 |
|
 |
|
We beseffen wel dat we heel veel dingen deze vakantie niet kunnen zien: daarvoor biedt Frankrijk teveel moois. Maar voorlopig genieten we nog steeds van alles wat we wel kunnen bekijken. |
Van de Périgord naar de Limousin |
week 5: |
|
Dinsdag 10 juni gereden 61 km
We leggen vandaag het traject af : Ons eerste doel voor vandaag is een bezoek aan Perigueux, de hoofdstad van de Perigord. Tijdens de regenbuien van gisteravond hebben we al het een en ander over deze stad gelezen, mede dankzij de mooie folder die we op de camping in Bergerac kregen. Bovendien: onze 'bijbel' voor deze vakantieperiode - de Dominicusgids 'Dordogne/Limousin' is natuurlijk ook uitgebreid bestudeerd. Om tien over tien rijden we het campingterrein af.
|
We volgen nu eerst de D8069 (nieuwe nummering) via St. Crépin d'Auberoche naar Ste Mané-de-Chignou, kruisen dan de E70 en nemen vervolgens de N221 naar Boulazac, om zo met een laatste stukje N2089 terecht te komen in de stad die vooral bekend is om haar Cathédrale: Périgueux.
Het is wederom even zoeken naar een geschikt parkeerplekje, maar dat lukt gelukkig redelijk snel. We staan ook nog eens onder de bomen, dus geen last van warmte, precies buiten het stadscentrum, lang de kade van de Isle. We lopen eerst weer VVV, maar maken onderweg natuurlijk meteen al een paar foto's. |
||||
|
|||||
|
|
Eigenlijk heeft Périgueux twee kathedralen: de oudste staat midden op het plein tegenover de toeristen-info: de Eglise St. Etienne-de-la-Cité. In 1699 werd de functie van kathedraal overgenomen door de Cathédrale St. Front. De hugenoten hebben tijdens de godsdienst-oorlogen stevig huisgehouden, in de St. Etienne, maar na restauratie van het koor is deze kerk nog steeds een fraai bouwwerk. Het barokke retabel van noten- en eikenhot is schitterend om te zien en er is een fraaie graftombe van een 12e eeuwse bisschop. Er was ook nog een Romeins amfitheater, heel apart: ei-vormig, dat zo'n 20.000 bezoekers kon herbergen. Er resten nu nog slechts een paar intacte poortjes en wat muurresten: de rest is gebruikt bij de aanleg van een stadsmuur in de derde eeuw. Ook die is nu echter gesneuveld, evenals het middeleeuwse kasteel dat midden in het amfitheater was neergezet. De route door Périgueux voert weer langs schilderachtige oude straatjes, waaraan dit deel van Frankrijk zo rijk is. Heel mooi om te zien is de brug over de rivier de Isle, die ons dan weer terugvoert naar de Heppiebuzz om onze route te vervolgen. |
||||
|
We volgen nog een klein stukje D-2089 en gaan dan via de D-939 die lekker slingert door een mooi landschap. Deze weg loop ongeveer parallel aan de spoorlijn. Via Chateau l'Evèque en Sarracignac bereiken we vervolgens alweer zo'n pareltje in het Franse landschap: Brantôme.
|
|
||||
|
Woensdag 11 juni gereden 135 km
Het af te leggen traject voert vandaag van: Dit is een zeer vruchtbar landbouwgebeid met tientallen 12e eeuwse koepelkerkjes die de dorpjes sieren. We rijden deels door het Parc Natural Regional Perigord-Limousin, allereerst via de D-675 naar Nonron. Deze schilderachtige stad staat bekend om de vervaardiging van messen. De oudst bekende messen van Frankrijk komen hier vandaan, want ze worden hier al meer dan 600 jaar gemaakt. De rivieroevers van de Bandiat zijn zeer rijk aan ijzererts. Hier zou ook het zwaard van Karel VII zijn gesmeed. Het hout van de heften -bukshout- geeft het mes in de loop der tijd een geheel eigen uistraling: er ontstaat een fraai barnsteenachtig patina, da de messen meteen van alle andere onderscheidt. |
We gaan vervolgens naar het kasteel en het blijkt dat ze hier juist op het punt staan een rondleiding te geven. We koen ook een kaartje en sluiten bij de groep aan. de gids legt uit in het Engels. |
||||
|
|
|
||||
|
We gaan nu weer verder richting Cognac-la-Foret ....
|
We belanden op camping Les Alouetes, waar een Nederlands stel - en .. de scepter zwaait. We krijgen keurig eerst een rondleiding over het terrein met alle voorzieningen en mogen dan een plekje uitzoeken. Vanaf het kantoortje gezien blijven we links, niet direct langs de weg, maar in de tweede rij. Achter ons staat een caravan met een stel dat hier vaker komt en wat langer staat - afkomstig van Texel en als wij net ingericht zijn, komt er naast ons een stel met een va=caravan die we al snel de Blaricummers noemen. Hij lang, redelijk mager en licht gebogen en zij nogal van de koude kak. Alles gaat erg precies en volledige in het overleg;-)) |
||||
|
Donderdag 12 juni gefietst 26 km Het wordt vandaag weer een campingdag. Dat wil zeggen: we hebben wel plannen om een 'blokje om' te fietsen, maar we blijven bij Les Alouettes. Arjan & Jolanda hebben een paar fietsroutes, en we krijgen degene die 'linksom' : volgens hen ene goede om meet te beginnen. De route is zo'n 22 km (geschat) en draait me de klok mee rond Les Alouettes (een gelijknamig gehucht) en Cognac-le-Foret. Loes draait om negen uur al een bonte was, nadat we ontdekt hebben dat het stokbrood op de bagagedrager van de fietsen ligt (volgens Jolanda moet je creatief zijn bij campers ;-)) |
Zoals gezegd starten we vanaf de camping linksaf. Al vrij snel daarna kom je op de D10 -gisteren met de auto gereden- naar Cognac. In dat dorp moeten we linksaf. Uiteraard willen w hier even een foto maken, maar we zien niets leuks! Jammer, we rijden door richting ....
|
||||
|
Als we aan het eind van de middag weer thuis zijn, gaan we er even lekker voor zitten. De was is droog, dus die kan worden afgehaald. We hebben naast de voor deze gelegenheid extra gespannen lijn ook nog ons eigen buzz-rekje in gebruik en dat bevalt heel goed.
|
 Na het eten zitten we nog even rustig en net als gisteren zet onze achterbuurman een cd op van het shantykoor waarin zijn zwager zingt. Ik had hem vanmorgen al gezegd dat wij dat erg waarderen, dus ik roep dat het wel wat harder mag. Het caravanraam gaat open en het volume wat hoger.
Demonstratief gaat de caravandeur van de overburen -die van Blaricum ;-)) dicht, onder de uitspraak: 'Dat Urker mannenkoor hebben we gisteren al genoeg gehoord.''
Even later gaat ook de buurman naar het toilet. ''Wie heeft daar zijn radio zo hard staan, zeker dat campertje?'' vragen wat vaste gasten, wat hij natuurlijk meteen beaamt. Luid lachend komt hij terug: ''Buur, ik kan de stereo rustig hard zetten, jullie krijgen toch de schuld!'' Waarop hij toch maar de volumeknop nog een stukje lager draait. |
||||
 |
|||||
Wij trekken verder
noordwaarts, nog steeds de D-65 volgend, richting Jumilhac.
Na een paar nummers
loop ik even naar het toilet en hoor daar zelfs de zeemansliederen. Dus
bij terugkeer waarschuw ik de buren: zet maar wat zachter, we willen
geen overlast veroorzaken.