woensdag 12 september: Kamloops - Clearwater - Wells Gray NP                                              gereden: 139.3 km

We zijn inmiddels flink de dagen kwijt, maar het schijnt woensdag te zijn. Ach, het maakt voor ons toch geen verschil. De afstand voor vandaag is niet zo groot, dus beginnen we in Kamloops zelf (achteraf bezien hadden we hier beter minder tijd voor kunnen inruimen; maar weet alles maar eerder, nietwaar?)

De goederentrein staat halverwege de overweg stil

Er is in Kamloops een Railway Heritage, maar dat stelt dus niks voor. We moeten ook nog even naar een geldautomaat en brengen bovendien een bezoekje aan de bibliotheek om de mail te bekijken. De auto staat op een parkeerterrein aan de andere kant van het spoor en dat blijkt maar goed ook. De goederentrein die de overweg passeert blijft namelijk halverwege gewoon stilstaan. Dat hebben ze hier vaker meegemaakt, want er is een speciale voetgangers-brug die je over de sporen heenleidt.  Wij maken er ook dankbaar gebruik van.  Al met al zijn we een groot deel van de ochtend verder, voor we de snelweg -highway 5 deze keer- noordwaarts opgaan.

Ondanks de aanbeveling van Esther om kort daarna een bezoekje te brengen aan het Secwepemc Heritage Park -waar je van alles te weten komt over de Shuswap People- besluiten we maar door te rijden.

Dat de Heer het niet altijd even goed voor heeft met de natuur -of is het toch weer de mens die er de hand in heeft gehad?- zien we een aantal kilometers verder. Hele stukken berghelling met alleen maar verbrande bomen. De schade is hier ontstaan bij een zeer grote brand in 2003. Voorzichtig begint hier nu weer wat bodembegroeiing te komen, maar het zal nog jaren duren eer dit gebied rond de McLuren is hersteld.

 

Helaas zien we niet méér van het Wells Gray Park

Gelukkig zien we onderweg ook nog mooie stukken natuur.

Tegen drie uur bereiken we Clearwater en gaan we informatie ophalen over het Wells Gray Park. We zetten de camper neer bij de KOA-campground -Clearwater Valley Resort - schuin tegenover het Infocentre, want we hadden er al bewust voor gekozen niet de 47 kilometer extra het Wells Gray Park in te rijden, naar de Helmcken Falls, omdat we dan de volgende dag in de problemen zouden komen.

Toch vinden we het jammer niet meer van dit park te hebben gezien en maken dan maar en kortere wandeling rond Dutch Lake. Het eerste stukje ie niet zo aantrekkelijk: dat voert door een woonwijk. Gelukkig wordt het daarna wat ruiger: we verlaten de bewoonde wereld en moet in een stuk puur natuur terechtkomen. Helaas: het aangegeven pad loopt dood op de inrit van het laatste huis. Stukje terug en dan blijkt dat we een heel smal paadje hebben gemist. Bingo! Nu lopen we wel door een natuurlijk gebied. We krijgen af en toe een mooi uitzicht op het Dutch Lake als beloning.

Als we weer terug zijn bij de camping, profiteren we van de wireless-verbinding die deze campground in het hoofdgebouw heeft. Daardoor kunnen we zowel alle mail nakijken als de eerste resultaten van het reisverslag voor de website probleemloos doorsturen. En dat alles voor de schappelijke prijs van 27 dollar. Kunnen we meteen even kijken voor morgen, als we naar Jasper gaan.

  van Clearwater via Mt. Robson naar Jasper

laatst bijgewerkt: 07-08-2019

naar overzicht reispagina's

terug naar de eerste week: Vancouver Island    we zijn nog onderweg... even geduld aub  naar de eerste wek Toronto  begin tweede week Toronto: Pioneer Village  we zijn nog onderweg... even geduld aub

week 1                                       

Ferry Nanaimo naar Horsheshoe Bay en door naar Whistler  van Clearwater naar Jasper  de Icefields Parkway van Jasper naar Lake Louise en door naar Revelstoke

 

dinsdag 11 september: Whistler - Kamloops                                                             gereden: 312.2 km

REISVERSLAG

CanadaVancouver

We gaan naar Kamloops via Pemberton

We hebben zo'n 300 kilometer voor de boeg, dus wordt de wekker redelijk vroeg gezet. We volgen nog steeds highway 99 en de eerste toeristische attractie die we vandaag tegenkomen zijn de Nairn Falls, zo'n 28 kilometer voorbij Whistler. Daar gaan we aan voorbij, want we moeten natuurlijk ook wel een beetje de tijd in de gaten houden. Evengoed genieten we volop van wat we onderweg tegenkomen.
De weg is behoorlijk bochtig en diverse keren wordt er gewaarschuwd dat vrachtwagens, vanwege de steile hellingen van 6 tot 9 %, moeten terugschakelen naar een lagere versnelling. Dat voorbeeld volgen wij ook geregeld.

De mascotte van Pemberton is Potato Jack, verwijzend naar een van de hoofdproducten die het agrarisch gebied hier oplevert. Het gebied rond het stadje is vooral het domein van  de cowboys en je kunt hier dan ook zonder moeite een ritje te paard boeken. 

 

 

 

 

 

Na Pemberton heeft de weg wat minder rijstro-ken, maar we kunnen vol-doende door-rijden. Af en toe zetten we de campervan even aan de kant om een paar plaatjes te schieten. We gaan nu richting Lillouet, genoemd naar de gelijknamige rivier waarin veel op zalm wordt gevist, en hier begint Duffey Lake Road. Deze route doorkruist twee klimaatzones en je ziet inderdaad haast elke kilometer de aard van het landschap veranderen. Het wordt droger, maar we zien ook meer besneeuwde bergtoppen. Duffey Road was trouwens vroeger gewoon een soort zandweg voor de houthakkers, maar wij zijn blij dat hij inmiddels is opgewaardeerd tot normale autoweg.

Het aantal veeboerderijen neemt nu ook duidelijk toe. Toch kunnen we daar niet al onze aandacht aan besteden, want we komen wat achtereenvolgende haarspeldbochten tegen. Dat vraagt oplettendheid, wat langzamer rijden en goede stuurmanskunst. Maar: het gaat goed.

Hangman's Tree: voor het opknopen van gestraften

We naderen nu Lillouet, waar de Hangman's Tree staat. Het verhaal gaat dat rechter Matthew Begbie hier de boom gebruikte om de gestraften aan te laten opknopen en dat hij daarom de bijnaam The Hanging Judge kreeg. Toch heeft hij maar weinigen echt tot de dood veroordeeld. De boom zelf is er niet meer: die sneuvelde een aantal jaren geleden door ouderdom.

Vlak voor het stadje stoppen we even om van het uitzicht te genieten en een wat apart kunstwerk te bekijken. Ondanks de beschrijving die erbij staat, komen we er niet achter waar het grote 'rad' aan de voet van de bloemen ooit s gebruikt.

Ma Murray nam geen blad voor de mond

Er vlak naast roep Ma Murray ons op op vooral Lillouet in te rijden en dat waren we zeker van plan. Als rechtgeaard journalist wil ik uiteraard meer horen over het verhaal van haar leven. Zij was journaliste bij de plaatselijke krant en nam geen blad voor de mond. Zelfs als het 'hoge omes' waren -dames vervulden dergelijke functies niet in die tijd- zei ze recht voor zijn raap wat zij ervan dacht. In het plaatselijke museum -gevestigd in een kerkgebouw dat de gelovigen kennelijk voor gezien houden- is een museum ingericht. Op de 'bovenverdieping' worden allerlei huishoudelijke attributen tentoongesteld, zoals de eerste krultangenset. Beneden, dus in de crypte, zijn alle spul-len uit de drukkerij van Ma bijeen gebracht.

Op het grasveld naast het museum -dat meteen ook aan het infocentre onderdak biedt- staan wat picknicktafels. Daar maken we dankbaar gebruik van om te lunchen.

Nee: Loes hoeft niet echt de jail in

Voor we verder gaan richting Cache Creek, zen we nog een ander voorbeeld van vervlogen tijden. Dat moet Loes even uitproberen ;-))

Kort na Lillouet komen we eerst over de brug van de 23 kamelen die hier de Fraser River kruist. Ook daar zit een verhaal aan vast: op zoek naar lastdieren in de tijd van de goudzoekers, besloot een slimmerik kamelen over te laten komen. Ze waren echter niet gewend met die beesten om te gaan, zodat z de kleren van de mannen begonnen aan te vreten en af en toe niet vooruit te krijgen waren. Ook de landbouwgewassen moesten het tegen de vraatzuchtige neigingen ontgelden, zodat alle 23 kamelen uiteindelijk de vrije natuur in werden gestuurd. Jaren later moest er een naam worden verzonnen voor de plaatselijke brug. De inzender die hem wilde vernoemen naar deze toch historische gebeurtenis werd winnaar.

Bij Cache Creek ligt een druk knoop-punt van de highways 1 en 97. Ook de 97 c komt er hier bij: die buigt af naar het zuiden. Even opletten dus voor de goede richting.

Je ziet hier direct de verschillen tussen het land dat door de eigenaar van extra water wordt voorzien en de stukken die

ze aan de natuur overlaten: groen tegenover bruin en gortdroog.

Even voor Kamloops slaat Mr. Sandman toe: we zijn bij een oude ranch en draaien er de parkeerplaats op om even de ogen dicht te doen. Dat was blijkbaar nodig, want pas na een half uur gaan de luiken weer open. We kijken nog even bij de ranch, maar vinden dat het weinig voorstelt en gaan weer verder.

In de gids van campings in BC hebben we gevonden dat we hier terecht kunnen bij de Knutsford Campground, net ten zuiden van de stad aan highway 5a. Aardig opgezette camping, gemiddeld van niveau en dat geldt ook voor de prijs van 30 dollar.