsteen.

Een van de bezienswaardige gebouwen volgens de gids is het 'Maison du sel'. Vroeger was zout -het witte goud- veel belangrijker om mee te handelen dan tegenwoordig. In veel steden vind je dan ook nog zo'n Zouthuis. Het dak aan de zijkant heeft een wel heel bijzondere vorm.

Daarna lopen we door naar de kerk, gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus. Er zitten al heel oude gedeeltes in en er heeft ook een klooster bij gezeten, getuige de nog bestaande -niet zo heel lang geleden gerestaureerde- gotische kloostergang. Die is overigens nooit afgebouwd, maar gold lange tijd als de mooiste van heel het Rijnland.

Even verderop zien we ook hier weer een wasplaats. Deze ligt bij een heel oude wijk: Quartier de Bruch.

Vanaf de brug over de rivier de Lauter heb je op deze wijk een goed zicht. De muurresten die hier staan, hebben oorspronkelijk deel uitgemaakt van de stadsomwalling. Hier zat de Abdijpoort. Even verder geeft een smalle doorgang toegang tot de Promenade des Remparts....

We verlaten het stadje weer en gaan op weg naar Haguenau. Op de kaart staat een weg aangegeven met rood-witte arcering, maar uit de legenda blijkt nergens wat dat inhoudt. Met rode stipjes is de weg gevaarlijk -die kunnen we dan wee niet op de kaart ontdekken- dus nemen we geen risico en nemen de 'normale weg'. Overigens is dat geen snelweg, want vrijwel de hele vakantie hebben we de optie 'snelweg vermijden' aan staan.

Ook vandaag betaalt zich dat terug in een ontspannen rit met mooie uitzichten. We genieten volop en houden een lekker 'toeristisch gangetje' aan.

In het centrum van Haguenau zien we een groot parkeerterrein aangegeven, waar je bovendien het eerste uur gratis staat. Vanaf daar is het nog maar een paar minuutjes lopen naar de toeristen-informatie. We krijgen een klein plattegrondje mee met bezienswaardigheden, maar pakken er zelf nog een uit het rek voor 'de kijkvaardigheid van de zestigplusser'.
We gaan enthousiast op stap.

Haguenau mag dan groter zijn dan Wissembourg, het heeft duidelijk minder karakter. Natuurlijk zijn er mooie huizen -die we uiteraard op de foto zetten- maar het geheel valt wat tegen. Ook de ijssalon lijkt aantrekkelijker dan in werkelijkheid: ze vragen 1 euro 50 voor een bolletje en dan heb ik er niet voor over. Binnen het uur zijn we daarom weer terug bij de camper en gaan we op weg voor het laatste deel van deze etappe: naar Vilsberg.

De reis verloopt voorspoedig en als we bij Pfaffenhofen komen, wacht ons een verrassing. Dit stadje -we schatten in dat het meer dan een dorp is- heeft heel veel gevels die rijkelijk zijn beschilderd. Zo lijken de raampartijen op heel voorname gevels, of moeten we in dit geval spreken van facades? Wij vinden het in ieder geval de moeite waard voor een tussenstop en zetten de buzz net buiten het centrum op de Place de la République.

Het blijkt inderdaad erg leuk om die verschillende beschilderingen te bekijken en er plaatjes van te schieten.

 

In de achttiende eeuw ontwikkelde zich in deze streek een bijzondere vorm van (kunst)nijverheid: het vervaardigen van prenten. De aanleiding om een prent uit te brengen was vaak een gebeurtenis binnen de familie: geboorte of huwelijk. De fraai geschreven en van versieringen voorziene teksten drukten meestal een wens uit.  Als ondergrond werd papier, maar vaak ook g;las gebruikt. Deze werden aan de achterkant met zwarte lakverf bestreken, met daarin uitsparingen voor de teksten en decoraties. Deze eglomisés hadden in de spaarzaam verlichte ruimtes een bijzonder effect.

We rijden dan uiteindelijk toch door voor de laatste kilometers naar Vilsberg. De weggetjes worden al steeds kleiner en op een gegeven moment gaan we inderdaad wel een heel smalle route op. Om maar niet te spreken van de laatste melding: 'linksaf' > dat lijkt een pad dat alleen voor landbouwverkeer geschikt is, maar het valt mee. We zien al snel het groene bordje met ''ACSI'' en dan is het meteen vertrouwd. We worden op camping Les Bouleaux (berkenboom) allerhartelijkst ontvangen door de van oorsprong Duitse eigenaresse, die overigens met een Nederlander is getrouwd. Zij hebben vier jaar geleden deze camping -inclusief het achterstallig onderhoud- overgenomen en zetten zich nu keihard in er wat moois van te maken. Daar komt op dit moment nog een flinke stok-achter-de-deur van de Franse overheid bij: er is besloten de ''sterren'' voor campings nationaal gelijk te trekken. Krijg je geen ster, dan wordt je camping nergens meer vermeld.

gereden: 113 km.

donderdag 12 april...
''wasdraaien en naar de scheepslift van St. Louis''

We blijven een dag extra op deze camping. Het ziet er goed uit -beter dan de afgelopen overnachtingsplekken- en de eigenaresse heeft ons een schitterende wandeling aangeraden. Dat kan natuurlijk alleen als het weer een beetje meewerkt en dat was wel volgens de weersverwachting.

Maar ook de Franse Marco.. heeft het mis: het regent. En niet zo'n beetje ook. Loes gaat daarom eerst maar aan de was -en de droog- en daarna doen we een alternatief programma met wat leeswerk, puzzelen en het bijwerken van het reisverslag.

Na de lunch -als de was net uit de droger is- gaan we op stap voor weer een toeristische attractie: schepen die in een waterbak zakken, om het hoogteverschil te overbruggen...

Vooraf had Loes al gelezen over een scheepslift, die ervoor zorgt dat schippers niet langer een halve dag nodig hebben om 17 sluizen door te komen, maar in 20 minuten een hoogteverschil van bijna 45 meter kunnen overbruggen. Die bevindt zich op zo'n zeven kilometer afstand, maar Germaine laat ons flink omrijden. Dat komt mede doordat ik de Rue de Plan Incliné intoets, maar die schijnt erg lang te zijn. Bovendien komen we op een Chaussée deformé.. nou dat hebben we geweten. Met nog geen tien kilometer per uur probeer ik alle kuilen te omzeilen. Twee kilometer lang...

Als we bij de in 1969 gebouwde scheepslift zijn aangekomen, vinden we makkelijk een parkeerplek: voor de kassa is er genoeg ruimte. Je moet dus wel wat betalen als je iets wilt zien, maar de schade valt mee. Je loopt door een soort info-centrum, compleet met toeristisch winkeltje, want er zijn meer ondernemers die iets aan deze bezienswaardigheid willen verdienen.

We zien al snel de eerste bootjes vanaf de rivier aankomen bij deze lift, waar ze een  hoogteverschil van 44,55m overbruggen.

Hier gaan ze over een helling van 108,65 m, op voorwaarde dat ze niet meer dan 350 ton wegen.

Het is zeker de moeite waard hier een poosje rond te kijken. Het is heel imposant om te zien hoe de schepen de bak binnenvaren, die vervolgens 'waterdicht' wordt afgesloten en dan langzaam 'dwars de helling afzakt. Beneden aangekomen stopt de bak bij de eerste watergang. Dan gaat de sluisdeur weer op en komt het water op gelijk niveau. Als de schepen er uit zijn, zakt de bak nog iets verder naar de tweede watergang, waar de schepen die omhoog willen al liggen te wachten.

Vervolgens speelt zich het hele ritueel, inclusief de alarmbellen, in omgekeerde volgorde af. Knap uitgedacht!

Kijk voor een filmpje op: https://www.youtube.com/watch?v=PAjAoLnSCyo

Na ruim anderhalf uur gaan we weer op weg terug naar camping Les Bouleaux. Nu gaat de route een stuk sneller en we zijn dus mooi op tijd om heerlijk uitgerust te genieten van een hapje en drankje. En van de gastvrijheid, die hier hoog in 't vaandel staat.

Kijk voor meer info op:

http://www.campinglesbouleaux.fr/

Wij genieten nog van een heerlijk zwoele avond en bekijken tevens de plannen voor morgen: een lange reisdag richting Saverne.

gereden: 54 km.

Saverne en doior naar Strassbourg