Gisteren
was het mistig en flink kouder (of moeten we zeggen: minder
warm). Vanmorgen in de -nog niet snikhete, maar wel stevige zon
met zo'n 24/25 graden zijn we met de auto naar het centrum van
Waterloo gereden om daar de Oktoberfest / Thanksgiving parade te
bekijken. De straten liepen op het moment dat wij kwamen al
aardig vol, maar we konden toch een erg leuke plek met goed
uitzicht bemachtigen.
Het
wachten op de eerste deelnemers duurt altijd best lang, maar er
viel al genoeg -publiek- te zien en het was heerlijk weer, dus
wat wil je meer?
Zo tegen tienen
hoorden we in de verte al wat lawaai en een kwartier later
verschenen met veel lawaai de eerste politiemotoren. Die gaven
met veel vertoon aan hun 'straatcollega's' het sein dat nu toch
echt de doorgang vanuit de zijstraten moest worden afgesloten. |
In
de stoet rijdt een flink aantal praalwagens mee, natuurlijk vaak
met bier als thema, want dat moet dezer dagen rijkelijk vloeien.
De wagens worden afgewisseld met een stevig aantal
muziekkorpsen. Dat is nogeens andere koek dan in Europa: waar
wij al blij zijn met een mannetje of veertig, tellen veel
korpsen hier tachtig tot honderd man. heel indrukwekkend om te
zien.
Sommige
korpsen konden nog wel een drum major gebruiken
;-))
Er was er in ieder geval één bij, waarvan ik
tegen Loes opmerkte: ''Zo wil ik ook wel ;-)) witte
(gym)schoenen, witte sokken, korte (!!) witte tennisbroek, kort
wit overhemdje en dan alleen er maar voorop lopen; geen stok,
zelfs geen klein dirigeerstokje! Maar wel: witte handschoenen
met kappen.
Er is veel werk gemaakt van de presentatie en
alles schuift in een gemoedelijk tempo voorbij, zodat we het
goed kunnen zien. Het publiek heeft het duidelijk naar de zin en
vooral de kinderen genieten met volle teugen.
Na de ruim twee uur die de parade duurde konden
we in ieder geval vaststellen: het was een heel mooie parade,
met uiteraard veel Duitse invloeden. |
We toeren rond in het gebied
van de Amish
De rest van de dag gebruiken we om nog een ritje
in de omgeving te maken. Het is het gebied waar de Amish wonen
en we hopen daarvan nog wat beelden te kunnen vastleggen.We
hebben in een reisgidsje een route gevonden waarop we redelijk
kans hebben wat van de Amish cultuur te kunnen zien. Het wordt
dus een rondje Kitchener - Bridgeport - Rosendale - Bloomingdale
- Winterbourne - Woolwich - en Elmira en dan terug via St.
Jacobs. |
Helaas voor ons blijkt er onderweg toch niet zo
veel te beleven. Het scheelt natuurlijk ook al dat het geen
zondag is, want dan gaan de mensen met hun zwarte koetsjes
massaal naar de kerk. Alleen: dat stellen we dus achteraf vast,
want zondag: dat was gisteren.
Een aantal straten heeft een speciale, brede
bermstrook voor de koetsen, maar op wegen waar het wat drukker
is wordt nog extra voor de koetsen gewaarschuwd. |